616
Από την επίσκεψή του στον Πάπα. Ισως, μόνο ο Θεός να μπορεί να μας σώσει, πλέον… | Romano/Handout via Reuters

O Στίβεν Χόκινγκ, το Brexit και ο Τραμπ

Protagon Team Protagon Team 4 Δεκεμβρίου 2016, 17:00
Από την επίσκεψή του στον Πάπα. Ισως, μόνο ο Θεός να μπορεί να μας σώσει, πλέον…
|Romano/Handout via Reuters

O Στίβεν Χόκινγκ, το Brexit και ο Τραμπ

Protagon Team Protagon Team 4 Δεκεμβρίου 2016, 17:00

Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος, λόγω της ασθένειάς του, είναι καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι και μιλά δύσκολα, με τεχνητή φωνή, την οποία συνθέτει ένας υπολογιστής. Ομως, διαθέτει ένα από τα πιο λαμπερά μυαλά στον κόσμο και είναι πραγματικά ευτύχημα που, κατά καιρούς, παρεμβαίνει δυναμικά στη δημόσια σκηνή. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν γύρω μας τόσα πράγματα που ακόμη και ο Στίβεν Χόκινγκ δεν μπορεί να αντιληφθεί.

Για παράδειγμα, τον Μάιο του 2015, ο βρετανός φυσικός δήλωσε ότι αδυνατεί να κατανοήσει το πού έγκειται ο λόγος της δημοτικότητας του Τραμπ, καθώς, όπως είχε πει, «είναι ένας δημαγωγός που φαίνεται να απευθύνεται στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή». Αναφερόμενος στο δημοψήφισμα -το οποίο διεξήχθη στις 23 Ιουνίου, με τα γνωστά αποτελέσματα- είχε τονίσει ότι «η Βρετανία πρέπει να παραμείνει στην ΕΕ όχι μόνο για λόγους πολιτικούς και εθνικής ασφαλείας, αλλά και για το καλό της βρετανικής επιστήμης. Εχουμε ανάγκη να είμαστε τμήμα μιας μεγαλύτερης ομάδας κρατών, τόσο για την ασφάλειά μας, όσο και για το εμπόριό μας. Η πιθανότητα μιας εξόδου από την ΕΕ έχει ήδη οδηγήσει σε απότομη πτώση της λίρας, επειδή οι αγορές κρίνουν ότι κάτι τέτοιο θα βλάψει την οικονομία μας», είχε αναφέρει στην εκπομπή «Καλημέρα Βρετανία» του ITV. Αλλά ποιος τον άκουσε – και στις δύο περιπτώσεις;

Τώρα, με άρθρο του στον Guardian αναφέρεται στην εκλογή του Τραμπ και στο Brexit, αναλύει τους λόγους για τους οποίους συνέβησαν αυτά τα δύο σοβαρά γεγονότα και δίνει τις δικές του λύσεις.

Ετσι, ανάμεσα στα υπόλοιπα, αναφέρει: «Ο,τι και αν πιστεύουμε για την απόφαση του βρετανικού εκλογικού σώματος να απορρίψει τη συμμετοχή του στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την απόφαση του αμερικανικού κόσμου να αποδεχτεί τον Ντόναλντ Τραμπ ως τον επόμενο πρόεδρό του, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στο μυαλό των σχολιαστών ότι αυτό αποτέλεσε μια κραυγή οργής από τους ανθρώπους που ένιωσαν ότι είχαν εγκαταλειφθεί από τους ηγέτες τους. Ηταν, όλοι φαίνεται να συμφωνούν, η στιγμή που οι ξεχασμένοι μίλησαν, βρίσκοντας τις φωνές τους για να απορρίψουν τις συμβουλές και την καθοδήγηση των εμπειρογνωμόνων και την ελίτ (…) Είχα προειδοποιήσει πριν από την ψηφοφορία για το Brexit, ότι θα βλάψει την επιστημονική έρευνα στη Βρετανία, ότι μία ψήφος για αποχώρηση θα είναι ένα βήμα προς τα πίσω, και το εκλογικό σώμα -ή, τουλάχιστον, ένα αρκετά σημαντικό ποσοστό του- δεν έδωσε περισσότερη σημασία σε μένα από ό,τι σε οποιονδήποτε από τους άλλους πολιτικούς ηγέτες, συνδικαλιστές, καλλιτέχνες, επιστήμονες, επιχειρηματίες και προσωπικότητες, οι οποίοι όλοι έδωσαν την ίδια συμβουλή που αγνοήθηκε στην υπόλοιπη χώρα».

Ποιοι φταίνε, λοιπόν, για τα περισσότερα δεινά που αντιμετωπίζει ο πλανήτης, κατά τον Χόκινγκ, και τι πρέπει να γίνει; «Αντιμετωπίζουμε φοβερές περιβαλλοντικές προκλήσεις: την κλιματική αλλαγή, την παραγωγή τροφίμων, τον υπερπληθυσμό, το ξεκλήρισμα άλλων ειδών, τις επιδημίες. Οι ηγέτες του κόσμου θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι έχουν αποτύχει και ότι έχουν απογοητεύσει τους πολλούς. Ισως, σε μερικές εκατοντάδες χρόνια, θα έχουμε δημιουργήσει ανθρώπινες αποικίες ανάμεσα στα αστέρια, αλλά τώρα έχουμε μόνο έναν πλανήτη και πρέπει να εργαστούμε από κοινού για να τον προστατεύσουμε. Με όχι μόνο θέσεις εργασίας, αλλά ολόκληρες βιομηχανίες να εξαφανίζονται, πρέπει να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να επανεκπαιδευτούν για έναν νέο κόσμο και να τους υποστηρίξουμε οικονομικά ενώ το πράττουν. Αν οι κοινότητες και οι οικονομίες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα τρέχοντα επίπεδα της μετανάστευσης, πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να ενθαρρύνουμε την παγκόσμια ανάπτυξη, καθώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος που τα εκατομμύρια μεταναστών θα πειστούν να αναζητήσουν το μέλλον τους στην πατρίδα τους. Μπορούμε να το κάνουμε, είμαι ένας μεγάλος οπτιμιστής για το είδος μου. Αλλά αυτό θα απαιτήσει από τις ελίτ, από το Λονδίνο μέχρι το Χάρβαρντ, από το Κέιμπριτζ μέχρι το Χόλιγουντ, να μάθουν τα μαθήματα του περασμένου έτους. Να μάθουν, πάνω απ’ όλα, το μέτρο της ταπεινοφροσύνης».

Αυτό, κύριε καθηγητά, είναι και το πιο δύσκολο μάθημα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...