Με τσάκισαν τα κορίτσια – γυναίκες. Με έλιωσαν. Να τις παρατηρώ μία – μία, πρόσωπο το πρόσωπο, στον Εθνικό μας Υμνο. Κάθε μία και άλλος τρόπος έκφρασης της χαράς, της συγκίνησης. Τόσο πανέμορφα χαμόγελα, τόσο γελαστά μάτια. Μια ομάδα γόνιμα δεμένη. Που κατάφερε να φτάσει στην κορυφή. Να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πόλο της Σιγκαπούρης. Νίκησε η Ελλάδα; Δεν μου αρέσει αυτή η φράση. Δεν μου αρέσει αυτό το «δάνειο». Να σας εξηγήσω το γιατί;

Σκέφτομαι τι άγρια στοχοπροσήλωση απαιτεί ο πρωταθλητισμός. Πόσες ώρες μοναχικές, ζόρικες, αμοίραστες. Πόσο πάθος, πόσο πείσμα. Πόσες στερήσεις, πόσα «όχι». Πόσο ψυχής αγώνα έχει η κάθε δοκιμασία με την κάθε ήττα. Οι ήττες σε πάνε στη νίκη. Αρα, τι μεγαλείο είναι να μελετάς την ήττα. Τι σημασία έχει η ένωση. Η «συμβίωση». Εύκολα τα έχεις όλα αυτά;

Δεν είναι η «Ελλάδα» που κέρδισε. Είναι αυτές οι γυναίκες – κορίτσια. Μία προς μία. Είναι η διαδρομή της κάθε μίας σε μια ολότητα ομάδας. Λατρεύω λοιπόν, θα έλεγα τους το χρωστάω, να καταγράψω τα ονόματά τους.

Ιωάννα Σταματοπούλου, η οποία ψηφίστηκε και ως η κορυφαία τερματοφύλακας του τουρνουά. Ελευθερία Πλευρίτου, η αρχηγός. Φωτεινή Τριχά, πρώτη σκόρερ στο τουρνουά με 25 γκολ. Στεφανία Σάντα, κόρη ενός σπουδαίου παίκτη πόλο. Αθηνά Γιαννοπούλου, επίσης κόρη σπουδαίου παίκτη πόλο. Ελένη Ξενάκη, αριστερόχειρας, το αριστερό χέρι στο πόλο είναι μεγάλο πλεονέκτημα. Ειρήνη Νίνου, σπουδαία σκόρερ. Μαρία Πάτρα, εξαιρετική στην άμυνα, κόρη σπουδαίου τερματοφύλακα της Εθνικής Ελλάδας. Χριστίνα Σιούτη, που έπαιξε με σπασμένο δάκτυλο στο αριστερό της πόδι. Βασιλική Πλευρίτου, στην έκτη της συμμετοχή σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Σοφία Τορνάρου. Μαρία Μυριοκεφαλιτάκη, θηρίο. Αλεξία Ευγενία Τζούρκα, που γιόρταζε και τα γενέθλιά της. Διονυσία Κουρέτα, κόρη παλιού πολίστα. Νεφέλη Κρασσά, η μικρότερη παίκτρια, 17 ετών.

Αγαπημένοι μου αναγνώστες. Αυτές είναι που κέρδισαν, καθοδηγούμενες από τον εξαιρετικό τους προπονητή Χάρη Παυλίδη. Αυτές είναι που μας έλιωσαν στη συγκίνηση. Αυτές καμαρώνει η Ελλάδα. Πιο πολύ από το ότι κέρδισαν, ίσως, το ότι ενώθηκαν ευεργετικά.

Εγιναν μία μία… Ενα. (Θα έλεγα «και στα δικά μας»… Δεν το βλέπω).

ΥΓ: Να θυμίσουμε ότι οι προπονήσεις κυρίως πραγματοποιούνται σε αθλητικές εγκαταστάσεις που μετά τα εγκαίνια δεν συντηρούνται ποτέ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News