Ενα παιχνίδι που τελείωσε 3-2 με τέσσερα δοκάρια (δυο για κάθε αντίπαλο) θα μπορούσε κάλλιστα να έχει έρθει 5-2 υπέρ του ενός, 4-3 υπέρ του άλλου ή ισόπαλο. Αν μια χαμένη ευκαιρία μπορεί να οφείλεται στην ανικανότητα του επιθετικού ή στην ικανότητα του τερματοφύλακα, ένα δοκάρι είναι η στιγμή που 22 ποδοσφαιριστές παρακολουθούν την τύχη να παίζει μπάλα. Αλλά -όπως έλεγε ο Φράντισεκ Φάντρονκ, ο αναμορφωτής της σπουδαίας ΑΕΚ των 70’s- «αν θέλεις να μιλήσουμε σοβαρά για ποδόσφαιρο, ξέχνα το αποτέλεσμα».

Είτε νίκησε (2-1 το Μαυροβούνιο προ ημερών) είτε έχασε (3-2 από την Ισλανδία το βράδυ της Τρίτης), σε αυτά τα πρώτα 180 λεπτά στα οποία έφερε τη σφραγίδα του Μίχαελ Σκίμπε, η νέα Εθνική έδειξε οτι έχει μπροστά της ένα βουνό που θα πρέπει να ανέβει. Ετσι κι αλλιώς, μόνο κάποιος αφελής θα πίστευε οτι με την πρόσληψη ενός τεχνικού θα παραγράφονταν -σε δυο φιλικούς αγώνες- τα «εγκλήματα» της μετα-Σάντος εποχής. Η ομάδα πρέπει να χτιστεί εξ’ αρχής, στα ερείπια της παλιάς, και -μέχρι στιγμής- ο γερμανός αρχιτέκτονας έχει βρει τη μια κολώνα: τον Κώστα Φορτούνη. Για όλα τα υπόλοιπα υλικά έχει 180 ημέρες να ψάξει – και να «ψαχτεί».

Το πρώτο πρόβλημα που χρειάζεται να διορθώσει, είναι η αμυντική λειτουργία. Τι ειρωνεία! Στα 12 χρόνια της εθνικής μας δόξας, η εξαιρετική άμυνα ήταν το μεγάλο μας όπλο. Οχι πια. Ο Κώστας Φορτούνης -μετά τον αγώνα- χαρακτήρισε «γελοία» τα τρία γκολ που δέχτηκε η ομάδα του. Αλοίμονο, όμως. Γελοία γκολ δεν υπάρχουν – μόνο γελοία λάθη που τα προκαλούν. Οπως είπε και ο Σκίμπε, το ένα (λάθος) ήταν ατομικό. Του πρωτάρη Μάριου Οικονόμου, που έδειχνε φανερά τρακαρισμένος. Τα άλλα δυο ήταν ομαδικά. Ολα προήλθαν από στατικές φάσεις (δυο κόρνερ και ένα φάουλ). Πράγμα που «φωνάζει» οτι είναι θέμα του προπονητή να βρει τις λύσεις.

Το «3-5-2» που προτίμησε ο Σκίμπε και στα δυο φιλικά της Εθνικής, είναι ένα σύστημα με δυο αναγκαίες προϋποθέσεις και μια ιδιαίτερη δυσκολία. Απαιτεί τρεις εξαιρετικούς στόπερ – που η Ελλάδα τους διαθέτει. Ισως γι’ αυτό το επέλεξε ο γερμανός. Μόνο που χθες δεν έπαιζαν αυτοί (ο Μανωλάς, ο Παπασταθόπουλος και ο Κυριάκος Παπαδόπουλος). Για τον 35χρονο Μόρα, τα χρόνια έχουν περάσει. Ο (σχετικά) νεαρός Οικονόμου δεν είναι δίκαιο να κριθεί στις πρώτες του εμφανίσεις, ενώ ο Σιόβας πάντα είχε τις άτυχες στιγμές του – και στον Ολυμπιακό. Πιθανότατα, αυτούς τους τρεις ποτέ δεν θα τους ξαναδούμε να παίζουν μαζί.

