Το ταξίδι της Εθνικής μας ομάδας πόλο γυναικών προς το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σιγκαπούρης ήταν επικό, πέρα από κάθε προσδοκία. Κι ας λέει ο Χάρης Παυλίδης, ο αρχιτέκτονας του θριάμβου, πως όλα αυτά τα περίμενε.

Νικήσαμε την Αυστραλία, μια χώρα με τεράστια παράδοση στα αθλήματα της πισίνας. Με «buzzer beater». Τη στιγμή που τα δάκρυα της Μαρίας Μυριοκεφαλιτάκη, η οποία πέτυχε το νικητήριο γκολ δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του αγώνα, «άγγιζαν» όλη την Ελλάδα, η Ιστορία μας έκλεινε το μάτι.

Στον ημιτελικό νικήσαμε τις ΗΠΑ με τα τρία χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια και τους οκτώ παγκόσμιους τίτλους. Που μας είχαν κερδίσει 30 φορές σε 30 αναμετρήσεις μας σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις της υδατοσφαίρισης.

Στον τελικό νικήσαμε την Ουγγαρία, τη χώρα που δίδαξε αυτό το σπορ, έπειτα από έξι διαδοχικές ήττες στα ραντεβού που είχαμε μαζί της σε αυτή τη διοργάνωση. Για πρώτη φορά σε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Δύο μέρες πριν, οι Ουγγαρέζες είχαν κατατροπώσει τη χρυσή Ολυμπιονίκη, Ισπανία, με 15-9.

Οι υπέροχες κυρίες του ελληνικού πόλο στέφθηκαν παγκόσμιες πρωταθλήτριες με τον πιο εμφατικό τρόπο που θα μπορούσαν να φανταστούν. Καμία άλλη Εθνική μας σε ομαδικό σπορ δεν έχει καταφέρει να πατήσει την κορυφή του Κόσμου, μάλιστα δύο φορές. Μέσα σε μια 15ετία, δύο διαφορετικές γενιές αθλητριών κατόρθωσαν να κατακτήσουν χρυσά μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήματα. Για τη μικρή Ελλάδα, είναι πραγματικός άθλος.

Η Εθνική που θριάμβευσε στη Σιγκαπούρη είναι μια νεανική ομάδα. Η Νεφέλη Κρασσά, η μικρότερη της θαυματουργής «παρέας», είναι μόλις 17 ετών. Η Φωτεινή Τριχά, η οποία αναδείχθηκε πρώτη σκόρερ στο τουρνουά με 25 γκολ, 20 ετών. Η Στεφανία Σάντα, η Χριστίνα Σιούτη και η Σοφία Τορνάρου, 21. Το μέλλον της ανήκει. Αλλά το πιο εντυπωσιακό είναι πως πρόκειται για μια νέα ομάδα, προϊόν μιας ανανέωσης που άρχισε μόλις πριν από οκτώ μήνες.

Ο προπονητής της, ο 54χρονος Χάρης Παυλίδης, ανέλαβε τα καθήκοντά του τον περασμένο Νοέμβριο. Βασικά στελέχη της ομάδας έδωσαν τη θέση τους στο «νέο αίμα», το οποίο ξεχείλιζε από ταλέντο και φιλοδοξίες, όμως του έλειπε η εμπειρία. Ακόμη και για τον συγκεκριμένο τεχνικό, που φημίζεται για τη δουλειά του με τα άγουρα νιάτα, ήταν ένα μεγάλο στοίχημα. Ο Σαλονικιός το κέρδισε πανηγυρικά, πετυχαίνοντας ένα απίθανο «νταμπλ». Τον Απρίλιο η «νέα Εθνική» του κατέκτησε το World Cup, θριαμβεύοντας στη μόνη μεγάλη διοργάνωση στην οποία δεν είχε πάρει μετάλλιο ποτέ στο παρελθόν (σε έξι συμμετοχές δεν είχε τερματίσει πάνω από την πέμπτη θέση). Και χθες (23/7) ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί ενός παγκοσμίου πρωταθλήματος.

Ο Παυλίδης έπαιξε πόλο σε μια σπουδαία ομάδα του Ολυμπιακού, δίπλα στους Κυριάκο Γιαννόπουλο, Θοδωρή Βλάχο (τον σημερινό προπονητή της ανδρικής Εθνικής), Μάκη Βολτυράκη, Νίκο Βενετόπουλο και άλλους εξαιρετικά προικισμένους παίκτες εκείνης της εποχής, όμως δεν ευτύχησε να πανηγυρίσει ευρωπαϊκό τρόπαιο, αν και αγωνίστηκε σε δύο τελικούς στην Ευρώπη. Τα κατέκτησε μαζεμένα αργότερα, ως προπονητής – αναμορφωτής της γυναικείας ομάδας πόλο των «ερυθρολεύκων»: δύο Euroleague, ένα LEN Trophy και δύο Σούπερ Καπ. Συνολικά, σάρωσε 19 τίτλους.

