Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο είναι παχιές οι μύγες. Είναι επίσης παχύ το πορτοφόλι των τουριστών. Και αν –σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ και την Τράπεζα της Ελλάδος– μειώνεται χρόνο με τον χρόνο η κατά κεφαλήν δαπάνη κάθε τουριστάνθρωπου, μικρό το κακό. Εμείς αναπληρώνουμε την ποιότητα με την ποσότητα. Αντί να ξετινάζουμε έναν Αμερικανό με παχυλό πορτοφόλι, ρημάζουμε τρεις μαζί Εγγλέζους ή Ούγγρους ή Σέρβους με γλίσχρα ρευστότητα στην τσέπη. Το ίδιο μας κάνει, τα ξένα κεφάλια που έρχονται ακατάπαυστα να ’ναι καλά. Οσο αυξάνονται και σπάνε τα ρεκόρ, σκασίλα μας. Εμείς τα λεφτά μας θα τα βγάλουμε, ο κόσμος να χαλάσει.

Καθότι θα πληρώσουν ένα Αperol (πολύ της μόδας εσχάτως στις ελληνικές παραλίες) 15 ευρώ. Eναν φρέντο από 4,80 μέχρι και 5,50. Θα πληρώσουν μια ομπρέλα 40 ευρώ, δίχως αυτά που θα παραγγείλουν ακούγοντας το κυματάκι (και το τάκα-τάκα των ρακετών). Αν τώρα θέλουν και να νιώθουν το κύμα να βρέχει τα πόδια τους, τότε θα πληρώσουν πρώτη σειρά ομπρέλα, όπερ 60 ή και 80 ευρώ. Θα πληρώσουν μια σαλάτα 16 ευρώ και αν θέλουν παραπάνω (σφραγισμένο των 50 ml) λάδι, θα δώσουν άλλα 2,50 μέχρι 3,20, ανάλογα με τον ταβερνιάρη και τις ανάγκες του.

Αν ο τουρίστας –για κακή του τύχη– είναι Ελληνας, έχει ένα ακόμα τεράστιο δίλημμα να αντιμετωπίσει. Να πληρώσει τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια για Δονούσα ή να πάει –μόνο με τα λεφτά των εισιτηρίων– επτά μέρες στις χώρες της Βαλτικής, όλα πληρωμένα και τα αεροπορικά; Αλλά τι καλοκαιρινές διακοπές μπορεί να απολαύσει κάποιος στο μεσαιωνικό τοπίο της Λετονίας, της Εσθονίας και της Λιθουανίας; Αστείο πράγμα. Καλύτερα τα κατεψυγμένα καλαμαράκια των Λειψών, 19-22 ευρώ η μερίδα.

Στα νησιά και στις παραλίες μας, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο που ’ναι παχιές οι μύγες, πέφτει το κλέψιμο της παχιάς αρκούδας. Και ύστερα αναρωτιέται ο Θεοδωρικάκος γιατί στην Ελλάδα αυξάνεται ο πληθωρισμός των τροφίμων, ενώ σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη πέφτει. Διότι η Ευρώπη έρχεται εδώ, για να πέσει θύμα ληστείας από τους εγχώριους κατσαπλιάδες, που έχουν πετάξει τις παλιές κάπες και έχουν ενδυθεί την στολή του εστιάτορα, του ομπρελά, του ξενοδόχου, του ακτοπλόου, του σουπερμαρκετά.

Η κατάσταση στους νησιωτικούς και παράλιους προορισμούς είναι εξωφρενική. Μην ακούτε τους κράχτες που λένε στις τηλεοράσεις «ο τόπος μας είναι προορισμός για όλα τα βαλάντια», αυτά είναι μπούρδες. Μύκονο την κάνανε τη μισή χώρα, θαρρώντας πως όλοι μας γίναμε ξαφνικά εμίρηδες. Διότι αν θέλεις ένα κατώτατο ημερομίσθιο (39,30 ευρώ) για να ξαπλώσεις κάτω από μια ομπρέλα κι άλλο ένα κατώτατο για να πάρεις δυο καφέδες (για σας) και δυο παγωτά (για τα παιδιά), τότε περνιέσαι για εμίρης κι ας είσαι κακομοίρης.

Θα το πληρώσουμε όλο αυτό. Αργά ή γρήγορα θα την κάνουν οι τουρίστες. Θα πάνε αλλού να κάνουν ρεκόρ κεφαλιών. Και θα μείνουν οι ομπρέλες άδειες, τα μπιτσόμπαρα έρημα, οι ταβέρνες κενές και τα ταμεία μείον. Πολύ μείον. Γιατί όταν χορτάσει η ψείρα και βγει στον γιακά, φαίνεται πλέον διά γυμνού οφθαλμού και είναι εύκολο να τη λιώσεις με το δάχτυλο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News