Το να παρακολουθείς το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, είναι αισθητική εμπειρία. Δεν είναι Βουλή, αλλά ούτε και συνεδρίαση περιφερειακού οργάνου. Είναι μετεωρισμός ανάμεσα στο μικρό και το μεγάλο, το σημαντικό και το χαμερπές, το σοβαρό και το σοβαροφανές. Με πινελιές γκροτέσκο – κρίμα που κάποιοι εκεί μέσα δεν μιλούν γερμανικά.

Αν δεν ήταν ο Μεγάλος Περίπατος πρώτο θέμα της ημερήσιας διάταξης, ίσως και να μην είχα βρεθεί στο δροσερό αμφιθέατρο του 9,84 στην Τεχνόπολη (εκεί γίνονται τώρα οι συνεδριάσεις, ελέω Covid – 19). Ηθελα όμως να δω ιδίοις όμμασι πως θα σχολίαζαν οι εκλεγμένοι από το αθηναϊκό κράτος τα πρώτα βήματα του έργου που έχει φέρει τα πάνω κάτω στον δημόσιο χώρο της πρωτεύουσας. Και στον δημόσιο λόγο περί αυτού.

Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη, όταν μπήκε λίγο μετά τις 5.00 το απόγευμα ο υπεύθυνος του έργου αυτοπροσώπως, ο καθηγητής Γιώργος Γιαννής, στενός συνεργάτης του δημάρχου Κώστα Μπακογιάννη. Ήταν όμως νωρίς ακόμη για να απογειωθεί η διαδικασία: βρισκόταν σε εξέλιξη η συζήτηση εκτός ημερήσιας διάταξης, με πρώτη και καλύτερη την «Αγιά Σοφιά» και την προκλητική απόφαση μετατροπής της σε τζαμί. O Μπακογιάννης κατέβαζε ψήφισμα του δήμου και το έθετε στην κρίση του σώματος.

Ο Νάσος Ηλιόπουλος (Ανοιχτή Πόλη), προέτρεψε για συντονισμό της δημοτικής αρχής με τον δήμο Κωνσταντινούπολης – ο Εκρέμ Ιμάμογλου έχει αδειάσει τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο Παύλος Γερουλάνος (Αθήνα είσαι Εσύ), ήθελε να προστεθεί στο ψήφισμα η λέξη «Ορθοδοξία», ο Ηλίας Κασιδιάρης (Ελληνική Αυγή) ζήτησε να μη γίνει στον αιώνα τον άπαντα τζαμί στην Αθήνα, ο Νίκος Σοφιανός (Λαϊκή Συσπείρωση) έκανε λόγο για καταδίκη της απόφασης, ο Γιώργος Καραμπελιάς (Αθήνα για την Ελλάδα) θέλησε αναφορά στον Ελληνισμό, ο Γιώργος Βουλγαράκης (Αθήνα και πάλι Αθήνα) είδε τη μεγάλη εικόνα και ζήτησε να γίνει αναφορά στην UNESCO, δικό της είναι το μνημείο. Κι ο Βασίλης Καπερνάρος («Αθήνα, το σπίτι μας»), ω! ο κ. Καπερνάρος, βρήκε το ψήφισμα (κι ας το στήριξε αργότερα) απαραδέκτως «πολύ γλυκούλι», «ζαχαρωτό», «σιροπιασμένο» και «σιροπιαστό», απέναντι σε ένα «δικτάτορα», σε έναν «ισλαμοφασίστα», που γράφει διεθνείς συνθήκες, UNESCO και τα συναφή στα παλαιότερα των υποδημάτων του.

Ο Πέτρος Κωνσταντίνου (Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας) έκανε αναφορά στην πολιτική Ερντογάν για τους πρόσφυγες, αλλά δεν ήθελε να εντάξει την απάντησή του στους διπλωματικούς χειρισμούς Μπακογιάννη. Και η Κωνσταντίνα Ρέππα (Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα) βρήκε υποκριτική την προσπάθεια της δημοτικής αρχής, προστιθέμενη στην υποκρισία του όλου πολιτικού σκηνικού, που θέλει τους εργαζόμενους και τους νεολαίους να προετοιμάζονται να γίνουν «κρέας» στον πόλεμο του μέλλοντος.

