Κάποτε, όχι πολλά χρόνια πίσω, ο λαμπρός κόσμος του μέλλοντος, τον οποίο υποσχόταν ο παραδοσιακός μπαλκονάτος πολιτικός, χρύσιζε από το χρυσάφι των κουταλιών με τα οποία ο λαός θα έτρωγε τη φασολάδα του ή τις σούπες του έτσι και τον ψήφιζε. Τώρα το σωτήριον μέλλον αποκτά πιο γήινα χρώματα, γίνεται σαν το χάρτινο, ξύλινο ή βιοδιασπώμενο καλαμάκι με το οποίο ο καθένας μας θα ρουφά με οικολογική υπευθυνότητα τον φραπέ του: στην παραλία, στο καφενείο, στο σπίτι, αλλά και στο… εκλογικό τμήμα.

Αν ληφθεί υπόψη ότι οικολογικά κόμματα συμμετέχουν ήδη στις κυβερνήσεις της Αυστρίας, της Ιρλανδίας, της Σουηδίας, της Φινλανδίας και του Λουξεμβούργου, κερδίζοντας, συγχρόνως, έδαφος σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή επικράτεια, τότε μπορεί να εξαχθεί ένα πρώτο συμπέρασμα: σε επίπεδο κάλπης οι ευρωπαίοι ψηφοφόροι είναι έτοιμοι να κάνουν τη μεγάλη στροφή, να ενισχύσουν τους Πρασίνους και σε άλλες χώρες, με στόχο την κεντρική εξουσία.

«Η Ευρώπη συμπαρασύρεται από το ‘πράσινο κύμα’ προτού καν εκδηλωθεί αυτό ως πολιτική πλειοψηφία» αναφέρει σε άρθρο του ο Αντρέα Μπονάνι της Repubblica (με συνδρομή). Η εξαιρετική επιτυχία, ωστόσο, που σημείωσαν οι Πράσινοι της Γαλλίας στις δημοτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής γέμισε με αισιοδοξία όλους όσοι θεωρούν και ευελπιστούν πως το περιβάλλον θα κερδίσει σύντομα την εξουσία.

Στον δεύτερο γύρο της εκλογικής αναμέτρησης για την ανάδειξη τοπικών αρχόντων οι γάλλοι οικολόγοι κατέγραψαν σημαντική νίκη, κερδίζοντας αρκετούς μεσαίους αλλά και μεγάλους δήμους – της Λιόν, του Στρασβούργου, του Μπορντό και της Γκρενόμπλ, μεταξύ άλλων.

Σχολιάζοντας τα εκλογικά αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών στην πατρίδα του, οι οποίες σημαδεύτηκαν όχι μόνον από τις εξαιρετικές επιδόσεις των οικολόγων αλλά και από ιδιαίτερα υψηλο (59%) ποσοστό αποχής, ο Αλεξίς Μπρεζέ, διευθυντής σύνταξης της συντηρητικής Le Figaro, προβαίνει σε δύο σημαντικές επισημάνσεις όσον αφορά το «πράσινο κύμα» που σάρωσε τη Γαλλία και διογκώνεται σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Υπογραμμίζει καταρχάς πως θα ήταν λάθος «να σκεφτούμε πως πρόκειται για μια παρένθεση που θα κλείσει σύντομα. Τεράστιο λάθος», τονίζει ο Μπρεζέ, υποστηρίζοντας πως «το περιβαλλοντικό ζήτημα έχει πλέον χαραχθεί στην πολιτική συνείδηση των αναπτυγμένων χώρων». Ενώ αρχικά έχαιραν της στήριξης κυρίως των νέων και μιας συνομοταξίας εύπορων αστών, πλέον οι οικολόγοι «κερδίζουν έδαφος σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και σε όλες τις γενεές».

Το γαλλικό πείραμα

Εστιάζοντας την προσοχή του ειδικότερα στη Γαλλία, ο Μπρεζέ υποστηρίζει πως θα ήταν επίσης λάθος να σκεφτεί κανείς ότι όλοι όσοι ψήφισαν τους οικολόγους στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών, τους ψήφισαν αποκλειστικά και μόνο λόγω των περιβαλλοντικών τους ανησυχιών και των οικολογικών ευαισθησιών τους.

