Δεν είμαι ειδικός στα εξωτερικά θέματα και με αυτήν ακριβώς την ιδιότητα του «μη ειδικού» γράφω τις γραμμές αυτές. Υπάρχουν σαφώς άνθρωποι στο protagon.gr για να διαφωτίσουν περισσότερο τόσο εμένα όσο και σας πάνω σε τέτοια θέματα. Εγώ κάποιες απορίες απλώς θέλω να εκφράσω, αφορμή για προβληματισμό. Συγχωρέστε με, λοιπόν, αν βρείτε αφελείς τους συνειρμούς μου.

Θυμάμαι το 1999, με αφορμή τα επεισόδια στο Κόσοβο, το ΝΑΤΟ χωρίς πολλά- πολλά βομβάρδισε τη Σερβία.  Μια «εσωτερική» υπόθεση διέγειρε άμεσα τα ανθρωπιστικά αντανακλαστικά της διεθνούς κοινότητας και προκάλεσε τη διεθνή επέμβαση. Δώδεκα χρόνια μετά, το 2011 μέσα σε ένα ντόμινο εξελίξεων στον αραβικό κόσμο, ο Συνταγματάρχης (το έχει ο βαθμός φαίνεται, το έχουμε δει κι αλλού…) Καντάφι αιματοκυλά τη Λιβύη προσπαθώντας να μείνει γαντζωμένος στην εξουσία. Πάντως μου είναι δύσκολο να πιστέψω αυτό που ισχυρίζεται ο Καντάφι, ότι δηλαδή την εξέγερση την προκάλεσαν οι κακοί ξένοι. Δεν τα πήγαινε άλλωστε άσχημα ο Συνταγματάρχης με τους ξένους τελευταία, ιδιαίτερα με κάτι λατίνους εραστές της εξουσίας και της «άγουρης ομορφιάς»…

Τώρα λοιπόν η «διεθνής κοινότητα» συσκέπτεται, ανησυχεί, προβληματίζεται, έχοντας απωλέσει τα αστραπιαία αντανακλαστικά του 1999. Μήπως έχουν κάπως αλλάξει οι συσχετισμοί δυνάμεων και τώρα υπάρχουν περισσότεροι παίκτες που πρέπει να ερωτηθούν (βλ. Κίνα που τότε «κατά λάθος» είχε βομβαρδιστεί η πρεσβεία της); Μήπως παζαρεύουν με την διάδοχη κατάσταση την βοήθειά τους καθότι Λιβύη σημαίνει πλούσιο υπέδαφος; Μήπως δεν τα έχουν βρει στη νέα μοιρασιά τώρα που μια για τέσσερις  δεκαετίες παγιωμένη κατάσταση, κλονίζεται; Μήπως όσοι τα είχαν καλά με τον Καντάφι διστάζουν γιατί βλέπουν μια προνομιακή μεταχείριση να οδεύει προς λήξη; Μήπως τελικά η απραξία είναι φαινομενική και στην εξέγερση συμμετέχουν οι «παγκόσμιοι παίκτες» αλλά χωρίς σημαίες και λάβαρα, όπως συνήθως συμβαίνει;  Ως γνωστόν την εξωτερική πολιτική δεν την κάνουν μόνο οι διπλωμάτες και υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και άλλα που λέγονται και δεν γίνονται (πολύ Τζακ Μπάουερ φαίνεται βλέπω τελευταία, πρέπει να κάνω αποτοξίνωση…). 

Οι απορίες αυτές δεν περιμένω να απαντηθούν απλώς θα αιωρούνται για να μας προβληματίζουν. Δεν είμαι οπαδός μιας παγκόσμιας συνωμοσίας όπου όλα είναι «στημένα και προ πολλού συμφωνημένα». Στις περισσότερες περιπτώσεις νομίζω ότι οι «μεγάλες δυνάμεις» καταφεύγουν σε ένα “crisis management” που δεν είχαν προβλέψει και σέρνονται πίσω από τις εξελίξεις. Έχουν σενάρια, κατευθύνουν καταστάσεις αλλά δεν ελέγχουν απόλυτα τα πράγματα, πολλές φορές πάνε «βλέποντας και κάνοντας». Αυτό νομίζω αποδεικνύεται και τώρα, το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό. Το κακό όμως είναι ότι τα δημοκρατικά και ανθρωπιστικά τους αντανακλαστικά μάλλον διεγείρονται α λα καρτ…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News