Πώς είναι να βλέπεις online μια επίδειξη υψηλής μόδας για λίγους καλεσμένους που τιμά τα 200 χρόνια από την έναρξη της...
Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι;
Που απλώνουν το χέρι τους για όσο το έχει ανάγκη ένα πλάσμα λαβωμένο, μέχρι να σταθεί στα πόδια του; Φαίνεται να...
Γιατί φάγαμε σκάλωμα με τα τηλεοπτικά εγκλήματα;
Ανατομία (ολίγον αυθαίρετη) μίας πανδημικής συνήθειας, μέσα από τον «Σιωπηλό Δρόμο» (Mega) και το «Mare of Easttown» (ΗΒΟ-Vodafone TV) με την...
Πώς έκοψα το τσιγάρο
Συνέβη ένα πρωί. Μαχαίρι. Στη λογική τού «για να δούμε αν γίνεται». Μεγαλύτερος ήταν ο φόβος της αλλαγής –πώς θα πίνω...
Το βραχάκι
Οξυγόνο το νερό για κάθε άνθρωπο. Δίνει μια ζηλευτή δεξιότητα, ευλυγισία, αυτονομία. Ακόμα και ένα σώμα με αναπηρίες ελευθερώνεται στην αγκαλιά...
Γιουροβίζιον: Η χαρά του copy paste
Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο (λόγω ασχετοσύνης περί τα μουσικά και δη τα γιουροβιζιονικά) που θα μπορούσε να κάνει κριτική...
«Ας περιμένουν οι γυναίκες»: Κάτι περισσότερο από μία ακόμα ταινία
Τι την κάνει μοναδική; Η σάτιρα, ένα στοιχείο που λείπει από τις ελληνικές ταινίες. Και το γεγονός ότι καταγράφει το τέλος...
Ο Βούδας στο γκισέ
Πού πας, ρε Μπέκετ; Πού πας, ρε Ιονέσκο; Σιγά το παράλογο που γράψατε. Πάτε να πάρετε καμιά θεώρηση γνησίου από το...
Το παιδί που έλεγε μόνο «μετά»
Κατά έναν περίεργο λόγο, τα μωρά προς υιοθεσία νομίζουμε ότι δεν μεγαλώνουν ποτέ. Κάπου «μας» περιμένουν ως μωρά αενάως. Ωστόσο, στα...
Προσμένοντας την Ανάσταση (και το εμβόλιο)
Γιατί θα με προστατεύσει όχι μόνο από την απειλή της Covid, αλλά και από τον φόβο. Και γιατί μαζί του θα...
Εκείνα τα αγόρια του Πάσχα
Παιδιά στη φλόγα ενός κεριού. Ηδονικά να στυλώνουν το βλέμμα, λίγο να φοβούνται μην καούν και περισσότερο να θέλουν, αλλά να...
Πυρετός το εμβολιόβραδο
Εκανα την πρώτη δόση, πέρασα ένα «δύσκολο» βράδυ, και πρωί-πρωί έφερα τη δεύτερη δόση νωρίτερα. Γιατί; Γιατί έχω πρόγραμμα, που έλεγε...
Μια άλλη Μεγάλη Παρασκευή
Περνούσαν μπροστά από την εκκλησία, στην αυλή της οποίας τιτίβιζε ένα τσούρμο από κορίτσια, γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι γεμάτο ανθάκια....
Πάσχα στο χωριό; Οχι, ευχαριστώ
Πάσχα με ρετσίνα από τις εννέα στο σούβλισμα που δεν θα το έκανε ούτε ο Μπουκόβσκι, με Χαρά Βέρα σε volume...
Αναπολήσεις μιας γέρικης μπεκάτσας
Η ξένοιαστη Ελλάδα, που ξόδευε τα εύκολα λεφτά της σε μπούρδες, απλωνόταν μπροστά μας σαν φωτισμένο λούνα παρκ σε παιδικά μάτια....
Λουλούδια στο πιάτο του «MasterChef»
Πολύ με διασκεδάζουν οι μόδες του. Πέρυσι είχαμε τον «αφρό», μετά την «αποδόμηση». Φέτος έχουμε να φάμε λουλούδι... Θαυμάζεις, όμως, από...
Ενοχος
Μια απόφαση-σινιάλο της Αμερικής στους πολίτες της. Θα αλλάξει κάτι; Θα εισακουστούν οι υγιείς; Αυτοί που αντιλαμβάνονται τη φρίκη ως φρίκη;...
Η Ελισάβετ και ο άγγελός της, ο άνθρωπός της
Οσο κοίταζα τη σκυφτή φιγούρα, τη βασίλισσα, να αποχωρεί, με συνέλαβα να σιγοτραγουδάω Πρωτοψάλτη «Ο άγγελός μου, ο άνθρωπός μου, ο...
Βήματα «hardcore» Ιστορίας
Η διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και το γουρούνι κινησιολογικά είναι ένα καλό podcast. Και το «Hardcore History» του Κάρλιν είναι ό,τι...
Ο ακτινολόγος Νίκος
Εψαχνα μια λέξη. Τι σόι άνθρωπος ήταν ο Ζαχαριάδης; Τόσο που δεν τον γνώρισα, τόσο που θαύμαζα, πιο πολύ από τη...
Ο πόνος ως σπόρος (και η ιστορία μιας γυναίκας)
«Πρέπει να κάνω κάτι για να σωθεί ο επόμενος “Σάιμον”». Αυτό ήταν. Το εννιάχρονο κοριτσάκι της Πάρου που το καλοκαίρι δούλευε...
Γιατί δεν ξυρίζεις τις μασχάλες σου, Λούρδη;
Το θέμα δεν είναι πώς απαλλάσσεσαι από τις τρίχες σου, αλλά το γιατί μπαίνεις στο παιχνίδι να το κάνεις. Είναι αυτή...
#MeToo: Τα ματόκλαδά σου λάμπουν
«Ο βιαστής είσαι εσύ...», συνηθίζουν να τραγουδούν με όλη τους τη δύναμη ακτιβίστριες του #ΜeToo ανά τον κόσμο, από τo Σαντιάγο...
Γράψε ημερολόγιο για να μη σαλέψεις
Τα «Covid Diaries» είναι στη μόδα. Θεραπεία για το σήμερα, ντοκουμέντο για το αύριο. Ιδού η σημασία τού να καταγράφεις βιώματα...