Σύμφωνα με τον γάλλο δημοσιογράφο, οι πρώην Σοσιαλιστές (οι οποίοι αρχικά παρασύρθηκαν από τον αέρα αλλαγής του Εμανουέλ Μακρόν μόνο και μόνο για να απογοητευτούν στη συνέχεια) που ανήκουν στη μεσοαστική τάξη, όντας «κοινωνιολογικά απρόθυμοι να ψηφίσουν την Εθνική Συσπείρωση (σ.σ.:πρόκειται για το πρώην Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν), χρησιμοποίησαν την οικολογική ψήφο για να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους προς το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα». Υπό αυτήν την έννοια, το «πράσινο κύμα» που σάρωσε τη Γαλλία αποτελεί συγχρόνως έκφραση ενός «λάιτ λαϊκισμού, αστικού και προσεκτικού ως προς τις κοινωνικές διακρίσεις».

Αυτό, ωστόσο, δεν μειώνει στο ελάχιστο την επιτυχία των Πρασίνων, οι οποίοι απέδειξαν πως είναι πολύ καλοί και στο να συνάπτουν συμμαχίες (και με τους σοσιαλιστές και με τους κομμουνιστές αλλά και με την Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν), ικανότητα εξαιρετικά σημαντική ειδικά σε ένα κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο. Αλλά ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2022 ο Μπρεζέ προβλέπει πως το «μπλοκ της Αριστεράς» θα δυσκολευτεί ιδιαίτερα να συνενώσει τις δυνάμεις του.

Οτι «για την ξαφνικά πράσινη Αριστερά ο δρόμος είναι μακρύς» υποστηρίζει και ο Λοράν Ζοφρέν. Αλλά θεωρεί πως «μόλις έκανε ένα βήμα». Το γεγονός αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό σύμφωνα με τον διευθυντή της αριστερόστροφης Libération, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη πως το κυβερνών κόμμα του Εμανουέλ Μακρόν (του μεγάλου ηττημένου των δημοτικών εκλογών δηλαδή) κατέληξε να αποτελεί «πυραμίδα δίχως βάση ή ένα κεφάλι δίχως σώμα», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Ζοφρέν, και να εξαρτάται απόλυτα από τη μοίρα του επικεφαλής του και προς το παρόν προέδρου της Γαλλίας.

Το ενδεχόμενο μιας αναγέννησης της Αριστεράς υποχρεώνει τον Εμανουέλ Μακρόν να επανακαθορίσει άμεσα την πολιτική του. Σύμφωνα με την εφημερίδα Le Monde, «ο πρόεδρος της Γαλλίας δεν έχει άλλη επιλογή, πρέπει να πρασινίσει την πολιτική του». Σύμφωνα, ωστόσο, με τον Μπρεζέ, ο γάλλος ηγέτης πρέπει να εστιάσει την προσοχή του στους ψηφοφόρους του Κέντρου και της Δεξιάς τους οποίους καλείται να ενώσει, ούτως ώστε έως τις προεδρικές εκλογές να έχει καταφέρει να σχηματίσει μια ευρεία εκλογική βάση, η στήριξη της οποίας θα του επιτρέψει να διεκδικήσει την επανεκλογή του με αντιπάλους την επίμονη Λεπέν και την αναγεννημένη και πράσινη Αριστερά.

Εάν, ωστόσο, προειδοποιεί ο Μπρεζέ, ο Μακρόν περιοριστεί στο να ευελπιστεί ότι στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών θα βρεθεί αντίπαλος με τη Μαρίν Λεπέν, τότε κατά πάσα πιθανότητα θα βρεθεί εγκλωβισμένος μεταξύ ενός «οικολογικού πόλου της Αριστεράς» η ύπαρξη του οποίου επιβεβαιώθηκε περίτρανα στις δημοτικές εκλογές και ενός «υποψήφιου των Ρεπουμπλικανών αποφασισμένου να μην αφήσει το μονοπώλιο της Δεξιάς στην Εθνική Συσπείρωση», και θα χάσει τις εκλογές.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News