Στις 3 Μαρτίου του 2017, βγήκε η προκήρυξη 1Κ/2017 για 404 θέσεις ΠΕ Γραμματέων Δικαστηρίων. Πιο συγκεκριμένα, η εν λόγω προκήρυξη αφορούσε θέσεις σε 170 δικαστήρια και δικαστικές υπηρεσίες της χώρας, από την Αθήνα και τον Πειραιά ως την Κρήτη και την Αλεξανδρούπολη.

Επρόκειτο για έναν διαγωνισμό, που βασιζόταν αποκλειστικά στη μοριοδότηση «υψηλών» προσόντων όπως οι μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί τίτλοι. Με αυτόν τον γνώμονα, εμείς -οι  κάτοχοι των συγκεκριμένων τίτλων- αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε στην προκήρυξη αυτή, διεκδικώντας μια «θέση στον ήλιο». Σημειωτέον ότι, για πολλούς από μας, τα συγκεκριμένα προσόντα είχαν θεωρηθεί ως «μειονέκτημα» στην αγορά εργασίας, καθώς προκαλούσαν φόβους στους κατά καιρούς υποψήφιους εργοδότες ότι θα συνοδεύονταν μελλοντικά από αναλόγου ύψους οικονομικές απαιτήσεις. Κάπως έτσι, λοιπόν, άρχισε αυτή η περιπέτεια…

Μετά από μακρά αναμονή -κάτι περισσότερο από οκτώ μήνες, για όσους αρέσκονται στους αριθμούς- στις 20 Οκτωβρίου 2017 εκδόθηκαν τα προσωρινά αποτελέσματα. Οι διδακτορικοί και οι μεταπτυχιακοί μας τίτλοι αναγνωρίστηκαν και θεωρηθήκαμε προσωρινά διοριστέοι.

Λίγους μήνες αργότερα κληθήκαμε να παρουσιαστούμε στις υπηρεσίες μας και να αναλάβουμε τα καθήκοντά μας. Πολλοί από μας το πράξαμε κιόλας, για να μη συζητήσω για τους ανθρώπους που άλλαξαν πόλη.

Γνώριζαν πολύ καλά τα δεδομένα, θα σπεύσουν να ισχυριστούν μερικοί. Ασφαλώς! Παρ’ όλα αυτά, όλοι μπορούμε να αναλογιστούμε το βάρος μιας μετακόμισης και η απόφαση αυτή είναι ενδεικτική της θέσης, στην οποία βρέθηκαν αυτοί οι άνθρωποι για να προχωρήσουν έστω και προσωρινά σε μια τέτοια ενέργεια. Ας αφήσουμε ωστόσο το ψυχικό κόστος, που ούτως ή άλλως αποδείχτηκε ψιλά γράμματα για την πολιτεία. Ας πάμε, λοιπόν, στα γεγονότα αυτά καθαυτά.

Το παιχνίδι της συνάφειας

Στις 4 Οκτωβρίου 2018, κοντά έναν χρόνο αργότερα για όσους μετρούν, βγήκαν τα οριστικά αποτελέσματα. Η απόκλιση του οριστικού πίνακα των αποτελεσμάτων από τον προσωρινό υπολογίστηκε γύρω στο 35% με 40% – πράγμα πρωτοφανές για τα δεδομένα του ΑΣΕΠ.

Το σκηνικό άλλαξε άρδην: 139 άτομα με μεταπτυχιακό και διδακτορικό τίτλο – θύματα της «συνάφειας». Υπογραμμίζω ότι πρόκειται για 139 άτομα από τα 404, εκ των οποίων τα 57, που είχαν συγκεντρώσει υψηλό αριθμό μορίων, βρίσκονται σήμερα εντελώς εκτός του οριστικού πίνακα και, ως εκ τούτου, δεν διορίζονται πουθενά. Θυμίζω ότι η «συνάφεια» στο πλαίσιο της προκήρυξης είχε οριστεί ως συνάφεια με το αντικείμενο της θέσης. Έρχεται, λοιπόν, το εύλογο ερώτημα: Ποιος από τους κατόχους μεταπτυχιακού και διδακτορικού δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της γραμματειακής υποστήριξης; Όσοι βρεθήκαμε στο πόστο αυτό, έστω και πρόσκαιρα, μπορούμε να το βεβαιώσουμε πέρα από κάθε αμφιβολία.

