Πριν από το τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι της Νότιγχαμ Φόρεστ στην εφετινή Πρέμιερ Λιγκ, το περασμένο Σάββατο, ο προπονητής, Στιβ Κούπερ, συγκέντρωσε τους παίκτες του στα αποδυτήρια του «Σίτι Γκράουντ» και χαμήλωσε τα φώτα. Δεν επρόκειτο για κάποιο τελετουργικό που θα έφερνε καλοτυχία, αλλά για έναν (ασυνήθιστο) τρόπο που σκέφτηκε ο 43χρονος ουαλός τεχνικός προκειμένου να τους εμπνεύσει στην ύστατη μάχη -με την Αρσεναλ-, που θα έκρινε την αγωνιώδη προσπάθεια του ιστορικού συλλόγου να κρατηθεί στην κορυφαία κατηγορία της Αγγλίας.

Εκεί, στο ημίφως, άρχισε να προβάλλεται στη γιγαντοοθόνη που χρησιμοποιείται για τα μαθήματα τακτικής, ένα βίντεο. Δεν είχε να κάνει με αγωνιστικά σχέδια, με διάβασμα των αντιπάλων, κλπ, αλλά με συναισθήματα. Αναφερόταν στις οικογένειες των ποδοσφαιριστών, στους ψυχικούς δεσμούς μεταξύ των ποδοσφαιριστών, στην αγάπη των οπαδών για την ομάδα. Αυτά ήταν και τα βασικά σημεία της ομιλίας του Κούπερ, η οποία συγκίνησε τους παίκτες – κάποιους, μέχρι δακρύων.

Για τον Ουαλό, η οικογένεια είναι το πιο σημαντικό κίνητρο επιτυχίας, αναφέρουν οι Times. Στους τοίχους των αποδυτηρίων της Φόρεστ, εκεί που, συνήθως, οι σύλλογοι κρεμούν κορνιζαρισμένες φανέλες με τα ονόματα των παικτών τους, ή τα πορτρέτα τους, ο Κούπερ διέταξε να υπάρχουν οικογενειακές φωτογραφίες και μηνύματα αγαπημένων προσώπων – όλα κάτω από ένα μπάνερ που γράφει «Πιστέψτε».

Θεωρεί πως η οικογένεια είναι η κινητήριος δύναμη κάθε αθλητή, κάθε ανθρώπου. Αλλά, όχι μόνο με τη στενή της έννοια. Πολύ συχνά καλεί στο προπονητικό κέντρο πρωταγωνιστές του ένδοξου παρελθόντος της Φόρεστ, για να «τα πουν» με τους σημερινούς παίκτες της, ενώ στο γραφείο του θα δει κανείς φωτογραφίες του θρυλικού της προπονητή, Μπράιαν Κλαφ. Επίσης, ένα τεράστιο ημερολόγιο, στο οποίο έχει σημειώσει πάνω από 30 ημερομηνίες. Είναι τα γενέθλια των παικτών και του προπονητικού τιμ.

Η πόρτα του, στον πρώτο όροφο του «Γουίλφορντ Λειν», είναι πάντοτε ανοιχτή σε όποιον ποδοσφαιριστή ή συνεργάτη του θέλει να μοιραστεί μαζί του κάποιο πρόβλημα που τον απασχολεί, ακόμη και προσωπικό. Τις περισσότερες ώρες του 24ωρου βρίσκεται εκεί, καθώς στο σπίτι δεν τον περιμένει κανείς. Στο Νότιγχαμ δεν έχει κοντά του τους δικούς του ανθρώπους, και αυτός είναι ένας, ακόμη, λόγος για τον οποίο νιώθει ότι η Φόρεστ είναι η οικογένειά του.

Ακούγεται σαν κλισέ, όμως ισχύει 100%: οι ψυχικοί δεσμοί που ο Κούπερ φρόντισε να ενώσουν όλα τα μέλη της ομάδας, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην προσπάθειά της να επιβιώσει στο πιο ανταγωνιστικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον του Κόσμου. Ηταν ένας άθλος, αν σκεφθεί κανείς τις συνθήκες κάτω από τις οποίες η Φόρεστ κέρδισε το στοίχημα της παραμονής της στην Πρέμιερ Λιγκ. Το περασμένο καλοκαίρι ήρθαν 23 παίκτες. Κάθε τρεισήμισι μέρες κατέφθανε ένα νέο πρόσωπο. Οπως τόνισε ο προπονητής αμέσως μετά τον νικηφόρο αγώνα με την Αρσεναλ, καμία άλλη ομάδα δεν είχε να διαχειριστεί μια τόσο μεγάλη και ξαφνική αλλαγή. Το «μοντάρισμα» θα έπαιρνε χρόνο – και χρόνος δεν περίσσευε. Για να συντομευθεί αυτή η διαδικασία, όσο γινόταν, έπρεπε να υπάρχει απόλυτη ομοψυχία.

