Oταν πριν από πολλά χρόνια, παραθερίζοντας στη Μύκονο (αρκετά συμβαίνουν για πρώτη φορά σε αυτό το νησί…) στο διπλανό σπίτι ο ομοφυλόφιλος γιoς του γνωστού μας μάς παρουσίασε τα δίδυμα παιδιά του, η έκπληξη και τα ερωτήματα φύτρωναν παντού.

Τα περισσότερα δεν τολμούσαν καν να εκστομιστούν. Παρένθετη μητέρα, με νομικές διαδικασίες στην Αμερική, μονογονεϊκή οικογένεια φτιαγμένη με τεχνητούς τρόπους, υποβοηθούμενους με οικονομικά μέσα. Αλλά χαρούμενη και αγαπημένη. Αυτή τουλάχιστον ήταν η εικόνα της.

Οταν λοιπόν άρχισαν να εμφανίζονται μονογονεϊκές οικογένειες χωρίς αναφορά σε δύο γονείς, εγώ ήμουν γνώστης, έχοντας πείρα ιδίοις όμμασι, για το πώς μπορεί να δημιουργηθούν, κάτι που δεν είναι καθόλου προφανές και αυτονόητο.

Ερχόμαστε στο σήμερα.

Η διαφορετική σεξουαλικότητα είναι υπαρκτή και αποδεκτή χωρίς αστερίσκους και παρενθέσεις.

Είναι αυτό που είναι, και η δυσκολία της όλης συζήτησης έγκειται στο γεγονός ότι ο καθένας μας δεν μπορεί να στοχαστεί την άλλη κατάσταση. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις που μάλλον επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Αυτή η αδυναμία ταύτισης, έστω και στοχαστικής, δυσχεραίνει την ταχύτητα κάλυψης του όποιου χάσματος υπάρχει ακόμα ανάμεσα στις φυλές που επιλέγουν με άλλη οπτική γωνία σεξουαλικούς συντρόφους.

Τα νομικά θέματα που αφορούν υλικά αγαθά και δικαιώματα επιλύθηκαν.

Τα θέματα όμως που αφορούν τα άυλα αγαθά, τα παιδιά δηλαδή που είχαν αποκτηθεί με ποικιλία τρόπων, είναι ακόμα σε εκκρεμότητα.

Αυτή η νομική έλλειψη/παράλειψη ή, μάλλον, ο στρουθοκαμηλισμός στο υπαρκτό πρόβλημα, επιβάλλεται να διευθετηθεί. Τα παιδιά δεν μπορεί να έχουν οικογένεια τη μία στιγμή και την άλλη να βρίσκονται σε εκκρεμότητα.

Και ας μην ξεχνάμε ότι η νομοθεσία της στρουθοκαμήλου επιτρέπει την υιοθεσία από έναν γονέα, χωρίς σεξουαλικούς περιορισμούς, αλλά την αποτρέπει για δύο ομόφυλους γονείς. Μήπως ήταν άλλος ο νομοθέτης; Ή πας προς τα πίσω και απαγορεύεις το πρώτο ή προχωράς και επιτρέπεις και τα δύο.

Εν τούτοις, όμως, το θέμα της παρένθετης μητέρας εμπεριέχει μια πολύ λεπτή έννοια. Αναρωτιόμαστε τι σημαίνει ο όρος εργαλειοποίηση της γυναίκας. Αραγε είναι εργαλειοποίηση όταν ο θεσμός της παρένθετης χρησιμοποιείται από ζευγάρια του ίδιου φύλου και όχι από ετερόφυλα;

Η αυτοδιάθεση του σώματος μιας γυναίκας έναντι αμοιβής και πώς αυτή η αυτοδιάθεση συγκρούεται με τον ηθικό νόμο που κατασκευάζουμε για να προστατέψουμε τους μη έχοντες από τους έχοντες που επειδή έχουν πολλά θέλουν και πολλά.

Πολύ λεπτά είναι αυτά τα θέματα.

Ξυράφια που, όσο και να προσπαθούμε να τα λειάνουμε, αυτά εξακολουθούν να σκίζουν.

Αξίζει επίσης να αναρωτηθούμε τι είναι αυτό που προσελκύει τόσο έντονα το ενδιαφέρον για τα παιδιά των ομόφυλων ζευγαριών (λιγοστά σε αριθμό), όταν η προσοχή για τα άτυχα παιδιά των ιδρυμάτων και των δομών (πολλά σε αριθμό) από ετερόφυλους γονείς έχει αφεθεί στη δική της σκοτεινιά, με εξαιρέσεις κάποιες εξελικτικές και κυρίως χαμογελαστές ΜΚΟ.

Να γίνει ο θεσμός της υιοθεσίας και της αναδοχής ουσιαστικός και δυναμικός.

Τα ιδρύματα που φιλοξενούν παιδιά να έχουν στόχο να αυτοαναλώνονται φιλοξενώντας όλο και  λιγότερα παιδιά, συνεργώντας στη στήριξη των πρώην μελών τους μέσα από δημιουργικούς τρόπους σε αληθινά σπίτια και οικογένειες που μέχρι πριν από λίγο καιρό δεν θα ήταν αποδεκτές.

Η έγνοια για τα παιδιά των άλλων αφορά όλα τα παιδιά, να είναι πάντα παρούσα και να ελέγχει πρώτα την αγάπη και τη θαλπωρή.

O Κωνσταντίνος Ζανετόπουλος είναι  σύμβουλος στρατηγικής

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News