«Κάθε θαύμα τρεις ημέρες, το μεγάλο τέσσερις» και η εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ δεν ήταν κανένα θαύμα για να κρατήσει περισσότερο. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν καν θαύμα. Οπως μου έλεγε ένα στέλεχος του Μαξίμου, ο Μητσοτάκης δεν ζορίστηκε στη συνέντευξη Τύπου αφού καμία ερώτηση δεν ήταν αναπάντεχη. Ούτε για τις φορολογικές και το ΦΠΑ αλλά ούτε για ενδεχόμενη επιστροφή του Γρηγόρη Δημητριάδη στο Μαξίμου, δημιουργία κόμματος από τον Σαμαρά ή κάτι ανάλογο που ήταν εύκολο να προβλεφθούν.

Σε αυτό βοηθάνε τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Ολες οι ερωτήσεις είχαν παίξει στα ΜΚΔ. Αν κάποιος παρακολουθούσε το διαδίκτυο, μπορούσε να τις προβλέψει. Η κυβέρνηση, για καλό ή για κακό, είναι ενήμερη για τα trends στα ΜΚΔ. Για καλό, επειδή και ο Τύπος μετράει τα ενδιαφέροντα της κοινής γνώμης από τα ΜΚΔ. Για κακό, επειδή ό,τι απασχολεί τα ΜΚΔ δεν σημαίνει ότι απασχολεί όλον τον κόσμο.

Το έτερο θέμα με τη ΔΕΘ είναι ότι η εμφάνιση του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν μπορούσε παρά να συνδυαστεί με την αντίστοιχη του Αλέξη Τσίπρα. Εδώ η μάχη ήταν άνιση. Ο Μητσοτάκης μιλούσε με την πρωθυπουργική του ιδιότητα στους πολίτες και τον Τύπο. Ο Αλέξης Τσίπρας παρουσιαζόταν σαν ο νεότερος γέρων Νέστωρ της Ιστορίας που πρέπει να σώσει την Ελλάδα πριν πέσει στα βράχια. Το περίφημο rebranding. Μόνο που το rebranding γίνεται σε προϊόντα που έχουν σταματήσει να τραβάνε και κάποιος πρέπει να σκεφτεί κάτι πιο καινούργιο από τον συνδυασμό Τρικούπη – Βενιζέλου.

Στο Μαξίμου καταλαβαίνουν ότι η ΔΕΘ μπορεί να βοήθησε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να επιδείξει την άνεσή του στη διαχείριση της εξουσίας. Επίσης όμως καταλαβαίνουν ότι δεν θα είναι το θαύμα που θα εδραιώσει τη ΝΔ σε 30%+ στις δημοσκοπήσεις. Δεν ξέρω όμως πόσο αντιλαμβάνονται την έννοια που ο Μητσοτάκης συνεχώς επικαλείται, την καθημερινότητα.

Καθημερινότητα είναι ο feelgood factor που συνοδεύει τον πολίτη στο 24ωρό του. Ενίοτε από κάτι συγκεκριμένο. Συχνά από έναν συνδυασμό που είναι αμφίβολο ότι ο ίδιος συνειδητά αντιλαμβάνεται. Είναι και ο λόγος που οι εξαγγελίες «καίνε» το γεγονός. Είναι καλύτερο ο πολίτης να «ανακαλύπτει» ότι κάτι άλλαξε θετικά τη ζωή του, από κάποιον πολιτικό να ανακοινώνει μέτρα που θα την αλλάξουν. Το δεύτερο συνοδεύεται από ένα «μας τα είπαν και άλλοι». Και όχι άδικα.

Η αντίληψη της καθημερινότητας ήταν πάντα πρόβλημα για την εξουσία. Δεν είναι τυχαίο ότι στα παραμύθια μια κλασική φιγούρα είναι του άρχοντα που τα βράδια μεταμφιέζεται για να κυκλοφορήσει στην πόλη και να ζήσει σε πρώτο χέρι τα προβλήματα του λαού του. Κανένα Χ, Facebook ή Tik Tok ούτε ένα κονκλάβιο από ινφλουένσερ μπορεί να το υποκαταστήσει.

Σε άλλες χώρες, όπως η Βρετανία, τον σφυγμό της καθημερινότητας περνάνε στην κυβέρνηση τα μέλη του κοινοβουλίου. Σε εμάς που οι βουλευτές από εκπρόσωποι περιοχών έχουν γίνει ρούμποι για τις ψηφοφορίες, κάτι ανάλογο είναι δύσκολο να γίνει. Στο επόμενο πολιτικό έτος που ξεκινάει και λήγει στη ΔΕΘ, αυτή η δύσκολα προσδιοριζόμενη καθημερινότητα θα κρίνει την κυβερνητική θητεία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News