Το ΦΕΚ των οριστικών αποτελεσμάτων βγήκε νύχτα, κοντά στα μεσάνυχτα, μια εβδομάδα μόλις μετά την έκδοση των αποτελεσμάτων, σπάζοντας κάθε ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα. Τελικά, μπορούμε και ταχύτατα, έτσι;

Επί του θέματος, ο ΑΣΕΠ όχι μόνο δεν έχει δώσει κάποια διευκρίνιση αλλά έχει μεταθέσει οποιαδήποτε απάντηση σε ένα άδηλο μέλλον. Διαβάζοντας ένα σχετικό άρθρο στην «Εφ. Συν.», σημείωσα τα εξής «από πηγή του ΑΣΕΠ που δεν επιδέχεται διάψευση»: «Υπήρχε και μια άλλη άποψη, όχι εντελώς αβάσιμη, με ένα σκεπτικό που ευνοούσε κοινωνικές, οικονομικές και επιστημονικές επιστήμες και έκρινε ότι οι υπόλοιπες εκφεύγουν του πεδίου. Επικράτησε η δεύτερη». Πόση απαξίωση χώρεσε στη μικρή φράση «όχι εντελώς αβάσιμη» δεν θα το σχολιάσω καν. Η θέση αυτή, όμως, εγείρει νέα ερωτήματα: ποιες ακριβώς είναι οι επιστημονικές επιστήμες; Υπάρχουν και μη «επιστημονικές»; Από πότε λ.χ. η Ιστορία ή η Κοινωνιολογία έπαψαν να θεωρούνται κοινωνικές επιστήμες; Υπάρχουν κάποια νέα επιστημονικά κριτήρια τα οποία μας διαφεύγουν εντελώς; Ας μας διαφωτίσει κάποιος. Ας μας βγάλει, με άλλα λόγια, από την «επιστημονική» άγνοια μας.

«Μαμά, εγώ όταν θα μεγαλώσω θα έχω πάντα συνάφεια, γιατί είμαι καλό παιδί…». Τα λόγια ανήκουν στην εξάχρονη κόρης ομοιοπαθούς συναδέλφου, καθώς η συνάφεια έγινε κάτι μαγικό, που ορίζει τη ζωή μας. Και αυτό δεν είναι τίποτα. Όταν θα μεγαλώσει και θα καταλάβει ότι οι κόποι και η μελέτη μιας ζωής μπορούν να σβηστούν από μια άδικη και αναιτιολόγητη (συγχωρήστε μου τον νεολογισμό) συνάφεια τότε θα είναι το πρόβλημα και το μεγάλο δίλημμα «αν αξίζει τον κόπο»…

Για την ιστορία του πράγματος: το ΦΕΚ (1155, τ. Γ’/11.10.2018) των οριστικών αποτελεσμάτων βγήκε νύχτα, κοντά στα μεσάνυχτα, μια εβδομάδα μόλις μετά την έκδοση οριστικών αποτελεσμάτων, σπάζοντας κάθε ρεκόρ για τα ελληνικά δεδομένα. Τελικά, μπορούμε και ταχύτατα, έτσι; Αυτό ανακαλύψαμε εμείς οι «προσωρινοί», που αναμέναμε οκτώ περίπου μήνες. Η συνέχεια εξίσου αστραπιαία και λίγο… γκραν-γκινιόλ! Κληθήκαμε άρον-άρον να υπογράψουμε τις απολύσεις μας, ενώ ακόμη και οι αδειούχοι κλήθηκαν να επιστρέψουν για την υπογραφή. Και είδαμε για πρώτη φορά πως είναι όταν «τα πράγματα λειτουργούν ρολόι»! Εις βάρος μας φυσικά…

Η δικαστική απόφαση για το «πάγωμα» του διαγωνισμού

Με προσωρινή διαταγή του προέδρου του ΙΑ΄ Τμήματος του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών Αθανάσιου Σερμιέ  ο διαγωνισμός (πίνακας κατάταξης) του υπουργείου Δικαιοσύνης «πάγωσε».

Συγκεκριμένα το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών έκανε δεκτή την αίτηση εκδόσεως προσωρινής διαταγής τριών υποψηφίων που εγκαλούσαν το ΑΣΕΠ για αδιαφάνεια και αυθαιρεσία σχετικά με τον διαγωνισμό του 2017. Ακόμη, διατάχθηκε να διατηρηθεί σε ισχύ η σύμβαση εργασίας των προσωρινώς επιχόντων με βάση τον πίνακα κατάταξης του επίμαχου διαγωνισμού.

Διευκρινίζεται ότι η προσωρινή διαταγή ισχύει μέχρι να εκδοθεί απόφαση επί της αίτησης αναστολής που έχουν καταθέσει η τρεις υποψήφιοι, ενώ η αίτηση ακύρωσης-προσφυγή έχει προσδιοριστεί να συζητηθεί το δεύτερο δεκαήμερο του 2019.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News