Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, λέει η φράση. Στη συναυλία των Coldplay, ο ήλιος ήταν μια κάμερα και ένας προβολέας. Η «kiss cam» που σκανάρει το κοινό και ψάχνει ζευγαράκια. Η άτιμη η σύμπτωση δεν αφήνει τίποτα στο πέρασμά της, αν υποθέσουμε ότι οι δύο άνθρωποι που τσάκωσε ο φακός να ακούν αγκαλιασμένοι τη συναυλία ήθελαν να κρυφτούν.

Σίγουρα δεν ήθελαν να γίνουν στόχος όλης της υφηλίου, σε ένα στιγμιότυπο που έμελλε να γίνει viral, εκθέτοντας μια προσωπική στιγμή τους. Ενας CEO μεγάλης εταιρείας και η υπεύθυνη ανθρώπινου δυναμικού της σε τρυφερό τετ-α-τετ. Παντρεμένοι και οι δύο. Με κάτι τέτοια ο μέσος θεατής βγάζει το φτυάρι και αρχίζει το θάψιμο.

Μα, τι μικροί που είμαστε. Πόσο κοινότοπα δίνουμε την κρίση μας ως ανάθεμα, ποτισμένη με τόνους σοβαροφάνειας. Εμείς, οι άμεμπτοι, οι αλάθητοι, με τις τέλειες σχέσεις και τους τέλειους γάμους. Πώς πέσαμε πάνω στο ζευγαράκι που δεν ξέρουμε και αν είναι κιόλας ζευγαράκι, μια αγκαλιά είδαμε, να το φάμε, να το γλωσσοφάμε για την ακρίβεια, να το κατακρίνουμε.

Οι μοιχοί! Δείτε τους! Αν μπορούσαν κάποιοι να τους ρίξουν πέτρες, θα τους έριχναν. Δεν μπορούν, αλλά μπορούν να ρίξουν δηλητήριο με τη βοήθεια του πληκτρολογίου. Να διαπομπεύσουν με τις αναρτήσεις, με τα memes, με τα σχόλια. Να λυσσάξουν. Να συμπεράνουν ό,τι τους καπνίσει, χωρίς να ξέρουν τίποτα για αυτά τα δύο άτομα και τη ζωή τους. Μας φτάνει που είναι παντρεμένοι και μας φτάνει η αγκαλιά που είδαμε για να γίνουμε εισαγγελείς σχέσεων και να τους ρίξουμε την ποινή της προδοσίας.

Δεν θέλω να σας σοκάρω, αλλά υπάρχουν παντρεμένα ζευγάρια που έχουν συμφωνήσει να είναι σε ελεύθερη σχέση. Υπάρχουν άνθρωποι που ανταλλάσσουν συντρόφους, που μιλούν ο ένας στον άλλον για τις κατακτήσεις τους, που δεν τους νοιάζει πόσοι θα περάσουν από το κοινό κρεβάτι τους.

Υπάρχουν και οι άλλοι, οι δυστυχισμένοι μαζί, άνθρωποι που έχουν βαρεθεί ο ένας τον άλλον, που χωρίστηκαν από τον χρόνο και τη ζωή αλλά όχι από τα χαρτιά του διαζυγίου. Υπάρχουν και εκείνοι που υποψιάζονται αλλά προτιμούν να μη μαθαίνουν. Υπάρχουν και οι ανίδεοι, ασφαλώς. Εκείνοι που πιστεύουν ότι το ταίρι τους είναι πιστή Πηνελόπη και θα πέσουν από τα σύννεφα αν αντιληφθούν ότι αγκαζάρει τους μνηστήρες δυο-δυο. Υπάρχουν και αυτοί που θα προσποιηθούν ότι ενοχλήθηκαν, αλλά έχουν και οι ίδιοι λερωμένη τη φωλιά τους.

Ολα υπάρχουν σε αυτόν τον κόσμο, πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Οι σχέσεις των ανθρώπων είναι περίπλοκος λαβύρινθος, δεν ξέρεις πού θα σε βγάλει. Οι μακροχρόνιες σχέσεις, οι οριοθετημένες με τα δεσμά του γάμου και ξεφτισμένες από την καθημερινότητα και τις υποχρεώσεις, πιο λαβύρινθος ακόμα. Χάος απύθμενο και τρομακτικό, ασυμμάζευτο!

«Στους περισσότερους γάμους, απλώς ο ένας δεν αντέχει τον άλλον», έχει πει ο Ματθαίος Γιωσαφάτ, μαζί με πολλές ακόμα σκληρές αλήθειες για το γαμήλιο ταξίδι του ανθρώπινου είδους. Τέλος πάντων, θέλω να πω ότι η ψυχιατρική έχει βγάλει όσα πορίσματα χρειάζεσαι για να καταλάβεις γιατί δυο παντρεμένοι μπορεί να βρεθούν αγκαλιασμένοι να παρακολουθούν μια συναυλία.

Κάποτε έπεφτε πέτρα στο κεφάλι και αποκλεισμός από την κοινωνία στους άπιστους. Κυρίως στις άπιστες, για να είμαστε ακριβείς, οι γυναίκες στοχοποιούνταν αρνητικά – για τον άνδρα λέγανε όλοι «δεν πειράζει, είναι στη φύση του να ξενοπηδήξει». Δεν θέλω να σας σοκάρω και πάλι, αλλά η φύση του ανθρώπου είναι πολυγαμική, ανδρών-γυναικών, μας λέει η ψυχιατρική. Και εξαρτάται από τον καθένα πώς θα τη δαμάσει, αν θα τη δαμάσει.

Αλλά θα έπρεπε να είμαστε πιο ανεκτικοί πια, να αντιλαμβανόμαστε αλλιώς όσα παλιότερα αντιμετωπίζονταν μονόφθαλμα ως σφάλματα γαμήλιου λογισμικού. Τουλάχιστον όχι να γουρλώνουμε τα μάτια σαν θείτσες χωριού το ’60 στην υποψία μιας παράλληλης σχέσης που μπορεί να έχει κάποιος. Ο,τι θέλει μπορεί να έχει, εκείνος ξέρει τι μπορεί και ο μόνος στον οποίο πέφτει λόγος είναι ο σύντροφός του. Ή οι σύντροφοί του, αν θέλετε.

Τα τελευταία νέα είναι ότι ο CEO παραιτήθηκε, αφού είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα. Είναι και η ηθική και επαγγελματική δεοντολογία των εταιρειών. Δεν σχετίζεστε ερωτικά με συναδέλφους, λέει ο new age κανόνας, και αν τον παραβείς, βλέπεις την απόλυση να έρχεται. Σε μια κοινωνία όπου οι άνθρωποι περνούν τη μισή και βάλε μέρα τους στην εργασία, που βλέπουν τον συνάδελφο πιο πολύ από κάθε άλλον, τους απαγορεύεται να σχετιστούν ερωτικά μεταξύ τους. Αλλη καταπίεση εδώ, άλλο Ερωτοδικείο.

Αντί να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τη φύση μας, τη δικάζουμε. Να τι συμβαίνει εδώ. Εχουμε ακόμα μια κλειστοφοβική θεώρηση των ερωτικών σχέσεων, πλαισιωμένη με κανόνες καταπιεστικούς και μονοδιάστατους. Μια δυστοπία που δεν φαίνεται εκ πρώτης όψεως, αλλά φανερώνεται σε όλο το μεγαλείο της αν μια kiss cam σε τσακώσει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News