Η Lady Gaga είναι η σούπερ σταρ της ποπ, ένας θηλυκός χαμαιλέων που προκάλεσε αίσθηση και σχόλια που συνοδεύονταν από πολλά θαυμαστικά, όταν εισέβαλε δυναμικά στα μουσικά πράγματα. Οταν οι υπόλοιπες σταρ και στάρλετ προωθούσαν την κατασκευασμένη σέξι πλευρά τους, εκείνη είχε μία αλλόκοτη επιθετικότητα στους στίχους, στη μουσική, στην ερμηνεία και στα βιντεοκλίπ της. Ακόμη κι αν δεν σου άρεσε αυτό το πρωτόγνωρο προϊόν της μουσικής βιομηχανίας, συνέχιζες να το χαζεύεις.

Τώρα λοιπόν, ήρθε η ώρα να ξετυλίξει μία ακόμη πτυχή του ταλέντου της, αυτή της υποκριτικής. Η πολυαναμενόμενη ταινία «A star is born» έκανε το ντεμπούτο της στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Βενετίας, με το πλήθος να ζητωκραυγάζει όταν η Lady Gaga πάτησε το πόδι της στο κόκκινο χαλί.

Στο πλευρό της, ο εξίσου διάσημος και δημοφιλής συμπρωταγωνιστής της, Μπράντλεϊ Κούπερ, ο οποίος υπογράφει και τη σκηνοθεσία. Η ταινία αποτελεί το τρίτο κατά σειρά remake της πρώτης που είχε προβληθεί το 1937 με πρωταγωνίστρια την Τζάνετ Γκέινορ. Είχαν ακολουθήσει η Τζούντι Γκάρλαντ το 1954 και η Μπάρμπρα Στρέιζαντ το 1976 στον πρωταγωνιστικό ρόλο που τώρα φώτισε με τον μοναδικό της τρόπο η Lady Gaga.

Η ιταλική Corriere della Sera, μέσα από ένα διθυραμβικό δημοσίευμα, τονίζει ότι η Lady Gaga έκλεψε την παράσταση τόσο στο κόκκινο χαλί, όσο και στη μεγάλη οθόνη. Η προβολή στη Βενετία μπορεί να διακόπηκε για δεκαπέντε ολόκληρα λεπτά λόγω κεραυνού, αλλά ακόμη κι αυτό θεωρήθηκε ως καλός οιωνός: «το αστέρι της Gaga ήταν τόσο εκτυφλωτικό που προκάλεσε κεραυνούς!».

Οπως σχολίασε μάλιστα ο ιταλός δημοσιογράφος Πάολο Μερεγκέτι σε ένα κρεσέντο ενθουσιασμού μετά το τέλος της ταινίας: «Η Γκάγκα είναι ισάξια της Στρέιζαντ».

Είναι άλλωστε εντυπωσιακό, πόσο προσγειωμένη είναι η σταρ της ποπ, όταν δίνει συνεντεύξεις εξηγώντας τις επιλογές της. Θα περίμενε κανείς, παρασυρμένος από το συχνά γκροτέσκ στιλ της, να ακούσει δηλώσεις ανάλογης επιθετικότητας. Κι όμως, όταν την ακούς να μιλά, είναι λες και σου ανοίγει την ψυχή του το κορίτσι της διπλανής πόρτας.

«Την πρώτη φορά που συνάντησα τον Μπράντλεϊ Κούπερ, κρατούσε γαλάκτωμα καθαρισμού προσώπου για να με πείσει να βγάλω το ρίμελ. Ηθελε να με δει χωρίς μακιγιάζ. Ημουν ευάλωτη, με έκανε να νιώσω το άγχος μου και μου έβγαλε στο φως έναν τρόπο ερμηνείας που δεν ήξερα καν ότι έχω. Οταν ξεκίνησα την καριέρα μου στα 19 μου, είχα πολύ ξεκάθαρες ιδέες, είχα πει πολλά όχι, έπαιζα δυνατά το πιάνο, τραγουδούσα και χόρευα. Ηξερα ότι δεν ήμουν η πιο ωραία, αλλά δεν ήθελα να γίνω σέξι όπως οι άλλες. Ηθελα να χαράξω τον δικό μου δρόμο στα πράγματα, να είμαι ο εαυτός μου, να είμαι η πιο αληθινή».

Και συνεχίζοντας: «Οι δισκογραφικές εταιρείες μου ζητούσαν να δώσω τα τραγούδια που έγραφα σε άλλες τραγουδίστριες. Το αρνήθηκα ξανά και ξανά. Πιστεύω στην προσωπική σφραγίδα του καθενός, σε αυτό που λέμε “χάρισμα”. Υπήρχαν κι άλλοι που είχαν εξίσου καλή φωνή με τον Φρανκ Σινάτρα. Ομως με το που έβγαινε εκείνος στη σκηνή, δεν μπορούσες να δεις κανέναν άλλο. Αυτό είναι το ταλέντο».

Και αφήνει την πιο ουσιαστική της φράση για το τέλος: «Θέλω να με αγαπάτε γι’ αυτό που πραγματικά είμαι, όχι για την ιδέα που έχετε στο μυαλό σας για μένα». Χρειάστηκε λοιπόν, να βρεθεί στον δρόμο της ένας δυναμικός άνδρας με όραμα στο βλέμμα και γαλάκτωμα προσώπου στο χέρι, όπως ο Μπράντλεϊ Κούπερ. Για να βγάλει από πάνω της όλες εκείνες τις στρώσεις μακιγιάζ, που δεν επέτρεπαν στο αληθινό της πρόσωπο να λάμψει.

Και όπως λέει και ο τίτλος της ταινίας, «Ενα αστέρι γεννιέται». Ξανά, από την αρχή!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News