Η κυρία Ρέππα αξίζει ιδιαίτερης αναφοράς: διότι είναι περφόρμερ αντιπολίτευσης. Μοναδική στο είδος. Υψηλά ντεσιμπέλ, γλώσσα χολερική, ασίγαστο μένος για την εξουσία, είναι σαφές ότι βλέπει στο πρόσωπο του Μπακογιάννη τη μπουρζουαζία όλου του πλανήτη. Τον ενοχοποιεί ως γόνο – φέροντα οικογενειακή ευθύνη, τον βρίζει ευθέως, ονειρεύεται την πολιτική του κονιορτοποίηση. «Είστε ανίκανοι και  άχρηστοι», του πέταξε σε μια από τις χαριτωμένες αποστροφές της. «Ευχαριστούμε πολύ», αντέδρασε σκαμπρόζικα εκείνος, ερχόμενος από μια σκάλα. Κι όλα αυτά, χωρίς σκηνοθέτη …

Ο Μπακογιάννης είναι εν γένει αποφασισμένος να αντιμετωπίζει τις επιθέσεις με χαμόγελο, με ειρωνική στωικότητα, αν όχι και με τη σιγουριά μιας πολιτικής υπεροχής. Δείχνει να μην ταράζεται, τηρεί χαμηλούς τόνους, επιλέγει τους συνομιλητές του, επιμένει στα δικά του. Και πάει παρακάτω.

Αν δεν ήταν ο Αθανάσιος Αϊβατίδης (παράταξη Κασιδιάρη), η συζήτηση θα είχε κλειδώσει χωρίς happening: ξεδίπλωσε τη σημαία του Βυζαντίου και είπε το ποίημα του, «σώπασε κυρά Δέσποινα… πάλι με χρόνια, με καιρούς…». Δακρύσαμε, ας είναι καλά.

Τα θέματα που συζητήθηκαν στην εκτός ημερησίας ήταν πολλά και σημαντικά, όπως είναι τα θέματα που αφορούν την καθημερινότητα μιας πόλης ελλειμματικής, όπως η Αθήνα. Κάποιο παρκάκι στους Αμπελόκηπους, η απουσία της δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης στα όρια της πόλης, τα παγκάκια της πλατείας Βικτωρίας. Δημότης που πήρε τον λόγο και είπε ότι οι κάτοικοι της περιοχής κουράστηκαν να ζουν με αμανέδες, έγινε δελτίο θυέλλης, προκαλώντας τη μήνιν όσων σηκώνουν το λάβαρο της προστασίας προσφύγων και μεταναστών.

Ο απολογισμός που δεν έγινε

Ύστερα από τέσσερις ώρες και 20 λεπτά, ήλθε η στιγμή του Μεγάλου Περιπάτου. Όταν ο καθηγητής Γιαννής σηκώθηκε από τη θέση του και έδειξε την πρώτη διαφάνεια -Αποτίμηση των Τεσσάρων πρώτων Εβδομάδων-, επακολούθησε η Μεγάλη Σφαγή. Κάποιοι μίλησαν για αιφνιδιασμό και έλλειψη σεβασμού, καθώς δεν υπήρξε σχετική ενημέρωση για τη σοβαρότητα της ενημέρωσης. Ο Καπερνάρος αποχώρησε. Πώς ο πρωταγωνιστής των ημερών, αντί να έχει την τιμητική του σε ειδική συνεδρίαση, θα στριμωχνόταν στη βραδινή του δημοτικού συμβουλίου;

Τελικά, το σώμα κατέληξε να συζητεί (η ψηφοφορία αναβλήθηκε για άλλη μέρα) κανονιστικές ρυθμίσεις ως προς τον μελλοντικό έλεγχο που θα ασκεί η Δημοτική Αστυνομία σε παραβάτες και οχήματα εξαίρεσης, ενώ έγινε σαφές ότι η κυκλοφορία θα διατηρηθεί τελικά σε μια σειρά δρόμων του εμπορικού τριγώνου, μεγάλων όπως η Ερμού, έως την Αγίων Ασωμάτων, και η Αθηνάς, αλλά και μικρότερων, όπως η Ευριπίδου και η Πεσμαζόγλου. Την εισήγηση ανέλαβε ο ίδιος ο δήμαρχος.

