Φανταστείτε μια παρέα παιδιών που παίζουν μπάλα σε ένα γηπεδάκι στην άκρη ενός γκρεμού. Κάποια στιγμή, ένα παιδί κλωτσάει την μπάλα στον γκρεμό. Η μπάλα χάνεται και το παιχνίδι σταματά. Τα παιδιά αρχίζουν να τσακώνονται, κάποια φεύγουν και όσα μένουν ξεκινάνε άλλο παιχνίδι, ας πούμε κουτσό. Κάπως έτσι, συζητάμε για διάφορα θέματα σε αυτή τη χώρα. Είμαστε στις άκριες των γκρεμών και κάποιοι κλωτσάνε την μπάλα εκτός θέματος, στου διαόλου τη μάνα.

Παρακολουθώ την κουβέντα τις τελευταίες μέρες για τον ρόλο της Εκκλησίας στην ελληνική κοινωνία. Πρώτα θα απορήσω λοιπόν, κατόπιν θα συμπεράνω και στο τέλος θα μετανοήσω (ελπίζω).

Άλφα: Το γεγονός ότι το Σύνταγμα είναι εις το όνομα της Αγίας Τριάδας και τα λοιπά, σημαίνει ότι είμεθα όλοι υποχρεωμένοι να είμαστε χριστιανοί ντε και καλά; Και μάλιστα όχι απλώς χριστιανοί, αλλά και υπάκουοι σε οποιονδήποτε φοράει ράσο;
Βήτα: Τι τη νοιάζει την Εκκλησία πώς ζουν οι ομοφυλόφιλοι, αφού δεν τους αναγνωρίζει ως τέκνα της, αλλά τους θεωρεί αμαρτωλούς και έτοιμους για τα καζάνια της κολάσεως;
Γάμα: Γιατί η Εκκλησία δε θέλει οι μουσουλμάνοι να έχουνε τζαμί; Πού να προσεύχονται δηλαδή; στα σπίτια τους;
Δέλτα: Γιατί δεν έχουμε αποτεφρωτήρια; Δεν ψηφίστηκε ο σχετικός νόμος; Γιατί δε φτιάχνονται; Πώς οι βουλευταράδες ψηφίσανε έναν νόμο που δεν όριζε επακριβώς πώς και πότε θα ιδρυθούν τα αντίστοιχα, πώς να τα πω, κτήρια των αντίστοιχων υπηρεσιών; Ως πότε η ελληνική Εκκλησία θα υποβάλει τους πιστούς της στο μαρτύριο που λέγεται εκταφή νεκρού; Ως πότε το σώμα θα υπόκειται σε αυτόν τον εξευτελισμό από μια θρησκεία που το μισεί;
Έψιλον: Προς κύριο Σφακιανάκη, της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος: Μα καλά, κύριε Σφακιανάκη, γκοτζαμάν υπηρεσία, έκατσε με τα τζιμάνια της να συλλάβει τον Παστίτσιο; Και είναι δυνατόν να πηγαίνει σε δίκη κάποιος που κάνει πλάκα; Και να καταδικάζεται κιόλας; Δεν ντρεπόσαστε, έστω και λίγο;

Συμπεράσματα:
1. Η Εκκλησία επειδή θεωρεί ότι βοήθησε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στην απελευθέρωση του ελληνικού έθνους, έχει την απαίτηση να πιστεύουμε αναφανδόν κάθε είδους άποψη που εκφέρει.
2. Ο μακαριστός Χριστόδουλος δημιούργησε σχολή από επίδοξους διαδόχους και μαθητές. Ένας «έφυγε», δεκάδες ξεφύτρωσαν και μας έκατσαν στο σβέρκο, θέλοντας να έχουν άποψη για όλα, ακόμη και για μη εκκλησιαστικά θέματα. Προχθές εφημερίδα είχε και το βιβλίο με τη βιογραφία του εκλιπόντος (μπρρρ).
3. Δεν είμαστε όλοι ίσοι σε αυτή τη χώρα. Οι υπάκουοι χριστιανοί είναι πιο ίσοι από τους άλλους. Και ας πληρώνουν όλοι τους φόρους τους το ίδιο, δεν έχει καμία σημασία. Όσοι είναι ομοφυλόφιλοι, μουσουλμάνοι, αγνωστικιστές και δε φιλάνε το χέρι του παπά να βγάλουν τον σκασμό.
4. Ουδείς ιεράρχης δέχεται ότι άλλο η Εκκλησία επί πολιτικοκοινωνικών θεμάτων και άλλο επί θεμάτων πίστεως. Όσοι πιστεύουμε ότι η Εκκλησία δεν έχει καμία θέση εκεί που δεν τη σπέρνουν, θεωρούμαστε αντικληρικοί και αντιπατριώτες – ιδού η μπάλα στον γκρεμό, που λέγαμε στην αρχή.
5. Η ελληνική κοινωνία έχει γίνει συντηρητική αφόρητα, σε σχέση με πριν από τριάντα χρόνια και αυτό είναι ένα απίστευτο παράδοξο. Φανταστείτε τι τύχη θα είχαν σήμερα ταινίες όπως ο «Παπασούζας», (1983) «ο πάτερ Γκομένιος», (1982) «Παπαδίστικη κομπανία», (1983) καθώς και τι θα πάθαινε ο αγαπημένος μου Τζορτζ Κάρλιν αν ζούσε στην Ελλάδα του σήμερα. 

Στο διά ταύτα:

Ένα σωρό ασήμαντοι, ανακάλυψαν ότι με το να επικαλούνται τη θρησκεία και τους αγίους της κάθε τρεις και λίγο, θα σκεπάσουν την προσωπική τους ασημαντότητα. Από βουλευτές και αρχηγούς κομμάτων μέχρι τραγουδιστές και δημοσιογράφους της κακιάς ώρας, η επίκληση της θρησκείας και των συμβόλων της είναι το τελευταίο καταφύγιο των πολιτικών απατεώνων. Είναι η απόλυτη εκμηδένιση κάθε διαλόγου και η ταφόπλακα στις πραγματικές λύσεις των προβλημάτων. Ας το γνωρίζουν αυτό επίσης και οι ονειρευόμενοι την Αριστερά του Κυρίου.

Βοήθειά μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News