Ο Ben Provis είναι εξαιρετικός μάγειρος. Επιμελείται την κουζίνα του Tamarind Thai Restaurant στο Μεταξουργείο, όμως, τον γνωρίσαμε στη Μύκονο ως executive chef του Petasos Beach Resort στον Πλατύ Γιαλό, σε εκείνη την περίφημη εκδήλωση για την κοπανιστή και ενθουσιαστήκαμε με τα σπουδαία πιάτα του, ένας πίνακας ζωγραφικής το καθένα. Σπουδαία όμως είναι και η γραφή του. Ο Ben έχει εκδώσει μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Gay σημαίνει… χαρούμενος» (Εκδόσεις Oσελότος), που διαβάζεται με κομμένη ανάσα. Ο τρόπος με τον οποίο μοιράζεται το βίωμά του, σκληρός και προκλητικός ναι, μα και τρυφερός και πάντοτε πολύ ευαίσθητος, συγκινεί βαθιά. Πάρτε για παράδειγμα αυτή την τρυφερή ιστορία. Είναι σίγουρο ότι θα αγαπήσετε το γαλακτομπούρεκο τη γιαγιάς του πριν καν το δοκιμάσετε.

Κική Τριανταφύλλη

«- Ρε, γιαγιά! Γαλακτομπούρεκο θα τους πάω; Φαγητό μας είπαν να φέρουμε, διαμαρτυρόμουν στη γιαγιά μου.

– Και γιατί μπρε; Φαγώσιμο δεν είναι το γλυκό;, ανένδοτη εκείνη.

– Ναι αλλά η κυρία μας είπε να πάμε φαγητό. Κανα τυροπιτάκι και τέτοια!, συνέχιζα εγώ.

– Βρε κουτορνίθι, τέτοια θα πάνε όλοι και θα στουμπώσετε! Και για πε μου εμένα, αφού τα φάτε όλα αυτά και σε λέω εγώ, έτσι όπως σε βλέπω και με βλέπεις, σιγά μην είναι κι από σπίτι! Σιγά μην κάτσει η Κούλα να κάνει τυροπιτάκια να πάρει ο Μανολάκης! Έτοιμα θα τα πάρει από το σούπερ-μάρκετ! Αλλά σα τα φάτε όλα αυτά, γλυκό δεν θα ορέγεστε βρε; Και ποιος θα έχει γλυκό; Κανένας! Μοναχά εσύ!, είχε κι επιχειρηματολογία η κυρά-Μάρω και με ‘πεισε, σα σκεφτόμουν πως θα ξεχώριζα από την υπόλοιπη μάζα. «Να ξεχωρίζεις βρε! Τι φοβάσαι να είσαι διαφορετικός; Τους πολλούς τους λησμονούνε!», μου ‘λεγε η σχωρεμένη η γιαγιά μου.

Μας πήγαιναν εκδρομή, θυμάμαι, σε ένα ορφανοτροφείο από το κατηχητικό και οι κατηχητές μας, μάς είπαν να φέρουμε κάτι απο το σπίτι μας που θα φτιάχναμε, θα έφτιαχναν και τα παιδιά στο ορφανοτροφείο κάτι, θα τα βάζαμε το μεσημέρι στο τραπέζι και θα τα τρώγαμε μετά όλοι μαζί. Να μάθουμε την αξία της «προσφοράς» μας έλεγε ο παπάς, έτσι είπα στην κυρά-Μάρω, όταν της ανακοίνωσα την εκδρομή μας, κι εκείνη σα να κούνησε το κεφάλι της, για ίσα που πρόλαβα να δω ένα δάκρυ να γυαλίζει στα ματόκλαδά της κι απορούσα γιατί. Μα την κατάλαβα αργότερα, μέρες μετά την εκδρομή, κι είχε δίκιο τελικά η κυρά Μάρω, όπως και για πολλά άλλα…«

Δείτε ολόκληρο το κείμενο και τη συνταγή εδώ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News