Για εμάς, που τα τουρνουά μπάσκετ είναι terra incognita και ανήκουν στη σφαίρα ενός σημαίνοντος αθλητικού γεγονότος, οι αγώνες της Εθνικής μας στο φετινό Ευρωμπάσκετ πρόσφεραν και άλλα διδάγματα, πέρα από μαθήματα τεχνικής ορολογίας και την περηφάνια για την άξια διάκριση.

Εδωσαν μαθήματα ήθους, αξιών, συνύπαρξης, συνεργασίας και συμπόρευσης για ένα κοινό όραμα. Μαθήματα για το πώς ένας κοινός στόχος μπορεί να επιτευχθεί με την επιστράτευση των αγαθών ενστίκτων του ανθρώπου.

Εδειξαν πώς το «εμείς» μπορεί να καταφέρει πολλά. Είναι αυτό το «εμείς» που έχει διαρραγεί στην κοινωνία του «εγώ, για μένα».

Καθώς η πρόκληση είναι παρούσα. Αν το «εμείς» δεν ήταν κυρίαρχο, στην ουσία και στην πράξη, θα υπήρχαν αρκετά «εγώ» που θα ξεχώριζαν. Θα μιλούσαμε για εντυπωσιακές παρουσίες, για καλές εμφανίσεις. Για τις μονάδες. Το αποτέλεσμα ίσως όμως να ήταν διαφορετικό. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την ηθική επιβράβευση της μιας ενιαίας ομάδας.

«Αν θες να δοκιμάσεις τον χαρακτήρα κάποιου δώσε του εξουσία», είπε ο Αβραάμ Λίνκολν.

Εδώ διαπιστώνεις το δεύτερο δίδαγμα. Ή μάλλον, επιβεβαιώνεις το διαρκές δίδαγμα στάσης ζωής του υπερ-αθλητή και ανθρώπου Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Δεν χρειάζεται να επαναλάβεις από πού ξεκίνησε, τη διαδρομή που διένυσε, την προσπάθεια που κατέβαλε, την επιτυχία που κατέκτησε. Οχι, δεν χρειάζεται.

Γιατί ακόμα και αν απομονώσεις, την παρούσα στιγμή, ό,τι εκφράζει ο Γιάννης σε συμπεριφορά, σε λόγια ή σε πράξεις, σε κάνει να τον θαυμάζεις απεριόριστα.

Πόσo μάλλον, αν συμπεριλάβεις την αφετηρία του, τη διαδρομή και την προσπάθεια.

Είναι εκείνη η στιγμή που διακρίνεις έναν άνθρωπο ο οποίος έγινε καλύτερος από κάθε πλευρά. Πέρα από κορυφαίος αθλητής παγκόσμιας εμβέλειας.

Είναι η στιγμή που διακρίνεις ότι η επιτυχία του δεν είναι ένα λάφυρο που περιφέρει δικαιωματικά, αλλά μια χαρά που μοιράζεται απλόχερα, έχοντας συνείδηση της προσπάθειας που κατέβαλε, αλλά και με ευγνωμοσύνη προς τον κόσμο που τον αγκάλιασε. Παρά τις δυσκολίες της αφετηρίας. Ούτε δεδομένα και αξιωματικά.

Ακόμα και στους πιο ενθουσιώδεις πανηγυρισμούς. Είναι η στιγμή που το ένστικτο πρωταγωνιστεί και ακόμα και τότε δεν διακρίνεις αλαζονεία ή βεντετισμό. Αλλά έναν αθλητή γεμάτο αγωνιστικότητα και συναδελφικότητα για τους συμπαίκτες του. Εναν αθλητή που θα σε παροτρύνει στην αέναη προσπάθεια για το καλύτερο. Ταυτόχρονα, διακρίνεις έναν άνθρωπο που περιβάλλεται και περιβάλλει με αγάπη την οικογένεια και την πατρίδα του. Γιατί και αυτή έδειξε ότι την απέκτησε με φροντίδα.

Είναι όλα αυτά που σε συγκινούν και σε κάνουν να θέλεις να γίνεις καλύτερος. Καλύτερος σε ό,τι κάνεις. Καλύτερος άνθρωπος. Με αυτά τα συστατικά.

Είναι που θέλεις να πιστέψεις σε αυτό το κάτι καλύτερο και να βάλεις τα δυνατά σου για να το καταφέρεις. Μαζί. Οχι μόνος.

Είναι που θέλεις να παραβλέψεις την τοξικότητα γύρω σου και να αφήσεις κάθε τοξικό στοιχείο να πάρει τη θέση που του αρμόζει. Χωρίς να του επιτρέψεις να σε δηλητηριάσει ή να λερώσει την ψυχή σου.

Είναι που ο Γιάννης έρχεται και στα θυμίζει αυτά, συχνά-πυκνά. Κι εκεί που χάνεις το κουράγιο σου, εκεί που απογοητεύεσαι, σου δείχνει τον φωτεινό δρόμο που διάλεξε εκείνος.

Σε αυτόν παρέμεινε. Και τα κατάφερε.

Ωστε να γίνει ένας κορυφαίος αθλητής και ένας ακόμα καλύτερος άνθρωπος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News