Καθώς ο αγώνας «ζωής και θανάτου» με την Αρσεναλ έφτανε στο τέλος του, με τη Φόρεστ να προηγείται 1-0, ο τηλεοπτικός φακός συνέλαβε τον ιδιοκτήτη της, Βαγγέλη Μαρινάκη, που βρισκόταν στα VIP του «Σίτι Γκράουντ», να ασπάζεται μία εικόνα που είχε μαζί του. Αλλά, όπως και ο ίδιος γνωρίζει, ο… άγιος της ομάδας του ήταν ο Κούπερ. Οταν ο διαιτητής σφύριξε τη λήξη του ματς, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο, έδωσε συγχαρητήρια στον ουαλό τεχνικό και τους παίκτες του, και στη συνέχεια δήλωσε: «Μόνο πέντε ομάδες στην εφετινή Πρέμιερ Λιγκ δεν άλλαξαν προπονητή – ήμασταν μία από αυτές. Το να αλλάζεις προπονητή, είναι μία πολύ σοβαρή απόφαση».

Ο Κούπερ πέρασε «δια πυρός και σιδήρου». Μετά τη νίκη της επί της Γουέστ Χαμ στον πρώτο εντός έδρας αγώνα της στη σεζόν, η Φόρεστ συμπλήρωσε 9 ματς πρωταθλήματος χωρίς νίκη. Τον Οκτώβριο, πολλοί θεωρούσαν την ομάδα «ξεγραμμένη», και τον προπονητή της, απολυμένο. Κι όμως, στις 7 Νοεμβρίου ο Μαρινάκης κάλεσε τον Κούπερ να υπογράψουν την επέκταση της συνεργασίας τους.

Στις αρχές Απριλίου, έπειτα από μια νέα σειρά ανεπιτυχών αποτελεσμάτων, τα αθλητικά media στην Αγγλία χαρακτήριζαν τον Κούπερ ως έναν «πεθαμένο που περπατάει», και έγραφαν ονόματα πιθανών διαδόχων του. Ο Μαρινάκης, όμως, συνέχισε να τον εμπιστεύεται. Αφού διέψευσε τις φήμες ότι η Φόρεστ αναζητούσε νέο προπονητή, έστειλε τον γιο του, Μιλτιάδη, να διαβεβαιώσει τους παίκτες ότι ο Ουαλός απολάμβανε της πλήρους στήριξης του ιδιοκτήτη. Παράδοξο, αν σκεφθεί κανείς ότι στον Ολυμπιακό ο Μαρτίνς έφυγε μετά το δεύτερο παιχνίδι της σεζόν, ο Κορμπεράν έμεινε ενάμισι μήνα, και ο Μίτσελ αναγκάστηκε να αποχωρήσει οκτώ αγωνιστικές πριν από το τέλος, με την ομάδα να απέχει από την κορυφή μόλις τρεις βαθμούς.

Ο Μαρινάκης αναγνώρισε τις δυσκολίες που ο Κούπερ είχε να αντιμετωπίσει (μεταξύ άλλων, 45 τραυματισμούς ποδοσφαιριστών στη διάρκεια της σεζόν), και εκτίμησε την αξιοθαύμαστη ενότητα που υπήρχε στην ομάδα. Τριάντα παίκτες που μέχρι πριν από μερικούς μήνες ήταν ξένοι μεταξύ τους, όχι μόνον αγωνίζονταν ο ένας για τον άλλον, αλλά και έκαναν παρέα εκτός γηπέδου, πηγαίνοντας μαζί για φαγητό ή καφέ.

Επενδύοντας στην ομοψυχία, ο Κούπερ έγραψε ένα υπέροχο success story. Ανέλαβε τη Φόρεστ, τον Σεπτέμβριο του 2021, τελευταία στη βαθμολογική κατάταξη της Τσάμπιονσιπ (Β’ Κατηγορία Αγγλίας), στο τέλος της σεζόν 2021-2022 την επανέφερε στην Πρέμιερ Λιγκ για πρώτη φορά έπειτα από 23 χρόνια, κι εφέτος την κράτησε εκεί, κάτι που δεν συμβαίνει συχνά με τις ομάδες που προβιβάζονται.

Είναι, ήδη, περιζήτητος, όμως δεν σκοπεύει να εγκαταλείψει το Νότιγχαμ. Πιστεύει και ο ίδιος σε αυτούς τους ψυχικούς δεσμούς που διδάσκει στους παίκτες του. Αλλωστε, με τον Μαρινάκη μοιράζονται την ίδια φιλοδοξία: να κάνουν τη Φόρεστ τόσο ισχυρή, ώστε να μην ξαναζήσει αγωνία σαν την εφετινή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News