Το γεγονός ότι δεν έγινε ψηφοφορία, δεν μετρίασε την κριτική. Ο Ηλιόπουλος εξέφρασε φόβους ότι η εστίαση μπορεί να καταπιεί τα πάντα, πώς θα μπει όριο; Ο Σοφιανός θύμισε ότι το «ναι» του δημοτικού συμβουλίου στον Μεγάλο Περίπατο δεν είναι ομόφωνο, ενώ πρόβαλε στις εξαιρέσεις της Ερμού και της Αθηνάς την επιθυμία του για ξήλωμα όλου του έργου και πλήρη αναστολή του πειράματος. Ο Βουλγαράκης ζήτησε μελέτες κοινωνιολογικές αλλά και μάρκετινγκ – τι προτίθεται να κάνει η δημοτική αρχή με δρώμενα και εκδηλώσεις ώστε να εξοικειωθεί ο πολίτης με το έργο; Ο Κωνσταντίνου μίλησε για τουριστικοποίηση και ζήτησε απαντήσεις ως προς το τι θα γίνει με τους ανάπηρους και την επιβίβαση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, η Ρέππα είπε στον Μπακογιάννη ότι έχει ήδη αποτύχει, ότι έβαλε σε κλοιό το κέντρο της πόλης για να το παραδώσει στο μεγάλο κεφάλαιο, να το κάνει προαύλιο ξενοδοχειακών μονάδων και θεματικό πάρκο. «Το κάνετε, λέτε, σε ζωντανό χρόνο, στου κασίδη το κεφάλι το κάνετε», δήλωσε κατά λέξη…

Εχουμε αντιρρήσεις οικονομικές και αισθητικές, αντέτεινε ο Γερουλάνος (συνεπής στον πολιτικό πολιτισμό που επέδειξε εξαρχής).

Τι «καζάνια εμαγιέ» βάφτισαν τις ζαρντινιέρες (Κυριάκος Αγγελάκος – Ανοιχτή Πόλη), τι διερωτήθηκαν γιατί κάποιος να περπατήσει στο λιοπύρι της Βασιλίσσης Ολγας όταν μπορεί να περάσει μέσα από το Ζάππειο (Ρήγας Αξελός – Ανοιχτή Πόλη)…

Ο Μπακογιάννης, σε κατάσταση αδιατάρακτης νιρβάνα, πήρε τον λόγο και εξήγησε ότι ο Μεγάλος Περίπατος είναι πλήρως εναρμονισμένος με το Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας, που εκπονεί ο δήμος. Έδειξε σεβασμό στις διαδικασίες στις επιτροπές του δήμου, όπου συζητείται το έργο, ενώ υποσχέθηκε ότι σύντομα θα έλθει προς συζήτηση και το ειδικό πολεοδομικό σχέδιο –  πεδίο στο οποίο θα υπάρξει η ευκαιρία συζήτησης ως προς την αλλαγή των χρήσεων γης. Βάσει αποτίμησης θα προχωρήσουμε, δεσμεύθηκε.

Κράδαινε στην Ανοιχτή Πόλη (αυτή είχε διατυπώσει σχετικό αίτημα) το έγγραφο – απάντηση της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων: είναι πλήρης ο έλεγχος που έχει διενεργηθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο και δεν καταλείπεται χώρος άσκησης ελέγχου.

Η συνεδρίαση συνεχίστηκε και μετά τις 11.00 μμ., η εξάντληση είχε τη δική της θέση. Στο mail ήδη έφθασε η είδηση ότι την Πέμπτη 16 Ιουλίου ο δήμαρχος θα συναντηθεί στο μέγαρο της πλατείας Κοτζιά με εκπροσώπους φορέων του τουρισμού, προκειμένου να τους παρουσιάσει το Στρατηγικό Σχέδιο Τουριστικής Ανάδειξης του έργου. Ο Μεγάλος Περίπατος έχει πολύ δρόμο ακόμη…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News