Απαιτεί, επίσης, δυο πλάγιους μπακ-χαφ που να παίζουν όλη την πτέρυγα, με ένα ασταμάτητο πάνω – κάτω. Δεξιά υπάρχει η αξιόπιστη επιλογή του Τοροσίδη και -για το μέλλον- ο Μπακάκης. Αριστερά, όμως… Ο Χολέμπας γέρνει προς την επίθεση και δεν έχει, πια, τα πνευμόνια για να παίξει αυτό το ρόλο. Ο Σταφυλίδης, που είναι μια πιθανή λύση, χθες έπαιξε αμυντικό χαφ. Δίπλα στον Τζιόλη, ο οποίος είναι από καιρό σε πολύ κακή κατάσταση. Και -για να κλείσουμε το «κεφάλαιο άμυνα»- η Εθνική δεν έχει τερματοφύλακα. Ο αναπληρωματικός (ο Καπίνο) δεν βγαίνει από το τέρμα του ούτε αν πιάσει φωτιά. Χθες, ούτε που πάτησε έξω από τη μικρή περιοχή του. Οσο για τον βασικό (τον Καρνέζη), είναι σταθερός αλλά μέχρι εκεί. Οσο κι αν προσπαθήσεις, μια καθοριστική -για την Εθνική- εμφάνισή του δεν πρόκειται να θυμηθείς.

Η ιδιαίτερη δυσκολία του «3-5-2» είναι οτι αφήνει μόνο τρεις θέσεις για καθαρά επιθετικούς παίκτες, με αποτέλεσμα οι φάσεις να βγαίνουν ακόμα πιο δύσκολα. Χθες πέρασαν όλες από τα πόδια του Φορτούνη. Αν για κάποιο λόγο -κακής φόρμας ή ασφυκτικού μαρκαρίσματος- δεν καταφέρει να ανταποκριθεί στον ρόλο του, η ανάπτυξη της ομάδας θα μοιάζει με αυτή… της οικονομίας.

Ο Φορτούνης ήταν ό,τι πιο ελπιδοφόρο είδαμε, στα δυο φιλικά ματς που έδωσε η Εθνική στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Ο τρικαλινός χαφ διάγει -φέτος- την καλύτερη σεζόν της καριέρας του με τη φανέλα του Ολυμπιακού, βρίσκεται στην πιο παραγωγική του ηλικία (24) και, αν όλα πάνε καλά, θα είναι ο ηγέτης της νέας Εθνικής. Στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με το Μαυροβούνιο και στα περισσότερα από τα 77 λεπτά που αγωνίστηκε κόντρα στην Ισλανδία (παραχώρησε την θέση του στον Ταχτσίδη), ήταν ο πρωταγωνιστής σε όλες -σχεδόν- τις καλές επιθετικές προσπάθειες της ομάδας. Χθες, από δική του μπροστινή πάσα προήλθε το πέναλτι που κέρδισε ο Τοροσίδης (το οποίο εκτέλεσε εύστοχα για το 1-0), με δικό του σουτ έγινε το 2-0, η υπέροχη μπαλιά του έφερε το δοκάρι του Καρέλη, ενώ από δικό του κόρνερ προήλθε η κεφαλιά του Τζιόλη στο δοκάρι.

Τα χθεσινά ήταν τα πρώτα του γκολ με την Εθνική Ανδρών (στη 19η συμμετοχή του) – και, σίγουρα, όχι τα τελευταία. Ο διεθνής άσος του Ολυμπιακού αγωνίστηκε για πρώτη φορά με τους Ανδρες στις 29 Φεβρουαρίου 2012, στο Παγκρήτιο, σε φιλικό αγώνα εναντίον του Βελγίου με προπονητή τον Φερνάντο Σάντος. Προηγουμένως ήταν μέλος της Εθνικής Νέων που συμμετείχε στα Τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (το 2011 στην Ρουμανία). Επίσης, αγωνίστηκε σε 14 ματς της Εθνικής Ελπίδων (τέσσερα γκολ και τρεις ασίστ). Και τα καλύτερα είναι μπροστά.

