«Επιτέλους, τώρα όλοι μπορούν να μάθουν την πλήρη αλήθεια».

Με αυτά τα λόγια ο Αλι Σουφάν, πρώην πράκτορας του FBI, υποδέχτηκε την είδηση ότι μετά από εννέα ολόκληρα χρόνια θα δει επιτέλους τα απομνημονεύματά του να κυκλοφορούν κανονικά, δίχως να έχουν υποστεί λογοκρισία.

Το βιβλίο «The Black Banners: The Inside Story of 9/11 and the War Against Al-Qaeda («Τα Μαύρα Λάβαρα: Η Ιστορία της 11ης Σεπτεμβρίου από Μέσα και ο Πόλεμος Εναντίον της Αλ Κάιντα») είχε κυκλοφορήσει αρχικά τον Σεπτέμβριο του 2011, στην δέκατη επέτειο των επιθέσεων της Αλ Κάιντα στους Δίδυμους Πύργους.

Τότε όμως, η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ, η CIA ζήτησε από τον εκδοτικό του οίκο να προβεί σε εκτεταμένες περικοπές του περιεχομένου του βιβλίου επειδή επέκρινε τα πεπραγμένα της πριν από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 αλλά και μετά.

Το βιβλίο, στο οποίο ο Σουφάν σταχυολογεί τις εμπειρίες του από πολλές σημαντικές έρευνες για υποθέσεις τρομοκρατίας, υποστηρίζει πως η CIA συνέβαλε καθοριστικά στο να χαθεί μια μεγάλη ευκαιρία να αποτραπεί η συνωμοσία για την διάπραξη των επιθέσεων του 2001, διότι δεν διαβίβασε πληροφορίες στο FBI σχετικά με δυο από τους αεροπειρατές της 11ης Σεπτεμβρίου που ζούσαν στο Σαν Ντιέγκο.

Ακόμη, επικρίνει τις σκληρές τεχνικές ανάκρισης και βασανιστηρίων που χρησιμοποιήθηκαν κυρίως στο Γκουαντάναμο σε υπόπτους ως τρομοκράτες, χαρακτηρίζοντάς τις ως «αντιπαραγωγικές και ανώφελες».

Ο Σουφάν κατηγορούσε τότε τη CIA ότι επέμενε να γίνουν δεκάδες περικοπές και να απαλειφθούν αποσπάσματα του χειρογράφου του τα οποία θεωρούσε ότι δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να αφαιρεθούν για λόγους εθνικής ασφαλείας, παρά μόνο ίσως για την προστασία της εικόνας και του ίματζ της.

Εκπρόσωπος της CIA τότε είχε απορρίψει την κατηγορία, ανταπαντώντας ότι οι αλλαγές που προτάθηκαν αφορούν ξεκάθαρα και κατηγορηματικά την προστασία της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ.

«Ο ισχυρισμός πως η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών ζήτησε να γίνουν περικοπές σε αυτή την έκδοση διότι δεν της αρέσει το περιεχόμενό της είναι γελοίος», ανέφερε τότε ο εκπρόσωπος της CIA Πρέστον Γκόλσον. «Η διαδικασία εξέτασης κειμένων πριν από την δημοσίευσή τους αφορά αποκλειστικά και μόνο το εάν περιέχουν απόρρητες πληροφορίες», πρόσθεσε.

Κάπως έτσι, μετά από όλες αυτές τις παλινωδίες, ο εκδοτικός οίκος WW Norton and Company ανακοίνωνε το 2011 πως πρόκειται να εκδώσει το βιβλίο μόνο με τις τροποποιήσεις που αξιώνει η CIA.

Αυστηρώς λογοκριμένο, με άλλα λόγια.

Εννέα χρόνια μετά, ο Σουφάν δικαιώνεται.

Και όλος ο κόσμος θα μπορεί να διαβάσει τους ισχυρισμούς του πρώην πράκτορα ότι οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ίσως και να μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν πριν το 2001 η CIA δεν κρατούσε το FBI στο απόλυτο σκοτάδι όσον αφορά στις κινήσεις των μετέπειτα αεροπειρατών της Αλ Κάιντα.

Σε μια συνέντευξη που έδωσε στο αμερικανικό περιοδικό Time, ο Σουφάν συζήτησε για τη σημασία της αποχαρακτηρισμένης έκδοσης του βιβλίου του αλλά και γιατί η CIA για χρόνια επέμεινε να διεξάγει βασανιστήρια ενώ ήξερε ότι ήταν αναποτελεσματικά.

«Εννέα χρόνια αργότερα και μετά από πολύ κόπο και πόνο, χαίρομαι που έγινε το σωστό. Με τον αποχαρακτηρισμό αυτό, ουσιαστικά [οι της CIA] παραδέχτηκαν ότι επρόκειτο για αλήθειες. Γιατί κανείς δεν χαρακτηρίζει «απόρρητα» τα ψέματα. Σε μια δημοκρατία, είναι εξαιρετικά σημαντικό να εξακολουθούμε να συζητάμε για τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, για τα βασανιστήρια και για τις τεχνικές που χρησιμοποιήσαμε. Αλλά πριν κάνουμε αυτήν τη συζήτηση, πρέπει να έχουμε μια αμοιβαία κατανόηση ως προς το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα. Αν δεν το κάνουμε, η συζήτηση δεν θα μας οδηγήσει πουθενά παρά μόνο σε συνωμοσιολογία», σημειώνει.

