Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες ηλικιωμένων: εκείνοι που μπορούν και οι ανήμποροι ηλικιωμένοι, που μπαίνουν στην κατηγορία των ανήμπορων...
Αποχαιρετώ το σχολείο μου – κι εμένα…
Θυμάμαι και τους δασκάλους. Με τρυφερότητα. Πολλούς θυμάμαι. Θυμάμαι. Θυμάμαι. Το «Λύκειον η Αθηνά», το σχολείο Ζηρίδη έκλεισε, διαβάσαμε στον Τύπο....
Ομπρ-ελιά η σκιώδης
Η ομπρ-ελιά φυτεύεται περί τα μέσα Απριλίου (ανάλογα πότε πέφτει Πάσχα) σε μόνο αμμώδεις ελληνικές ακτές με τη συνδρομή δημάρχων και...
Ο φάρος της
Τι διαδρομές παλεύουν τα ζευγάρια… Εκείνη δεν χόρταινε τη θάλασσα, εκείνος τόσες δικαιολογίες παιδιάστικες για να την αποφύγει. Κι όσο εκείνος...
Στην Αθήνα της δυστοπίας
Η Αθήνα τρώει τις σάρκες της. Παραδομένη μέρα νύχτα σε ένα διαβρωτικό σκοτάδι, η πόλη γίνεται θέατρο αιματηρών συγκρούσεων ανάμεσα στις...
Ο Μπραντ Πιτ τα έχει μ’ αυτήν;
Ενας φημολογούμενος δεσμός του Χόλιγουντ σχολιάζεται με αστειάκια και ειρωνεία τύπου «τι της βρήκε;». Λυπάμαι που το χαλάω στους σκλάβους των...
Διακοπές στον κορονοτουριστικό παράδεισο
Κανείς από τους ντόπιους δεν τηρούσε τα μέτρα, παρασέρνοντας και εμάς τους κορονοτουρίστες σε πανδημική ασυδοσία. Τώρα που το σκέφτομαι, ακόμα...
Το μερίδιό μου από τα 32 δισ.
Το λεφτόδεντρο τελικώς υπάρχει και ο άμεσος συνειρμός φέρνει την αναπόφευκτη διαίρεση: 32 θα είναι τα ανακαμψιακά δισ. και εμείς, κατά...
Απαπα, ξαναμπαίνω στην καραντίνα μου!
Θέλω να βγαίνω για να πηγαίνω εκεί όπου η ίδια η ζωή έχει κάνει για μένα την απολύμανση που μου αρέσει...
Οι πιο ξεχωριστές στιγμές του Σωτήρη Τσιόδρα
Στην τελευταία του ενημέρωση έμοιαζε να ίπταται σαν φιγούρα του Ρενέ Μαγκρίτ. Μακριά από την οσμή θανάτου του Μπέργκαμο, πάνω από...
Πότε τελειώνουν οι σχέσεις;
Μπορεί να τελειώνουν εκεί όπου τελειώνουν οι λέξεις. Οχι γιατί στέρεψαν. Αλλά γιατί οι άνθρωποι δεν αντέχουν άλλο να τις συγκολλήσουν....
Τα χάπια μου κι ένα ταξί να φύγω!
Είμαστε οι ΑΑ, οι Ανώνυμες Αποκαμωμένες: Μητέρες, εργαζόμενες ή υποαπασχολούμενες, παντρεμένες ή χωρισμένες, αλλά πάντως όλες μας γυναίκες που οι καραντίνα...
Η τρίτη μου καραντίνα
Μετά από μήνες γράφω τώρα από το νέο μου καταφύγιο, το ξενοδοχείο «Stanley» στο Μεταξουργείο, εν αναμονή ενός τηλεφωνήματος, που θα...
Πώς να ξεμάθω την αγκαλιά;
Ξέρετε πόσα λέει μια αγκαλιά, χωρίς να χρειάζεται να πει ούτε μια λέξη; Η ζεστασιά που αναδύεται, η ασφάλεια που ενδυναμώνει,...
Η πανδημία και η γενιά της απάθειας
Την ύστατη στιγμή, την ώρα που έχει περισσότερη σημασία από ποτέ να εξερευνήσουμε, να σκαρφιστούμε τρόπους να πάμε προς το άγνωστο,...
Το «λεξικό» του κορονοϊού
Θα ήταν παράδοξο αν σε μια τέτοια σαρωτική κατάσταση, δεν υπήρχαν λέξεις που να συντονίζονται με την αγωνία του ιατρικού κόσμου,...
Τι θα μου λείψει
Και τώρα; Τι έρχεται; Το άγνωστον. Θα λείψει το κοινό δράμα. Αυτό ζήσαμε. Ενα κοινό δράμα. Αγγίζει τον σαρκαστικό ορισμό, «δημοκρατικό»....
Μια παρεξήγηση – και μια εξήγηση στον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο
Σε πρόσφατο κείμενο έγινε αναφορά σε φαινόμενα αισχροκέρδειας που παρατηρήθηκαν την πρώτη περίοδο της πανδημίας, καθώς και...
Ζώντας μέσω smartphone
Τα πάντα όλα μ' ένα touch στο φωτισμένο πληκτρολόγιο: από ποίηση μέχρι πιστοποίηση, από μαγείρεμα μέχρι γαμείρεμα, από δόσεις μέχρι διαδόσεις,...
Λουκιανός και «Χάρων» στο δωμάτιο
Προσοχή! Το διάβασμα μέσα στην απομόνωση του διαμερίσματος είναι όντως ασύγκριτη απόλαυση και σε καιρούς πανδημίας
Το ελληνικό Πάσχα του κορονοϊού
Πάσχα, το Ελληνικόν. Αυτό που ζούμε σίγουρα δεν το θυμίζει σε τίποτα. Μας δίνει όμως μια ευκαιρία να αφουγκραστούμε αυτό που...
Και γίναμε μυρμήγκια…
Θυμάμαι, πάντα θα θυμάμαι, ότι ξαφνικά έσβησαν τα φώτα και με ξάφνιασε το σκοτάδι. Μεγάλη Πέμπτη. Σταύρωση. Μόνο τα κεριά. Και...
Οι 20 καλύτερες τηλεοπτικές σειρές όλων των εποχών
Αυτές είναι οι καλύτερές μου σειρές. Πολλοί θα διαφωνήσουν με τις επιλογές, άλλοι με την κατάταξη, και άλλοι με τις απουσίες....
Μήπως να ηρεμήσουμε λίγο;
Ακόμα και αν οι τρεις ψάλτες και οι δύο παπάδες θεωρούνται «δημόσιος κίνδυνος» -επειδή εάν κάποιος από τους πέντε έχει τον...
