Οι μέχρι πρότινος άγνωστοι στους περισσότερους Δυτικούς, Χούθι της Υεμένης, αποδεικνύονται μυστηριώδεις ακόμη και τώρα που βγήκαν στο φως της επικαιρότητας με τις πολεμικές ενέργειές τους εναντίον των Δυτικών: ναι μεν παίρνουν ευχαρίστως τα όπλα του Ιράν και επιχειρούν να πυρπολήσουν την Ερυθρά Θάλασσα και την παγκόσμια οικονομία, όμως φαίνεται ότι δεν επιθυμούν να είναι και πολύ υπάκουοι στα κελεύσματα της Τεχεράνης – είτε προτρεπτικά είτε αποτρεπτικά.

Οι Χούθι έχουν κατά κάποιον τρόπο αυτονομηθεί από τη γραμμή των ιρανών προστατών τους, αν και ανήκουν και αυτοί στα διάφορα ισλαμιστικά κινήματα της Μέσης Ανατολής τα οποία οι μουλάδες (πιστεύουν ότι) ελέγχουν απολύτως, θεωρητικώς με το πνευματικό δόγμα και πρακτικώς με τα υλικά μέσα.

Επικεφαλής των Χούθι, έγραψε η Corriere della Sera, είναι ο Αμπντελμαλίκ αλ Χούθι, που περιστοιχίζεται από συγγενείς του. Οι Ιταλοί συνομίλησαν με τον υπεύθυνο για τα media εκπρόσωπο των Χούθι με αφορμή την κατάρριψη drones των Χούθι από ένα ιταλικό πολεμικό σκάφος. Απέσπασαν την όχι και τόσο καθησυχαστική διαβεβαίωση ότι η Ιταλία δεν είναι ο κύριος εχθρός τους σήμερα και δεν αποτελεί άμεσο στόχο τους, «αν και έχει συνταχθεί με τον εχθρό, το Ισραήλ».

Φυσικά, οι ΗΠΑ και Βρετανία ήταν, είναι και θα είναι οι βασικοί αντίπαλοι των σιιτικών πολιτοφυλακών. Για να αναλύσει το φαινόμενο που ακολούθησε τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου στα κιμπούτς και την εισβολή των Ισραηλινών στη Λωρίδα της Γάζας με τα ολέθρια για τους Παλαιστινίους αποτελέσματα, η Corriere συμβουλεύτηκε τον ισραηλινό αναλυτή Ζβι Μπάρελ.

Αφορμή και αιτία η Παλαιστίνη

Ο Μπάρελ είπε στους Μιλανέζους ότι οι Χούθι άρχισαν να βάλλουν εναντίον των εμπορικών πλοίων στην Ερυθρά ως απάντηση στην εισβολή του ισραηλινού στρατού στη Γάζα, αλλά και επειδή είναι τμήμα των χρηματοδοτουμένων από το Ιράν σιιτικών οργανώσεων που δρουν στη Μέση Ανατολή. Ομως οι Χούθι έχουν μεγαλύτερη στοχοπροσήλωση απέναντι στις Δυτικές δυνάμεις σε σχέση με άλλες οργανώσεις επειδή ζητούν την αυτοεπιβεβαίωση και αποβλέπουν σε συγκεκριμένο πολιτικό στόχο.

Εξάλλου, οι Χούθι δεν έχουν καμία από τις δεσμεύσεις του Ιράν, ούτε καν συμμετέχουν στο διπλωματικό παιχνίδι. Στη χειρότερη περίπτωση ενδέχεται να ανησυχούν μόνο για την περίπτωση κάποιας αιφνίδιας επιδείνωσης στις σχέσεις τους με το καθεστώς της Τεχεράνης. Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που έχουν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων σήμερα. Εξυπακούεται ότι με τις κινήσεις τους αποσκοπούν σε αποτελέσματα διεθνούς αντικτύπου, πολύ ευρύτερης σημασίας από όσα συμβαίνουν στο θέατρο των τωρινών επιχειρήσεών τους.

Οπως εκτιμούν οι διεθνείς αναλυτές, ο προαναφερθείς Αμπντελμαλίκ ονειρεύεται να επιβάλει στην πατρίδα του θεοκρατικό πολιτικοστρατιωτικό καθεστώς ανάλογο εκείνου των μουλάδων, εμπνευσμένο από τις παρακαταθήκες του Αγιατολάχ Χομεϊνί, ωστόσο ανεξάρτητο από τις βουλές της Τεχεράνης. Οι Χούθι έχουν αίσθηση ανεξαρτησίας και φρονούν ότι ο πολιτικός σιιτισμός δεν συνεπάγεται την απόλυτη υποταγή στο Ιράν. Θέλουν δεσμούς σταθερούς μεν, ευέλικτους δε.

Βολική κατάσταση για την Τεχεράνη

Παραδόξως, στην τωρινή φάση το συγκεκριμένο πλαίσιο της χουθικής αυτονομίας δεν δυσαρεστεί την Τεχεράνη, διότι οι Αμερικανοί (ακόμη και το ίδιο το Πεντάγωνο) την πιέζουν να συγκρατήσει τους Χούθι και εκείνη απαντά ότι δεν δικαιούται να ασκεί βέτο σε όλες τις πρωτοβουλίες της Υεμένης. Βολική κατάσταση υπ’ αυτήν την έννοια.

Στην πραγματικότητα, κατέληξε η ανάλυση της Corriere, ο δεσμός Υεμένης (Χούθι) και Ιράν (Φρουροί της Ισλαμικής Επανάστασης) είναι αδιαμφισβήτητος, αφού το πολεμικό υλικό που καταφθάνει στη Σαναά, οι πύραυλοι και τα drones, βοά από μόνο του. Χάρις σε αυτήν την χείρα βοηθείας οι Χούθι κατάφεραν να εξαπολύσουν τις επιθέσεις τους εναντίον εμπορικών πλοίων Δυτικών εταιρειών (τα κινεζικά πλοία απολαμβάνουν ιδιότυπης ασυλίας, σημειωτέον) και συγχρόνως να αναπτύξουν νέες τεχνικές επίθεσης, που παρακάμπτουν τις άμυνες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News