«Πάνω απ’ όλα είμαι πολίτης, πατέρας και μετά προπονητής. Προτιμώ να αφήσω στα παιδιά μου μια καλύτερη κοινωνία, παρά να κατακτήσω την Premier League. Ολοι έχουμε ένα καθήκον, μια ευθύνη σε αυτή τη ζωή. Κι ο κόσμος του αθλητισμού οφείλει να χρησιμοποιεί τη δύναμή του για να προκαλεί θετικό αντίκτυπο στην ανθρωπότητα. Γιατί είμαστε άνθρωποι, όχι μόνον αθλητές».

Δεκάδες (τυχεροί) φοιτητές του Πανεπιστημίου του Λίβερπουλ πέρασαν ένα υπέροχο βράδυ, ακούγοντας τον Πεπ Γκουαρντιόλα να τους μιλάει για τη ζωή, την κοινωνία, την πολιτική, τις ανθρώπινες αξίες. Ο καταλανός προπονητής της Μάντσεστερ Σίτι, σπανίως παραχωρεί συνεντεύξεις. Διαλέγει κάποιες εντελώς ανύποπτες στιγμές για να αποκαλυφθεί, να διατυπώσει και να εξηγήσει τις ιδέες και τα «πιστεύω» του. Μια τέτοια εξομολόγηση ήταν κι αυτή της Τετάρτης.

Στην πόλη όπου δεσπόζει η μορφή του Γιούργκεν Κλοπ, του άλλου μεγάλου προπονητή του καιρού μας (της Λίβερπουλ), ο Γκουαρντιόλα δεν παρέλειψε να τον βάλει στη συζήτηση. Οταν τον ρώτησαν αν διαβάζει πολύ, απάντησε (με το χιούμορ που τον διακρίνει): «Αγαπώ το διάβασμα, όμως… δεν διαβάζω. Ανοίγω ένα βιβλίο, μου έρχονται στο μυαλό η Λίβερπουλ και ο Κλοπ, και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Το παρατάω. Ο κόσμος λέει ότι διαβάζω βιβλία, όμως δεν το κάνω. Εχω στο σπίτι μια πολύ καλή βιβλιοθήκη, με μεγάλη ποικιλία. Αλλά, θα διαβάσω τα βιβλία μου όταν θα έχω χρόνο».

Τους μίλησε, μεταξύ άλλων, για τη δημοκρατία και τον ακτιβισμό. «Η δημοκρατία δεν είναι υπόθεση μιας ψήφου κάθε τέσσερα χρόνια. Δεν τελειώνει εκεί. Πρέπει να φροντίζουμε για τη δημοκρατία καθημερινώς. Να είμαστε ακτιβιστές… Πριν από χρόνια, ο Γκους Χίντινκ διέκοψε έναν αγώνα ποδοσφαίρου και απαίτησε να κατέβει από την εξέδρα ένα πανό που είχε πάνω του τη σβάστικα. Χρησιμοποίησε τη δύναμή του, αυτή που του δίνει η θέση του στο σπορ, για να κάνει την κοινωνία λίγο καλύτερη… Ο κόσμος που πηγαίνει στο γήπεδο, προσπαθεί να ξεφύγει από κάτι που τον πληγώνει στην κοινωνία – φαίνεται αυτό».

Φορούσε μια σκουρόχρωμη μπλούζα, πάνω στην οποία ξεχώριζε από μακριά το χρυσοκίτρινο ρίμπον για την Καταλονία -το δικό του παράσημο στον ακτιβισμό-, το οποίο του έχει κοστίσει 20.000 λίρες. Αν και είχε εξηγήσει πως «η κορδέλα δεν αποτελεί μήνυμα υπέρ της ανεξαρτησίας της Καταλονίας, αλλά συμβολίζει τη συμπαράσταση σε τέσσερις ανθρώπους που βρίσκονται στη φυλακή χωρίς να έχουν κάνει κάτι για να το αξίζουν», η διοίκηση της Premier League τον είχε τιμωρήσει με βαρύ πρόστιμο. Ο Πεπ, πάντως, εξακολουθεί να τη φορά. Και δεν περιορίζεται στους συμβολισμούς. Την περασμένη Παρασκευή, εκμεταλλευόμενος τη διακοπή των πρωταθλημάτων λόγω του Nations League, επισκέφθηκε στη φυλακή «Σαντ Τζουάν ντε Βιλατοράντα» της Βαρκελώνης τον κρατούμενο καταλανό ηγέτη, Τζόρντι Κουϊσάρτ, και τα υπόλοιπα μέλη της «Òmnium Cultural».

