Από την Αγιά Σοφιά στη Σφίγγα της Αιγύπτου, ένα ταξίδι στην ιστορία του πολιτισμού αλλά πρωτίστως ένα ταξίδι στην αυτογνωσία, στην...
Ενα γλυκάκι;
Γλυκιά η άτιμη η ζωή! Γλυκιά! Και φρικτά άδικο το γήρας. Τι τιτάνια μάχη καλείται ο άνθρωπος να δώσει με το...
Αποχαιρετώ το σχολείο μου – κι εμένα…
Θυμάμαι και τους δασκάλους. Με τρυφερότητα. Πολλούς θυμάμαι. Θυμάμαι. Θυμάμαι. Το «Λύκειον η Αθηνά», το σχολείο Ζηρίδη έκλεισε, διαβάσαμε στον Τύπο....
Φοβού τις χαριτωμενιές και ζαρντινιέρες φέρουσες
Πείτε μου στο Θεό σας, ξυπνήσατε ποτέ με τον καημό της Πανεπιστημίου; Αυτή η λεωφόρος με τα τεράστια πεζοδρόμια! Είχατε καημό...
Ο φάρος της
Τι διαδρομές παλεύουν τα ζευγάρια… Εκείνη δεν χόρταινε τη θάλασσα, εκείνος τόσες δικαιολογίες παιδιάστικες για να την αποφύγει. Κι όσο εκείνος...
Novartis και γιατροί; Συριζογατάκια…
Ηταν νύχτα. Ατμόσφαιρα θρίλερ και ένας πολιτικός άνδρας, θρίλερ πάνω στο θρίλερ. Και εισέρχονταν τα πρωτοπαλίκαρα βιαστικά -και καλά- στου Μαξίμου...
Ιερό πλάσμα από το πουθενά…
Κάθε παιδί, κάθε κοινωνικής τάξης, παλεύει να αποδείξει την αξία του. Η θλιμμένα χαρούμενη Μαλάλα έκανε τον αγώνα της εναντίον των...
Η συριζο-παρθένος σήμερον
Η ελληνική δημοσιογραφία είναι γεμάτη μικροϊστορίες ευσυνείδητων εργαζομένων που μόχθησαν, δημιούργησαν, απελπίστηκαν, λύγισαν, άντεξαν. Αλλά ένα κόμμα που καμώνεται «κοντά στον...
Παπαδημούλης με τ’ όνομα!
Μια ιδέα άστραψε εν τω μέσω της νυκτός! Τι δεν τελειώνει ποτέ στον κόσμο; Η έρμη φτώχεια! Θα δημιουργούσε αλυσίδα Προσφυγόστεγων....
Ως πού φτάνει ο άνθρωπος
Μια γυναίκα που έλουσε με βιτριόλι μια άλλη. Της το πέταξε στο πρόσωπο. Τη σημάδεψε, την καταδίκασε νεκροζώντανη για όλη της...
Δημοσιο-κρατία; Η ντροπή μας, κύριε Πρωθυπουργέ!
Στις βόλτες που κάνει (και καλά κάνει) ο Πρωθυπουργός μας στην αγορά συναντάει ευγενικούς οσιομάρτυρες του ιδιωτικού τομέα. Γιατί δεν κάνει...
Ενα «μαμά» στην άσφαλτο
Ενα «μαμά» που έλιωσε την άσφαλτο, εκεί που έφυγε η ψυχή του, μια επίκληση αρχέγονη, ες αεί. Οι μέρες μας… Αγριες,...
Μία κυρία που πέρασε… και χάθηκε…
Η Αμαλία που απαίτησε διαζύγιο και χάθηκε. Αλλά που στην κηδεία του Καραμανλή παραβρέθηκε και πρέπει να μελετήσει κανείς τη γλώσσα...
Δεν μπορούν να αναπνεύσουν
Η Αμερική βουλιάζει αργά και σταθερά. Το «δεν μπορώ να αναπνεύσω» του Τζορτζ Φλόιντ απεικονίζει το σήμερα μιας υπερδύναμης ως...
Με νοιάζει να σας θυμάμαι, κύριε Τσιόδρα
Ούτε μια στιγμή δεν μπερδεύτηκε το βήμα του ούτε μια στιγμή δεν κολακεύτηκε. Μας κοίταξε βαθιά όσο λίγοι, χωρίς να μας...
Πότε τελειώνουν οι σχέσεις;
Μπορεί να τελειώνουν εκεί όπου τελειώνουν οι λέξεις. Οχι γιατί στέρεψαν. Αλλά γιατί οι άνθρωποι δεν αντέχουν άλλο να τις συγκολλήσουν....
Υιοθεσίες… επιτέλους!
Υπάρχει πιο ιερό από την υιοθεσία; Από ανθρώπους που προσφέρουν μια αγκαλιά-λιμάνι για βαρκούλες τσακισμένες από θύελλες με την άφιξή τους...
Οι γονείς ήταν οι εισαγγελείς
Η εισαγγελέας ενεπλάκη συναισθηματικά ως να ήταν παιδί της. Δύσκολο θέμα το αν είναι αυτός ο ρόλος της ή όχι. Αλλωστε...
Πώς χειρίζεσαι κανονικούς νεκρούς;
Νεκροί χωρίς μετάλλια κάποιου, ας πούμε, αντιστασιακού αγώνα, χωρίς μια κομματική ταυτότητα μιας κάποιας αριστεροσύνης, χωρίς έναν παππού στο αντάρτικο. Τι...
Πώς να ξεμάθω την αγκαλιά;
Ξέρετε πόσα λέει μια αγκαλιά, χωρίς να χρειάζεται να πει ούτε μια λέξη; Η ζεστασιά που αναδύεται, η ασφάλεια που ενδυναμώνει,...
Τι θα μου λείψει
Και τώρα; Τι έρχεται; Το άγνωστον. Θα λείψει το κοινό δράμα. Αυτό ζήσαμε. Ενα κοινό δράμα. Αγγίζει τον σαρκαστικό ορισμό, «δημοκρατικό»....
Η περιοδεύουσα χαρά της Αλκηστης
«Ετσι μου το είπε η καρδιά μου!», εξήγησε και μας πήγε μια «βόλτα». Σε μέρες ακινησίας, «βόλτα» μας πήγε! Και τους...
Ο σκοπός αγιάζει τα vouchers;
Για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, είναι η πρώτη φορά που κάποιος ενήργησε τόσο άμεσα για να σταθεί στο πλευρό του...
Παιδιά «Πάσχα»
Πενήντα παιδιά αναχωρούσαν για Γερμανία. Πενήντα τραυματισμένες ψυχές είχαν επιτέλους συγκεκριμένο προορισμό. Τους περίμεναν κάποιοι, κάπου με χαρά. Κοντά τους ο...