Εχει διατελέσει ομοσπονδιακός προπονητής και στον Καναδά (παράλληλα με τη θητεία του στον Ολυμπιακό), τον οποίο οδήγησε στην κατάληψη της δεύτερης θέσης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2017. Τον Ιανουάριο του 2022 ανέλαβε την εθνική ομάδα γυναικών της Κίνας, με την οποία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ασιατικούς Αγώνες και κέρδισε την πρόκριση στους Ολυμπιακούς του 2024. Η φήμη του ως προπονητή είναι τέτοια, ώστε οι Κινέζοι του πρόσφεραν συμβόλαιο με ετήσιες αποδοχές ύψους 500.000 ευρώ, ποσό ασυνήθιστο για τα δεδομένα της υδατοσφαίρισης.

Επέστρεψε στην Ελλάδα για να συναντήσει μια «ευλογημένη» γενιά αθλητριών του πόλο. Αρκετές από τις πρωταγωνίστριες του τουρνουά της Σιγκαπούρης έχουν οικογενειακές ρίζες στο άθλημα. Η Μαρία Πάτρα είναι κόρη του Βαγγέλη Πάτρα, παλιού τερματοφύλακα της Εθνικής Ελλάδας. Η Διονυσία Κουρέτα είναι κόρη του παλαίμαχου πολίστα, Μιχάλη Κουρέτα. Η Στεφανία Σάντα είναι κόρη του Πέτρε Σάντα, που γεννήθηκε στη Ρουμανία άλλα έπαιξε (και) στην Εθνική. Εχει κληρονομήσει το… φαρμακερό χέρι του πατέρα της. Η Αθηνά Γιαννοπούλου είναι κόρη του Ακη Γιαννόπουλου, που έπαιξε στη σπουδαία ομάδα της Γλυφάδας. Η Ελένη Ξενάκη, η οποία ψηφίστηκε ως MVP του τελικού, είναι κόρη της Μαίρης Βούλγαρη, παλιάς πολίστριας του Εθνικού Πειραιώς. Ολες τους έχουν ξεπεράσει τη δόξα των γονιών τους.

Κάποιες άλλες κοπέλες είναι… παιδιά του προπονητή τους. Η αρχηγός της Εθνικής, Ελευθερία Πλευρίτου, θεωρεί τον Παυλίδη ως αθλητικό της πατέρα. Η Ιωάννα Σταματοπούλου, η κορυφαία τερματοφύλακας του τουρνουά, έμαθε από εκείνον τα μυστικά της θέσης. Η Χριστίνα Σιούτη είναι, επίσης, δικό του «πουλέν», όπως και η Σοφία Τορνάρου, την οποία ο Παυλίδης πήγε στον Ολυμπιακό στα 16 της.

Το είπε την Τετάρτη η Βάσω Πλευρίτου (στον ΣΠΟΡ FM) και έχει δίκιο: εδώ και πολλά χρόνια, θα έπρεπε να θεωρούμε το πόλο ως το εθνικό μας σπορ. Είναι το μόνο ομαδικό άθλημα στο οποίο έχουμε κατακτήσει Ολυμπιακό μετάλλιο: το 2004 στην Αθήνα οι γυναίκες (αργυρό) και το 2021 στο Τόκιο οι άνδρες (αργυρό). Μετράμε δύο (χρυσά) μετάλλια σε παγκόσμιο πρωτάθλημα, στις γυναίκες, και τέσσερα στους άνδρες – σήμερα μπορεί να γίνουν πέντε. Ελληνικοί σύλλογοι έχουν κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ, σε άνδρες και γυναίκες.

Αυτή την εποχή, το ελληνικό πόλο είναι στα καλύτερά του. Για πρώτη φορά από το 1998, που οι γυναίκες έκαναν την παρθενική τους εμφάνιση σε παγκόσμιο πρωτάθλημα υδατοσφαίρισης, και οι δύο Εθνικές μας ομάδες μπήκαν στη ζώνη των μεταλλίων. Τα κορίτσια κατέκτησαν το τρόπαιο. Τα αγόρια έφτασαν δύο δευτερόλεπτα μακριά από τον τελικό του κορυφαίου τουρνουά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News