Αχ! Ζωή! Κανονικά ήταν να γράψω το δεύτερο μέρος του χρονογραφήματός μου, όπως και το είχα προαναγγείλει, αναφορικά με τη συνέντευξη-μονόλογο του Αντώνη Σαμαρά, όπου κυρίως εξέφρασε την αγωνιώδη αγωνία του για τη μόλυνση της «Αρίας φυλής»-Δεξιάς από τον Κυριάκο Μητσοτάκη με ΠΑΣΟΚ προσμίξεις (αυτός που συγκυβέρνησε με το ΠΑΣΟΚ) αλλά μου έσκασε η Ζωή με τις Ζωές της. Πώς να αγνοήσεις μια συνάνθρωπό μας που έχει τόσο δραματικά την ανάγκη μας; Ανθρωποι είμαστε. Πονάει η ψυχή μας.

Η Ζωή και οι Ζωές της. Είναι μια ιδιαίτερη (να το πω κομψά) περίπτωση. Αρχικά με γύρισε πίσω στα χρόνια. (Και είναι και μπόλικα τα δικά μου τα χρόνια.) Στον Ευγένιο Σπαθάρη και τα δισκάκια των 45 στροφών που βάζαμε στο πικάπ. «Ο Καραγκιόζης φούρναρης», «Ο Καραγκιόζης αστροναύτης», «Ο Καραγκιόζης γιατρός» και πάει λέγοντας. Εκείνος ο κουτοπονηρός τζαναμπέτης που φορώντας ρόλους και εμμέσως, παιδιάστικα εξαπατώντας, σκόρπιζε το γέλιο σε μικρούς και μεγάλους.

Τότε χρησιμοποιούσαμε τη φαντασία μας για τους ρόλους του. Τώρα όμως προσφέρονται σπουδαία μέσα για μεταμφιέσεις ανθρώπων. «ΑΙ», ήτοι Τεχνητή Νοημοσύνη. Αυτή ξετίναξε η Ζωή με τις Ζωές της.

Η Ζωή είναι ιδιαίτερη περίπτωση (να το ξαναπώ κομψά). Για παράδειγμα: Από τα 11 εκατομμύρια Ελλήνων, εκείνη θεώρησε τον εξής Εναν ως υπεράξιο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας μας. Τον μπαμπά της!

Από τις γυναίκες που νεροκουβάλησαν ψήφους για το κόμμα της και εκλέχθηκαν με την αξία τους, εκείνη θεώρησε προτιμότερο να τις κάνει στην άκρη και να δαφνοστεφανώσει βουλευτή, ποιον; Τον δεσμό της! Και τώρα, προκειμένου να παρουσιάσει το πρόγραμμα του κόμματός της, επέλεξε ποια ομάδα συνεργατών; Τον εαυτό της και τις εκδοχές του εαυτού της! Τη Ζωή και τις Ζωές.

Αλλά, προσέξτε μια λεπτομέρεια, ενώ το πρόσωπο το μετέφερε αυτούσιο σε εαυτούς… Και αγρότισσα και πλοίαρχος και νοσοκόμα και ό,τι βάλει ο νους της… Το σώμα της το «πείραξε». Αχ, βρε Ζωή! Εντονα το «πείραξε». Μα καθόλου δεν το υποστήριξε! Οσο για να συμπεράνω ότι ενώ η Ζωή ενισχύει με εαυτούς «Ζωές» τη Ζωή, συγχρόνως δεν της αρέσει η Ζωή. Μπέρδεμα;

Γι’ αυτό υπάρχουν και οι κατάλληλοι γιατροί. Εκτός και αν η Ζωή (και μάλλον έτσι μου μοιάζει να γίνεται) τακτοποιεί σε ντιβάνι ψυχανάλυσης τη Ζωή και λήγοντας τη συνεδρία, την ενθαρρύνει: είσαι μια χαρά Ζωή, για Ζωή! Και μια καρδούλα την ακολουθεί.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News