Θεωρείται μια «αστεία» απώλεια, αλλά τα εκατομμύρια των ανθρώπων ανά τον πλανήτη που βίωσαν την απουσία γεύσης και όσφρησης δεν συμφωνούν....
Ταξιδεύοντας δίπλα στη θάλασσα με Θεοδωράκη
Κάποια στιγμή, όλοι συναντηθήκαμε με τη μουσική του. Για μένα και τον αδελφό μου, αυτό συνέβαινε, πιτσιρίκια τότε, στο πίσω κάθισμα...
Τα σπίτια της ζωής μας
Φέρνοντάς τα στη μνήμη, δεν περιφερόμαστε στους χώρους τους, αλλά στον εαυτό μας. Να ήξεραν μερικά χαζά αντικείμενα πόσο χώρο θα...
Η Παναγιά μου σε ποδήλατο
Ω γλυκό μου καλοκαίρι, γλυκύτατόν μου τέκνον, τι ωραία που τρέχεις με το ποδήλατό σου και δεν σε φτάνω, καρδούλα μου!.....
Εμβολιασμένος και κόλλησε;
Ιδού τo μίνι χρονικό μιας θερινής περιπέτειας με ένα ενδοικογενειακό κρούσμα που ανήκει στην προνομιούχα ανοσολογικά ομάδα με τις δύο δόσεις...
Νοητά και αδιανόητα
Ολες οι τραγωδίες έχουν και ενόχους. Κατάρα η ατιμωρησία. Οι ζωές δεν έχουν εύκολο restart. Χρήματα θα δοθούν για να επουλώσουν....
Στο βάθος Βεζούβιος
Η Νάπολη είναι σε διαρκή κίνηση. Σε ένα κάδρο ισοδυναμούν άλλα δέκα. Είναι μια κίνηση αλλιώτικη. Δεν είναι όπως τρέχουν οι...
Τα γκαρσονάκια της καυτής άμμου
Περνώντας ένα 12ωρο στον αδυσώπητο ήλιο του ελληνικού καλοκαιριού, στον λίβα που καίει τα κορμιά και την άμμο, μοιάζουν με αναστενάρηδες...
Ο «βρωμόγερος» έκλεψε την παράσταση
Η ταινία της χρονιάς έχει το πιο... αντισέξι θέμα που θα μπορούσε ποτέ κανείς να φανταστεί. Στον «Πατέρα», ο 83χρονος Αντονι...
Ζω με έναν αρνητή
Τελικά μ’ αρέσει που η εξάχρονη και κάτι κόρη μου είναι αρνητής. Ειδικά από τότε που ανακάλυψα την επιτυχία του reverse...
Η νεκραναστημένη χαρά του «ξανά μαζί» σε live
Συνεχίζω να χορεύω ξέφρενα αγκιστρωμένη στην καρέκλα μου στο live του Κωστή Μαραβέγια (το αφιερώνει, δικαίως, στους άλλους μεγάλους πληγέντες, τους...
Ρώτησα τον δικηγόρο της οικογένειας Γιακουμάκη
Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης είναι παιδί μας. Στα κεριά της φαμίλιας μου, πάντα και ένα δικό του. Φαντάσου τους γονείς του Βαγγέλη!...
Δεν βγάζω τη μάσκα μου!
Η απελευθέρωση ήρθε αισίως, τουλάχιστον στους εξωτερικούς χώρους χωρίς συνωστισμό. Κάποιοι ωστόσο –ακόμα και εμβολιασμένοι–επιμένουν να μη θέλουν να αποχωριστούν τα...
Υπερπανσέληνος και μια Μελίνα
Στη ζωή δεν ήρθαμε για να διασκεδάσουμε. Ούτε βέβαια και να διαγωνιστούμε. Ήρθαμε να ζήσουμε. Να κολυμπήσουμε σε όλες τις θάλασσες,...
Dior Cruise2022: Ονειρο αθηναϊκής νύχτας στο Καλλιμάρμαρο
Πώς είναι να βλέπεις online μια επίδειξη υψηλής μόδας για λίγους καλεσμένους που τιμά τα 200 χρόνια από την έναρξη της...
Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι;
Που απλώνουν το χέρι τους για όσο το έχει ανάγκη ένα πλάσμα λαβωμένο, μέχρι να σταθεί στα πόδια του; Φαίνεται να...
Γιατί φάγαμε σκάλωμα με τα τηλεοπτικά εγκλήματα;
Ανατομία (ολίγον αυθαίρετη) μίας πανδημικής συνήθειας, μέσα από τον «Σιωπηλό Δρόμο» (Mega) και το «Mare of Easttown» (ΗΒΟ-Vodafone TV) με την...
Πώς έκοψα το τσιγάρο
Συνέβη ένα πρωί. Μαχαίρι. Στη λογική τού «για να δούμε αν γίνεται». Μεγαλύτερος ήταν ο φόβος της αλλαγής –πώς θα πίνω...
Το βραχάκι
Οξυγόνο το νερό για κάθε άνθρωπο. Δίνει μια ζηλευτή δεξιότητα, ευλυγισία, αυτονομία. Ακόμα και ένα σώμα με αναπηρίες ελευθερώνεται στην αγκαλιά...
Γιουροβίζιον: Η χαρά του copy paste
Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο (λόγω ασχετοσύνης περί τα μουσικά και δη τα γιουροβιζιονικά) που θα μπορούσε να κάνει κριτική...
«Ας περιμένουν οι γυναίκες»: Κάτι περισσότερο από μία ακόμα ταινία
Τι την κάνει μοναδική; Η σάτιρα, ένα στοιχείο που λείπει από τις ελληνικές ταινίες. Και το γεγονός ότι καταγράφει το τέλος...
Ο Βούδας στο γκισέ
Πού πας, ρε Μπέκετ; Πού πας, ρε Ιονέσκο; Σιγά το παράλογο που γράψατε. Πάτε να πάρετε καμιά θεώρηση γνησίου από το...
Το παιδί που έλεγε μόνο «μετά»
Κατά έναν περίεργο λόγο, τα μωρά προς υιοθεσία νομίζουμε ότι δεν μεγαλώνουν ποτέ. Κάπου «μας» περιμένουν ως μωρά αενάως. Ωστόσο, στα...
Προσμένοντας την Ανάσταση (και το εμβόλιο)
Γιατί θα με προστατεύσει όχι μόνο από την απειλή της Covid, αλλά και από τον φόβο. Και γιατί μαζί του θα...