Όπως αναφέρει στην συνέντευξή του, ο Σουφάν δεν θεωρεί υπεύθυνη συλλήβδην όλη την CIA, αλλά κάποια υψηλόβαθμα στελέχη της «που χρησιμοποίησαν τη δική τους δύναμη και θέση για να κάνουν ό, τι θέλουν μέσα στην υπηρεσία. Αυτή είναι μια ξεκάθαρη διάκριση που κάνω στο βιβλίο. Αλλά ήταν πολύ προφανές για μένα ότι επρόκειτο για κατάχρηση εξουσίας. Ήταν μια απόπειρα παραμόρφωσης της όλης πραγματικότητας: προσπαθούσαν να εκτρέψουν τον διάλογο ότι τα βασανιστήρια δεν λειτούργησαν ποτέ τους και γι’ αυτό αφαίρεσαν από το βιβλίο όλα τα σημεία εκείνα όπου φαινόταν [με παραδείγματα] ότι δεν λειτουργούσαν».

Επισημαίνει ότι η διαλεκτική περί βασανιστηρίων ήταν τότε χαραγμένη στο συλλογικό υποσυνείδητο, διαμέσου του Χόλιγουντ ή του ίδιου του τότε αντιπρόεδρου Ντικ Τσέινι, ο οποίος είχε αναφέρει ότι «εμείς τους κάνουμε waterboarding και αυτοί μας τα ξερνάνε όλα».

«Το βιβλίο δίνει παραδείγματα, όπως αυτό του τρομοκράτη Χοσέ Παντίγια, που ό,τι πληροφορία αποσπάσαμε [από αυτόν], το καταφέραμε δίχως βασανιστήρια», συνοψίζει.

«Η CIA γνωρίζει εδώ και πολύ καιρό ότι τα βασανιστήρια δεν λειτουργούν. Το 1989, η CIA είπε στο Κογκρέσο ότι οι φυσικές και ψυχολογικές τεχνικές [βασανιστηρίων] είναι «αντιπαραγωγικές» επειδή «δεν παράγουν πληροφορίες και πιθανότατα θα οδηγήσουν σε ψευδείς απαντήσεις», λέει.

Όπως υποστηρίζει, «υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ πραγματικής συνεργασίας και εξαναγκαστικής συμμόρφωσης. Λόγου χάρη, ο [Παλαιστίνιος] Αμπού Ζουμπάιντα [σ.σ: ένα από τα κύρια μέλη της Αλ Κάιντα] συνεργάστηκε μαζί μας δίνοντάς μας [τις πληροφορίες για τον ρόλο άλλων μελών της οργάνωσης στις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους]. Όμως, σε άλλη περίπτωση, ο Ζουμπάιντα συμμορφώθηκε και εξαναγκάστηκε να παραδεχθεί πράγματα που δεν ίσχυαν, μετά από 83 φορές που υπέστη waterboarding και παραδέχθηκε, χωρίς να ισχύει φυσικά, ότι αυτός είναι το νούμερο τρία στην ιεραρχία της Αλ Κάιντα. Ήταν ένα απλό μέλος».

Η συζήτηση φτάνει στο σήμερα και στις πρακτικές και τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Τραμπ.

«Δυστυχώς, αυτό που βλέπουμε σήμερα στην κουλτούρα μας, η απουσία διασταύρωσης πληροφοριών, τα fake news και η ύπαρξη παρωπίδων στο λόγο κάποιου, δεν ξεκίνησε από την κυβέρνηση Τραμπ. Ο πόλεμος στο Ιράκ, τα δήθεν όπλα μαζικής καταστροφής, η εμπλοκή του Σαντάμ Χουσεΐν με την 11η Σεπτεμβρίου, η συζήτηση για το αν τα βασανιστήρια λειτουργούν, όλα έγιναν μέρη μιας συζήτησης ανάμεσα σε ανθρώπους με παρωπίδες. Όταν ο ίδιος ο Τραμπ λέει στη εκλογική βάση του ότι «το waterboarding λειτουργεί 100%» δεν πρόκειται για μια συζήτηση περί εθνικής ασφαλείας, αλλά για φθηνό κομματισμό με παρωπίδες. Διότι αν πιστεύετε στο waterboarding ή ότι το Ιράκ ήταν πίσω από τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους, τότε και μόνο τότε είστε αληθινοί Ρεπουμπλικάνοι. Εάν δεν το πιστεύετε, τότε δυστυχώς για εσάς θα πρέπει να τεστάρουμε τον πατριωτισμό σας», επισημαίνει και καταλήγει με νόημα:

«Μία από τις νίκες που έχουμε κατακτήσει σήμερα είναι ότι μπορούμε πλέον να δούμε τα πραγματικά γεγονότα: τα βασανιστήρια δεν λειτούργησαν απέναντι στους τρομοκράτες στην τρομοκρατία. Ήταν μια ηλιθιότητα. Οι εικόνες [των βασανιστηρίων των κρατουμένων] μέσα από τη φυλακή του Αμπού Γκράιμπ [το 2004] ήταν αυτές που συνέβαλαν και βοήθησαν στη στρατολόγηση και άλλων τζιχαντιστών προκειμένου να έρθουν στο Ιράκ για να πολεμήσουν εναντίον των ΗΠΑ. Τα βασανιστήρια βοήθησαν τους εχθρούς μας και έβλαψαν την αξιοπιστία μας απέναντι στην υπόλοιπη υφήλιο».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News