Αν με ρωτήσεις ποιο θεωρώ το πιο σοκαριστικό των ημερών μας, θα σου μιλήσω για τον τρόπο που με κυνηγούν και με πυροβολούν ειδήσεις. Τόση κατανάλωση ειδήσεων από τα χίλια σημεία του ορίζοντα, άρα, μοιραία, και τόσο παιχνίδι με μια συνεχώς αυξανόμενη δοσολογία σοκ και τρόμου, που όλο και σε πιο μεγάλες δόσεις προσαρμόζομαι να αντέχω… Καταλήγει να μη με σοκάρει τίποτα. Τίποτα να μη μένει και τίποτα να μην εξαναγκάζει σε άκρη, λύση, εξιχνίαση. Ούτε κατά διάνοια ανάλυση. Ολα, άμα τη εμφανίσει τους, γερνάνε, παλιώνουν. Κάπως σαν βεγγαλικά κακού που σκάνε μπρος στα μάτια μου, με μοναδικό σκοπό να με εντυπωσιάσουν στο δευτερόλεπτο του θορύβου τους και πάααει!..

Μόνο τις τελευταίες μέρες, ζήσαμε έναν πρύτανη με ταμπέλα στον λαιμό. Τι να έγινε ο πρύτανης; Τώρα λογικά θα φοβάται περισσότερο από πριν. Ετσι γίνεται με τον φόβο όταν κατακάθεται και όταν δεν βρίσκει παρηγορία λύσης. Στο καπάκι, οι εκλογές στην Αμερική. Εμπεδώσαμε πολιτεία-πολιτεία, όπως ποτέ άλλοτε στη Γεωγραφία. Ευτυχώς, εκεί βρέθηκε παρηγορία. Στο φτερό μάθαμε μια Κάμαλα. Ισα που εμπεδώσαμε ότι ο τόνος μπαίνει στο «Κά». Ενδιάμεσα, ένας φόνος. Μια κόρη, ένας φίλος της κόρης και ακόμα ένας σκότωσαν… Πάει η μάνα της κόρης! Τρέξε για το εμβόλιο. Ευχάριστα νέα. Ελληνας στο τιμόνι. Α!.. Κάποτε το είχε σκάσει και ο Παππάς της Χρυσής Αυγής. Παλιά! Πολύ παλιά! Τον ψάχνει ακόμα κανείς; Αρχιεπίσκοπος Τιράνων σε κάψουλα. Κλειστοφοβική ούσα, η κάψουλα μου κόβει τη χολή.

Ο κρεοπώλης Κλεάνθης Τσιρώνης δεν θα μας μεταφέρει ξανά νέα της Βαρβακείου. Κι άλλο θύμα του κορονοϊού. Αντε καλέ που υπάρχει κορονοϊός! Η τηλεργασία ανοίγει νέα κεφάλαια εργασίας. Πλησιάζει η 17η Νοέμβρη. Θα καεί το πελεκούδι ή όχι; Ετσι εμείς τιμούμε. Τι γίνεται με τον γαμπρό του Ερντογάν; Αγωνία, φόβος, νέα κι άλλα νέα. Η γη γυρίζει, ο κόσμος εν κινήσει αλλάζει, οι ειδήσεις πυροβολούν ειδήσεις. Απεγνωσμένα αναζητάω σταθερές. Να πιαστώ από σταθερές, να ξεκουραστώ σε σταθερές. Να γυρίζει ο κόσμος, αλλά να τον προλαβαίνω. Εχει για μένα ζωτική σημασία. Να! Τώρα που χαμήλωσαν οι ήχοι και οι στροφές του κόσμου (κι ας πήραν μπροστά οι εσωτερικές στροφές του καθένα και ιδρώνουμε περισσότερο αγωνία και ανασφάλεια)…

Στη βόλτα μου προχθές είδα κυκλάμινα. Βγήκαν τα κυκλάμινα! Μπροστά τους κοντοστάθηκα. Η γη γυρίζει, η ζωή τρέχει αλλά η φύση… Τον δικό της αρχέγονο ρυθμό. Τα κυκλάμινα στην ώρα τους. Μου μύρισε και μια γαζία. Με έλιωσε για την ακρίβεια. Αναμένοντας να ανάψουν αργότερα και οι αμυγδαλιές, οι δικές «μου» αμυγδαλιές… Κρέμομαι από σταθερές. Αναζητώ σταθερές.  

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News