Ολοένα και πληθαίνουν τα κείμενα που καταγράφουν την «παράδοξη» άνοδο των πωλήσεων δίσκων βινυλίου στις μέρες μας. Ξάφνου, έρευνες, ποσοστά, αναλύσεις και διαπιστώσεις φιγουράρουν στο διαδίκτυο, αλλά και στον έντυπο παραδοσιακό Τύπο, για το «αγαπημένο βινύλιο», που τόσο άδικα και άδοξα εγκαταλείφθηκε με την έλευση του cd. Εσχάτως, δε, οι ελληνικές νέες δισκογραφικές κυκλοφορίες εκδίδονται και σε βινύλιο για τους λάτρεις του είδους. Δεν γνωρίζω αν όλο αυτό εμπεριέχει και μια μικρή δόση υποκρισίας, δεδομένου ότι ουδείς νοσταλγούσε το βινύλιο όταν ακόμα οι πωλήσεις των cds ήταν υψηλές, αλλά εμένα αυτή η τάση με βρίσκει σύμφωνο καταρχάς και ενθουσιασμένο στη συνέχεια. Πάντοτε αγαπούσα και προτιμούσα τα βινύλια, ακόμα και τις εποχές των cds, ενώ το πικάπ κατέχει περίοπτη θέση στο σαλόνι μου, έχοντας εδώ και χρόνια εκτοπίσει από αυτό τη συσκευή της τηλεόρασης.

Στα χρόνια αυτά, τα τελευταία, απέκτησα αρκετούς δίσκους, λοιπόν, και πάντοτε προτιμούσα να αγοράσω μια νέα κυκλοφορία σε βινύλιο. Μόνο όταν αυτή δεν ήταν διαθέσιμη σε αυτή τη μορφή οδηγούμουν στη λύση του cd. Συχνά, δε, αγόραζα και παλαιότερες κυκλοφορίες σε μεταχειρισμένα βινύλια. Προσφάτως, έπεσαν στα χέρια μου και οι τέσσερις νέες κυκλοφορίες «τραγουδιών με το χασάπικο νόημά τους» σε βινύλιο (και μάλιστα 45άρι). Η σειρά αυτή, που επιμελούνται και στηρίζουν οι συλλέκτες Κώστας Ανθόπουλος, Παναγιώτης Καραβίδας και Γιώργος Κουτράκος με το label της HYDRA records, περιλαμβάνει τραγούδια του συνθέτη Μιχάλη Κουμπιού και κάθε κυκλοφορία περιέχει ένα τραγούδι που, στη μία πλευρά ακούγεται κανονικά τραγουδισμένο (με τα λόγια δηλαδή) και το δικό του ρυθμό και στην άλλη (45άρι γαρ) σε ορχηστρική μορφή σε χασάπικο τέμπο. Τα «τραγούδια στο βινύλιο με το χασάπικο νόημά τους», εκδόσεις προσεγμένες και καλαίσθητες, αριθμούν ήδη έξι κυκλοφορίες περιορισμένης έκδοσης (300 αντίτυπα το καθένα) και φιλοδοξούν να συνεχίσουν την έκδοσή τους (κάτι που φυσικά ευχόμαστε όλοι). Ήδη, τα δύο πρώτα έχουν εξαντληθεί, ενώ τα τέσσερα επόμενα μόλις κυκλοφόρησαν.

Για την ιστορία, οι τέσσερις τελευταίες κυκλοφορίες περιλαμβάνουν τα τραγούδια: «Στον ουρανό» (μουσική: Μιχάλης Κουμπιός – στίχοι: Διονύσης Καψάλης – ερμηνεία: Μίλτος Πασχαλίδης)/«Αλίμνια» (μουσική: Μιχάλης Κουμπιός), «Το κρυφτό» (μουσική: Μιχάλης Κουμπιός – στίχοι: Διονύσης Καψάλης – ερμηνεία: Μαρία Αναματερού)/«Ρυέτα» (μουσική: Μιχάλης Κουμπιός), «Γεια χαρά σου ζωή» (μουσική: Μιχάλης Κουμπιός – στίχοι: Λίνα Δημοπούλου – ερμηνεία: Παντελής Θαλασσινός)/«Σέσκλι» (μουσική: Μιχάλης Κουμπιός) και «Αν θες κάτι» (μουσική: Μιχάλης Κουμπιός – στίχοι: Λίνα Δημοπούλου – ερμηνεία: Χάρης Μακρής)/«Νυμος» (μουσική: Μιχάλης Κουμπιός).

Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι η άνοδος των πωλήσεων του βινυλίου, που συμβαίνει στις μέρες μας σε παγκόσμια κλίμακα, προμηνύει μέλλον ανθηρό για τη μουσική βιομηχανία. Και σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ την τάση αυτή σαν κάτι «παλιακό» που θα πρέπει να προβληματίσει. Απεναντίας, χαίρομαι κάθε φορά που βαδίζω προς το σπίτι μου, έχοντας μόλις αποκτήσει ένα καινούργιο βινύλιο, προκειμένου να ακολουθήσω εκείνο το τελετουργικό που πρόλαβα και στα παλαιότερα χρόνια. Τότε που μόνο σε βινύλιο κυκλοφορούσε η μουσική. Σε βινύλιο και σε κασέτα. Και αν αυτές οι νέες κυκλοφορίες δεν προσφέρουν τελικά τίποτα άλλο παρά μόνο τη «σωτηρία της ψυχής», λίγο το έχετε αυτό;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News