Αντιθέτως, οι τρεις καινούργιοι του Σκίμπε δεν ενθουσίασαν. Βεβαίως, χρειάζονται πίστωση χρόνου. Ο Μάριος Οικονόμου, της Μπολόνια, 24 ετών, έκανε το ντεμπούτο του με την Εθνική κόντρα στο Μαυροβούνιο. Μπήκε στο ματς στο 64′, αντί του Μανωλά, σε ένα παιχνίδι που η Ελλάδα δεν δέχθηκε ιδιαίτερη πίεση. Χθες, που έπαιξε όλο το 90λεπτο, δεν πήγε καθόλου καλά.  Μπορεί να φταίει το τρακ του πρωτάρη. Πάντως, ο Σκίμπε είναι αποφασισμένος να του δώσει κι άλλες ευκαιρίες. Για τον Θανάση Παπάζογλου, της Κόρτράϊκ, 28 ετών, ήταν το πρώτο του ματς. Δεν φάνηκε, και η αλήθεια είναι πως δεν τροφοδοτήθηκε αρκετά. Αλλά και δεν κινήθηκε χωρίς την μπάλα. Ο Απόστολος Βέλλιος, του Ηρακλή, 24 ετών, έπαιξε στο δεύτερο ημίχρονο, προσπάθησε, έτρεξε, πίεσε την αντίπαλη άμυνα, είχε και μία καλή φάση για γκολ. Αν μη τι άλλο, είναι φανερό πως θέλει να πρωταγωνιστήσει στη νέα εποχή της Εθνικής.

Η Ισλανδία δεν είναι η άτεχνη και ατάλαντη ομάδα που είχαμε αντιμετωπίσει στο παρελθόν -πριν από το Μουντιάλ των ΗΠΑ- δυο φορές με μεγάλη επιτυχία. Πλέον, παίζει σύγχρονο ποδόσφαιρο, γρήγορο, με μπακ που ανεβαίνουν στα αντίπαλα καρέ, διαθέτει παίκτες που ξέρουν μπάλα και κάτι φορ… θηρία, σε δύναμη και αντοχή. Απόδειξη, οτι θα είναι παρούσα στο Euro 2016, έχοντας αφήσει πίσω της στην προκριματική φάση την Ολλανδία και την Τουρκία. Επιπλέον, η Εθνική μας έχει πολλά ελαφρυντικά για τη μέτρια εικόνα της. Οι διεθνείς προσπαθούν να μάθουν ένα νέο, άγνωστο σύστημα -το «3-5-2»- το οποίο στην Ελλάδα έπαιζε μόνο ο ΠΑΟΚ του Τούντορ. Οι περισσότεροι δεν έχουν ξαναπαίξει ποτέ μαζί, ενώ η ενδεκάδα που παρέταξε ο Σκίμπε στο ματς με την Ισλανδία ήταν διαφορετική, κατά τα 8/11, σε σχέση με αυτή κόντρα στο Μαυροβούνιο. Επίσης, πολλοί απ’ όσους χρησιμοποιήθηκαν -ιδίως χθες- προορίζονται για αναπληρωματικοί. Κάποιοι, μάλιστα, ενδέχεται να μην κληθούν ξανά.

Τώρα η Εθνική έχει μπροστά της δυο φιλικά ματς στην Αυστραλία, τον Ιούνιο, και στη συνέχεια εκείνο με τη Ρωσία. Ο χρόνος που απομένει μέχρι να μπει στα Προκριματικά του Μουντιάλ 2018, το Φθινόπωρο, φαίνεται πολύς – όμως δεν είναι. Επειδή είναι τεράστια η απόσταση που θα πρέπει να διανύσει, για να ξαναγίνει ανταγωνιστική. Για να έχει μια τουλάχιστον αξιοπρεπή πορεία. Προς το παρόν, αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που ζητάμε από τον γερμανό προπονητή και τους -όποιους- εκλεκτούς του: τη χαμένη μας αξιοπρέπεια. Τα υπόλοιπα, θα έρθουν με τον καιρό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News