«Η πολιτική μάς συνοδεύει σε κάθε μας βήμα, σε κάθε έκφραση της ζωής μας», είχε τονίσει κάποτε, όταν τον ρώτησαν αν είναι σωστό να την εμπλέκουμε με τα σπορ. Είναι μέλος του τοπικού εθνικιστικού κόμματος από το 1993 – έχει γράψει σ’ αυτό και τα τρία παιδιά του. Αλλά, όχι. Δεν θα τον ενδιέφερε να εκλεγεί βουλευτής, ή οποιοδήποτε άλλο αξίωμα. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, ο Αρτούρ Μας, τότε πρόεδρος της περιφέρειας της Καταλονίας και ηγέτης του εθνικιστικού Φιλελεύθερου Κόμματος, του είχε ζητήσει να είναι υποψήφιος με τον συνδυασμό του. Ο Πεπ δέχτηκε, με έναν όρο: το όνομά του να μπει στο ψηφοδέλτιο τελευταίο.

Παρακολουθείστε (στα αγγλικά) το βίντεο από τη συζήτηση του Πεπ Γκουαρντιόλα με τους φοιτητές στο Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ:

Στους φοιτητές του Λίβερπουλ εξήγησε ότι αυτό που μετράει είναι η συμμετοχή στα κοινά, όχι η επαγγελματική ενασχόληση με την πολιτική. «Προσπαθώ να πείσω τους παίκτες μου ότι δεν πρέπει να επαναπαύονται στα πλούτη και τη δόξα τους. Να χρησιμοποιούν την αναγνωρισιμότητά τους για να προωθούν ό,τι πιστεύουν πως είναι δίκαιο και σωστό».

Ο ίδιος το έκανε από μικρός. Στα 21 του βρέθηκε στο μπαλκόνι μιας πλατείας στη Βαρκελώνη, με χιλιάδες κόσμο από κάτω, κρατώντας το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1992 – το πρώτο που κατέκτησε η Μπαρτσελόνα. Το σήκωσε ψηλά και είπε στο μικρόφωνο: «Ciutadans de Catalunya, ja la tenim aqui!» (Πολίτες της Καταλονίας, το έχουμε επιτέλους εδώ!). Παραφράζοντας το «Πολίτες της Καταλονίας, είμαι επιτέλους εδώ!», που είχε αναφωνήσει από το ίδιο σημείο ο πρώην ηγέτης της Καταλονίας, Τζουζέπ Ταραδέγιας, όταν επέστρεψε από την εξορία μετά τον θάνατο του ισπανού δικτάτορα, Φράνκο.

Δεν περιμένεις τέτοια στάση ζωής από κάποιον που κερδίζει δυο ντουζίνες εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Αλλά ο Γκουαρντιόλα, προτού γίνει διάσημος και πλούσιος (ως ποδοσφαιριστής και, μετέπειτα, προπονητής) μεγάλωσε σε έναν τόπο (Σαντπεδόρ) – θεματοφύλακα της καταλανικής κουλτούρας, δίπλα στον οικοδόμο πατέρα του, που του δίδαξε την ακεραιότητα, τη σκληρή δουλειά και την αξιοπρέπεια. Υστερα, γνώρισε τον Γιόχαν Κρόιφ, ο οποίος δεν ήταν μόνο θρύλος των γηπέδων, αλλά και ένα από τα πιο ανήσυχα πνεύματα της εποχής του. Ο «Ιπτάμενος Ολλανδός» έγινε ο μέντοράς του. Στο ποδόσφαιρο, αλλά και στη ζωή. Εδιναν ραντεβού στο διάσημο εστιατόριο El Bulli, και συζητούσαν με τις ώρες. Ο πατέρας του διαμόρφωσε τον χαρακτήρα του. Ο Κρόιφ, την προσωπικότητά του.

Το μόνο πράγμα που δεν του περισσεύει, είναι ο χρόνος. Θα μπορούσε να εκμεταλλευθεί αλλιώς το «δώρο» του Nations League. Να φορέσει ένα από τα πανάκριβα κοστούμια του και να βγει για να διασκεδάσει. Ή, να ξεκουραστεί. Προτίμησε να πάει στο Λίβερπουλ, για να μιλήσει στους φοιτητές. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Οπως λέει ο βιογράφος του, Γκιγιέμ Μπαλακέ, το πραγματικό όνειρο του Πεπ Γκουαρντιόλα δεν ήταν να αλλάξει το ποδόσφαιρο, αλλά τον κόσμο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News