Tα παγιδευμένα παιδιά στην σπηλιά της Ταϊλάνδης και ο προπονητής τους είναι βέβαιο ότι νιώθουν καλύτερα και η αισιοδοξία έχει επιστρέψει μετά τον εντοπισμό τους.

Είναι όμως επίσης βέβαιο ότι θα χρειαστεί να επιδείξουν μεγάλη πνευματική και σωματική αντοχή το επόμενο διάστημα μέχρι να βρεθεί ο τρόπος απεγκλωβισμού τους ο οποίος με τα μέχρι τώρα δεδομένα δείχνει δύσκολος και χρονοβόρος.

Επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων (γιατροί, ψυχολόγοι, κ.ά.) επισημαίνουν τα προβλήματα που έχουν ήδη αντιμετωπίσει και αναμένεται να βιώσουν το επόμενο διάστημα τα παιδιά και ο προπονητής τους.

Οι ειδικοί αναφέρουν ότι αυτές τις εννέα μέρες, μέχρι να εντοπιστούν, τα παιδιά και ο προπονητής πέρασαν από μια σειρά ψυχολογικές καταστάσεις που ξεκίνησαν από τον θυμό, την απόγνωση, την άρνηση και τελικά την αποδοχή της κατάστασής τους και την προσπάθεια να επιβιώσουν περιμένοντας να τους εντοπίσουν.

Οι εγκλωβισμένοι, σύμφωνα με τους ειδικούς, στερούνται το ηλιακό φως με αποτέλεσμα να έχει διαταραχθεί ο κιρκαδικός ρυθμός τους, και πιθανώς ο 24ωρος κύκλος τους να έχει γίνει 25ωρος με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν πρόβλημα αντίληψης χρόνου. Οπως αναφέρει σε δημοσίευμα της η εφημερίδα Telegraph, η πρώτη ερώτηση που έκαναν τα παιδιά στους διασώστες που έφθασαν στην σπηλιά ήταν «τι μέρα είναι σήμερα;». Η σπηλιά αερίζεται, αλλά το νερό που υπήρχε εκεί δεν ήταν καλής ποιότητας με αποτέλεσμα οι εγκλωβισμένοι να είναι εκτεθειμένοι σε διαφόρων ειδών κινδύνους. Τώρα αναμένεται να σταλεί καθαρό πόσιμο νερό στα παιδιά οπότε το πρόβλημα αυτό θα λυθεί.

Ενα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι ο πολύ περιορισμένος χώρος που έχουν για να κινηθούν κάτι που μπορεί να προκαλέσει ατροφίες των οστών και άλλα σχετικά προβλήματα τα οποία εκτός των άλλων θα δυσκολέψουν την προσπάθεια να βγουν από εκεί.

Αλλος εχθρός που ελλοχεύει; Σε αυτό το δίκτυο σπηλαίων όπου έχουν εγκλωβιστεί ζούν κάποια είδη πολύ μεγάλων αραχνών.

«Αν σκεφτούμε αποκλειστικά με όρους επιβίωσης η κατάσταση αυτή τη στιγμή είναι πολύ καλή για τους εγκλωβισμένους αφού έχουν αέρα, νερό, η θερμοκρασία είναι υψηλή και πλέον θα έχουν τροφή οπότε μπορούν να επιζήσουν εκεί για αρκετό καιρό. Ομως είναι μεγάλο πρόβλημα η έλλειψη χώρου για να κινηθούν αφού αυτό είναι απαραίτητο για την ομαλή καρδιαγγειακή λειτουργία αλλά και την υγεία των οστών τους και πιθανά προβλήματα σε αυτούς τους τομείς θα δυσκολέψουν το εγχείρημα να εγκαταλείψουν την σπηλιά κολυμπώντας και μάλιστα κάτω από το νερό. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι συνθήκες που βιώνουν τα παιδιά και ο προπονητής είναι παρόμοιες με τις συνθήκες μικροβαρύτητας που βιώνουν οι αστροναύτες, για αυτό και μια απόδραση μέσω κατάδυσης θα είναι δύσκολο εγχείρημα. H έλλειψη υγιεινών συνθηκών στην σπηλιά θα προκαλέσει επίσης διάφορα προβλήματα ενώ επίσης η παραμονή σε περιβάλλον που δεν υπάρχει εναλλαγή μέρας και νύχτας δημιουργούν επιπλέον ζητήματα» αναφέρει ο Μάικ Τίπτον του Εργαστηρίου Ακραίων Περιβαλλόντων του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ.

Κάποιοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι το γεγονός ότι τα παιδιά που είναι εγκλωβισμένα ήταν μέλη μιας ομάδας και άρα έχουν μάθει να συνεργάζονται, να βασίζονται και να υποστηρίζουν ο ένας στον άλλο είναι θετικό αφού θα υπάρχει μεταξύ τους καλύτερη συνεργασία για να αντιμετωπίσουν την δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκονται.

«Είναι πολύ θετικό το ότι πρόκειται για ποδοσφαιρική ομάδα αφού αυτό σημαίνει ότι θα έχουν αυξημένο το αίσθημα αλληλοβοήθειας. Φαίνεται μάλιστα ότι ήταν ιδιαίτερα ήρεμοι και ψύχραιμοι όταν εντοπίστηκαν. Ομως πρέπει να δούμε πώς θα αντιδράσουν όταν αντιληφθούν ότι θα χρειαστεί να περάσουν πολλές εβδομάδες ή και μήνες μέχρι να απεγκλωβιστούν. Είναι πολύ σημαντικό να γίνει προσπάθεια να κατανοήσουν την κατάστασή τους και να γίνει όσο το δυνατόν καλύτερη διαχείριση στον ψυχολογικό τομέα. Επίσης είναι δεδομένο πώς όταν βγουν τα παιδιά από εκεί θα χρειαστεί χρόνος να επουλωθούν τα ψυχικά τραύματα που θα έχουν προκληθεί σε αυτά. Θα χρειαστούν κατά τη γνώμη μου περισσότερη υποστήριξη από την οικογένεια και τους φίλους τους παρά από ειδικούς ψυχολόγους σε πρώτη φάση. Υπάρχει ο κίνδυνος μετατραυματικού σοκ που θα έχει διάφορες επιπτώσεις, με πιο πιθανή την εμφάνιση επεισοδίων δυσάρεστων αναμνήσεων από την παραμονή στη σπηλιά, την εμφάνιση δυσκολιών στον ύπνο, εφιαλτικά όνειρα, κ.λπ.

»Κάποια από τα παιδιά μπορεί να αρχίζουν να παρουσιάζουν συμπεριφορές παιδιών μικρότερης ηλικίας από αυτά. Θα αναζητούν περισσότερη φροντίδα και αίσθηση ασφάλειας. Αν όλα αυτά τα συμπτώματα επιμείνουν για χρονικό διάστημα πέραν των 1-2 μηνών μετά τον απεγκλωβισμό, θα πρέπει οι γονείς των παιδιών να ζητήσουν τη βοήθεια ειδικών» λέει ο καθηγητής Γιον Γκόλντιν, αντιπρόεδρος του οργανισμού Δικαιωμάτων Παιδιού και Εφήβου του Βασιλικού Κολεγίου Ψυχιάτρων της Βρετανίας.

Ο Μάικ Τίπτον δείχνει μια θετική πλευρά που μπορεί να έχει για τα παιδιά αυτά η περιπέτεια που περνούν. «Λένε πώς ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό και γνωρίζουμε ότι άνθρωποι που βιώνουν πολύ τραυματικές καταστάσεις πολύ συχνά επαναπροσδιορίζουν και αποτιμούν εκ νέου τη ζωή τους αρχίζοντας να εκτιμούν πράγματα και καταστάσεις που μέχρι τότε δεν έδιναν ιδιαίτερη σημασία από τις σχέσεις τους με τους άλλους μέχρι και πιο απλά πράγματα, όπως ότι ξημέρωσε μια καινούργια ημέρα. Ισως λοιπόν όταν τελειώσει η ταλαιπωρία για αυτά τα παιδιά να υπάρξουν και κάποιες ευεργετικές ψυχολογικές επιπτώσεις σε αυτά».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News