Εχει ο καιρός γυρίσματα ή, καλύτερα, πρέπει να πάθεις για να μάθεις.

Και τι έπαθε η Ιταλία ώστε να μεταβάλει άποψη στο Λιβυκό και πλέον να διαβλέπει τουρκική προκλητικότητα από την οποία απειλείται η γεωπολιτική σταθερότητα (όση υπάρχει, τέλος πάντων) στην Ανατολική Μεσόγειο;

Μα, τι άλλο να πάθει; Με το έτσι θέλω η Τουρκία στις 18 Ιανουαρίου άπλωσε το χέρι σαν θρασύς πορτοφολάς και βούτηξε από τις πετρελαϊκές EΝΙ (ιταλική) και Total (γαλλική) το ενάλιο «οικόπεδο 8» που βρίσκεται νοτίως της Κύπρου.

Ετσι οι Ιταλοί, αναφερόμενοι στα κατορθώματα του «Yavuz» και του τρυπανιού του, μιλούν πια για «τελευταία τουρκική πρόκληση», για μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης του οποίου προσβάλλονται τα δικαιώματα από την «παράνομη δραστηριότητα» των Τούρκων, για «δειλία» των ευρωπαϊκών αρχών, για πολιτική και διπλωματική ακινησία των άμεσα θιγομένων («τίποτα από Παρίσι και Ρώμη»), κ.ά. Βεβαίως οι επικρίσεις των ιταλικών Μέσων κατά των Γάλλων που σιωπούν απαντήθηκαν με τον πιο επίσημο τρόπο από τον ίδιο τον πρόεδρο Μακρόν στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη το απόγευμα της Τετάρτης 29 Ιανουαρίου.

Η Corriere della Sera απηχεί με τα κείμενά της τη μεταστροφή της ιταλικής πολιτικής απέναντι στον Ερντογάν και δεν παραλείπει να σημειώσει με ειλικρίνεια και επίγνωση των μεγεθών ότι αν οι Τούρκοι με το «Yavuz» ή οποιοδήποτε άλλο πλοίο «είχαν δοκιμάσει να κάνουν τα ίδια εις βάρος της αμερικανικής Exxon, τότε τον λόγο θα είχε ο 6ος Στόλος».

Η ιταλική εφημερίδα κάνει μία ανασκόπηση που απέφυγε όλες τις προηγούμενες ημέρες, όταν ο «Πεντάστερος» (και πολιτικά απαξιωμένος από τον ιταλικό λαό) Λουίτζι ντι Μάιο έτρεχε ως υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας πότε στην Κωνσταντινούπολη και πότε στην Τρίπολη με μία και μοναδική έγνοια: πώς θα στηρίξει καλύτερα το νεοοθωμανικό νταραβέρι των Ερντογάν – Σαράζ. Τώρα η κυβέρνηση της Τρίπολης «παραδόξως» είναι αυτή που «παραμένει η μόνη αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Ενωση».

Βρε πώς αλλάζουν οι καιροί! – και καθόλου… παραδόξως.

Η Corriere προχώρησε και σε ανάλυση της ειδικής αγωνίας της Τουρκίας, της ενεργειακής, εξηγώντας έτσι γιατί έβαλε στο μάτι τα πετρέλαια της Λιβύης, τα πλουσιότερα κοιτάσματα της Αφρικής δηλαδή, αλλά και την ίδια τη χώρα που είναι η 10η σε πετρελαιοπαραγωγή στον κόσμο (με 48,4 δισεκατομμύρια βαρέλια). Επίσης, επέμεινε στο νεο-οθωμανικό όνειρο του Ερντογάν με τα αναχρονιστικά τσαλίμια του, το οποίο συνδέει με τους προκλητικούς ελιγμούς του «Yavuz» σε ξένα, μη τουρκικά νερά.

Η απουσία των Αμερικανών από το παιχνίδι προβάλλεται από την εφημερίδα δεόντως. Ομοίως και η ευρωπαϊκή απάθεια. Το κείμενο της ιταλικής εφημερίδας κλείνει με μία εξαιρετικά ενοχλητική εικόνα από το μέλλον: παρουσιάζει έναν εφιάλτη, να κάνουν δηλαδή οι Τούρκοι κουμάντο στον αγωγό μεταφοράς πετρελαίου από τη Λιβύη στην Ιταλία, στον αγωγό που ξεκινά από μία τοποθεσία δυτικά της Τρίπολης και καταλήγει στη σικελική Τζέλα (Γέλα) – μία εικόνα όχι για γέλια, αλλά για κλάματα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News