Με την προοπτική του χρόνου η 11η Σεπτεμβρίου 2001 θα αποδειχθεί η μεγαλύτερη εκτροπή της προσοχής των ανεπτυγμένων χωρών του πλανήτη από τα πραγματικά επείγοντα προβλήματά του: Την υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος, το χάσμα βορρά-νότου, την αφρικανική κρίση. Ήταν άραγε αυτή τελικά η πρόθεση των τρομοκρατών ώστε να επέλθει ταχύτερα το τέλος του κόσμου και να επισπευθεί η βασιλεία των ουρανών – όπως αυτοί τουλάχιστον την αντιλαμβάνονται;
  
Ανεξάρτητα όμως από τις προθέσεις των δημιουργών της 11ης Σεπτεμβρίου, είναι άξια προσοχής η προθυμία της πιο πλούσιας χώρας του κόσμου να θυσιάσει τις προτεραιότητες της στην κυρίαρχη μέριμνα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Πρόκειται άραγε για κρίση ανασφάλειας μιας κακής ηγεσίας, ή μια ευκαιρία επιστροφής σε παλιά ιδεοληψία που θέλει τους εκλεκτούς του Θεού να τιμωρούν τους κακούς του κόσμου τούτου; Αν είναι έτσι, τότε η πρώτη μεγάλη σύγκρουση του 21ου αιώνα φαίνεται ότι ήταν θρησκευτική.
  
Αυτό που απέμεινε από τον ατελέσφορο ακτιβισμό των δύο κυβερνήσεων Μπους είναι ένα  τεράστιο χρέος των ΗΠΑ και οι ιδεολογικοί επίγονοι της απερίσκεπτης αυτής πολιτικής. Οι οπαδοί των «πάρτυ του τσαγιού», μολονότι ακόμα αποτελούν μειοψηφία στο αμερικανικό εκλογικό σώμα, επηρεάζουν αποφασιστικά τους Ρεπουμπλικάνους στο Κογκρέσσο και συνεχίζουν με ενθουσιασμό την εκτροπή της αμερικανικής προσοχής από τα σημαντικά ζητήματα, σε πλασματικές σκιαμαχίες.
  
Παρά τον πλούτο, την πανεπιστημιακή αριστεία και την λαμπρή αξιοκρατική παράδοση, οι ΗΠΑ έχουν τους περισσότερους ανασφάλιστους πολίτες από τις ανεπτυγμένες χώρες, χαμηλό προσδόκιμο ζωής και την υψηλότερη έκκριση αερίων του θερμοκηπίου στον πλανήτη.
  
Όσοι Αμερικάνοι δεν συνήλθαν από το πλήγμα της 11ης Σεπτεμβρίου αποτελούν την επικίνδυνη υποθήκη του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News