Είκοσι εννέα ετών, από το Λονδίνο, αυτό που λέμε εναλλακτικό άτομο με μερικές χίπστερ πινελιές.

Η Μία Ας είναι freelance φωτογράφος, λατρεύει τα social media (αλίμονο!), έχει κάνει σπουδές σε πανεπιστήμιο του Λονδίνου, ζει κιόλας στην πόλη και γενικά ψάχνεται να βρει μια σχέση.

Δεν αναζητά όμως άνδρες στο δικό της ευρύτερο επαγγελματικό χώρο, αλλά μεγαλύτερους από αυτήν, και μάλιστα με θέσεις σε κλάδους υψηλής τεχνολογίας, όπως την ενέργεια, την πληροφορική και την αεροναυπηγική.

Ομως η Μία δεν υπάρχει.

Είναι μια μάλλον πειστική περσόνα των κοινωνικών δικτύων, μια παγίδα για να αποσπάσει μυστικά από θύματα που είναι γοητευμένα από την ίδια και για να εγκαταστήσει λογισμικό παρακολούθησης στους υπολογιστές και τα δίκτυά τους.

Οι πρώτες ενδείξεις για τη δράση της Μία άρχισαν να εμφανίζονται στις αρχές τις χρονιάς, ενώ πιο πρόσφατα έγινε σαφές ότι, όχι μόνο η Μία ήταν ανύπαρκτο άτομο, αλλά και «βιτρίνα» μιας επιχείρησης παρακολούθησης.

Δημιουργοί της Μία είναι χάκερ πιθανότητα από το Ιράν, όπως εκτιμούν ερευνητές. Θύματά της είναι υψηλόβαθμα στελέχη σε ευαίσθητες βιομηχανίες αιχμής από τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, την Ινδία και τη Σαουδική Αραβία, γράφουν οι Times του Λονδίνου.

Σε μια περίπτωση, η Μία μέσω του LinkedIn ανακάλυψε κοινά ενδιαφέροντα με στέλεχος επιχείρησης. Το χόμπι της φωτογραφίας τούς έφερε κοντά στο Facebook και η κουβεντούλα άρχισε.

Μια μέρα ζήτησε από τον δικτυακό φίλο της μια χάρη, να συμπληρώσει ένα φύλλο Excel για κάποια έρευνα. Αυτός έπεσε στο δόλωμα, τον έσωσε όμως το πρόγραμμα ασφαλείας στον υπολογιστή του γραφείου που εντόπισε το κακόβουλο λογισμικό μέσα στο φύλλο και χτύπησε συναγερμό.

Η έρευνα -εκ των υστέρων και μόνο- έδειξε ότι η Μία Ας είναι μια καλοφτιαγμένη περίπτωση. Οι δημιουργοί της πολλούς μήνες νωρίτερα την είχαν βάλει να προσεγγίσει φωτογράφους για να έχει μια πειστική ζωή, ενώ είχαν δανειστεί τις φωτογραφίες μιας ρουμάνας φοιτήτριας.

Η Μία είναι προϊόν «κοινωνικής μηχανικής». Αν και από τη φύση τους μάλλον αντικοινωνικοί και κλειστοί τύποι, οι χάκερ πάντα επιδίωκαν να αποσπούν χρήσιμες πληροφορίες από ανυποψίαστα θύματα που θα τους βοηθούσαν -άθελά τους φυσικά- στο έργο τους.

Καλούσαν, για παράδειγμα,  έναν υπεύθυνο εταιρείας δήθεν σαν χρήστες  με πρόβλημα και με πονηριά, πειθώ και λίγη αφέλεια τούς περνούσαν από ανάκριση για να μάθουν κάτι. Αυτά σε άλλες εποχές, χωρίς κοινωνικά δίκτυα, γιατί σήμερα, στις εποχές του Facebook όπου τα ψεύτικα προφίλ είναι εκατομμύρια, οι στόχοι προσέχουν ώστε να μην εκτίθενται.

Εστω και έτσι, η περίπτωση της Μία δείχνει ότι γίνεται δουλειά και ότι το πανάρχαιο όπλο του φλερτ αποδεικνύεται ένα από τα πιο δυνατά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News