Επιπόλαιοι, απροσάρμοστοι, κακομαθημένοι, εαυτούληδες, επικίνδυνοι… Οσες και όσοι αγνόησαν την απαγόρευση εορτασμού της Αποκριάς σε μαζικές εκδηλώσεις και καρναβάλια βρέθηκαν στο στόχαστρο εκείνων που πειθάρχησαν και όσων ούτως ή άλλως θα απείχαν από αυτές, θέλοντας (πολλοί απεχθάνονται τις Απόκριες) και μη. Δικαίως, σε πρώτη ανάγνωση. Ειδικά όσοι, από αντίδραση και μόνο, χωρίς να το πολυψάξουν και σίγουρα καθόλου να το σκεφτούν, λειτούργησαν σαν τετράχρονα που πατάνε πόδι επειδή «έτσι». Και επειδή «δεν θα μας πείτε εσείς τι να κάνουμε» – μα, αν δεν μας πουν οι ειδικοί, ποιοι;

Δικαίωμα, όμως… Η απαγόρευση, σωστή και απολύτως υπεύθυνη, δεν το συζητάμε, έπεσε σαν κεραυνός, όχι μόνο σε όσους σχεδίαζαν απλώς να γλεντήσουν. Επιβλήθηκε με το πρώτο μόλις κρούσμα και, με τις πρώτες αντιδράσεις, έγινε ευθεία απειλή: «Εως 2 χρόνια φυλακή σε όσους δεν πειθαρχήσουν». Η ενημέρωση, το «γιατί», ήρθε μετά και σταδιακά – λογικό και αυτό, καθώς και οι επιστήμονες «μαθαίνουν» κάθε μέρα για τον ιό. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η απαγόρευση υπερίσχυσε επικοινωνιακά της ενημέρωσης.

Ακόμη και την Τρίτη, μετά το τριήμερο, ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας ανανέωσε τις πληροφορίες και τις οδηγίες σχετικά με τον κορονοϊό, απαντώντας σε εύλογες απορίες. Μεταξύ τους, πρώτη και «καλύτερη» αυτή: μα γιατί τόσα και τέτοια ακραία και απαγορευτικά μέτρα για μια ίωση που στο 85% όσων την εκδηλώσουν θα επιφέρει ήπια συμπτώματα; Προσωπικά πρέπει να έχω διαβάσει ό,τι έχει αναρτηθεί στο web και στα social media τις τελευταίες εβδομάδες από επιστήμονες, έγκριτα Μέσα και οργανισμούς, στα ελληνικά και τα αγγλικά. Η απάντηση –πειστική– στο παραπάνω ερώτημα δόθηκε μόλις τις τελευταίες ημέρες, παραμονές, μέσα ή και έπειτα από το τριήμερο (εδώ η απάντηση).

Πόσοι άραγε να την άκουσαν/διάβασαν/πληροφορήθηκαν μέσα σε αυτό το κλίμα της χαλάρωσης και της παράλληλης πληροφόρησης – και παραπληροφόρησης; Πόσοι δεν θα είπαν «έλα μωρέ», είτε επειδή είναι εκείνοι που πάντα έτσι λένε, είτε επειδή ανήκουν σε όσους εστίασαν στα όσα παράλληλα συνέβαιναν στον Εβρο και τα νησιά – σίγουρα πολύ πιο φλέγοντα, επίκαιρα και σοβαρά. Και μεταξύ μας, πόσες «απειλές» και πόσους φόβους, πόσο φόβο, να αντέξει ο μέσος Ελληνας; Την ίδια στιγμή, μάλιστα, που παρακολουθούσε αθλητικές διοργανώσεις και αγώνες να διεξάγονται κανονικά, ακόμη και σε κλειστούς χώρους, με αθλητές και θεατές να αγκαλιάζονται και να φιλιούνται στην επιτυχία;

Παρεμπιπτόντως, εδώ η απάντηση των αρμοδίων στην εύλογη επίσης απορία πολλών, ακόμη εκκρεμεί… Πόλεις, χωριά, επαγγελματίες, ερασιτέχνες, μια μικρή υπερτοπική (αν όχι εθνική) οικονομία περίμεναν, όπως κάθε χρόνο, αυτό το τριήμερο για να τζιράρουν και να καλύψουν ανάγκες μηνών. Βρέθηκα σε ένα τέτοιο σημείο και μπορώ να πω ότι δήμοι και επαγγελματίες σε γενικές γραμμές πειθάρχησαν, παρότι σφόδρα επλήγησαν. Ποιοι έκαναν του κεφαλιού τους; Επισκέπτες, εκδρομείς, πιτσιρικάδες, βγήκαν στους δρόμους, μπήκαν στα μπαρ κατά ομάδες, διασκέδασαν, διέδωσαν το πνεύμα της Αποκριάς και κάποιοι, ίσως, τον κορονοϊό.

Στη συντριπτική πλειοψηφία τους, νέες και νέοι, που από τη φύση τους δύσκολα πειθαρχούν σε ξαφνικές απαγορεύσεις, ειδικά όταν μοιάζουν «παράλογες». Και ας μην είναι. Να τους κρίνουμε, να τους επικρίνουμε, αλλά να κάνουμε και την αυτοκριτική μας όσοι κατέχουμε τη γνώση και την πληροφορία – και τα Μέσα να τη διαδώσουμε. Χειρίστηκε η Πολιτεία σωστά την επικοινωνία της απόφασής της; «Εβγαλε» την πληροφορία με εύληπτο και αποτελεσματικό τρόπο; Κινητοποίησε όλες τις δικές της δυνάμεις ενημέρωσης ή αρκέστηκε στην, όντως, υπερπροσπάθεια των ανθρώπων και των δομών του υπουργείου Υγείας;

Και το πιο σημαντικό: Χρησιμοποίησε, και εγκαίρως, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τα οποία επιλέγουν οι νέες και οι νέοι; «Επιστράτευσε» τους ανθρώπους εκείνους οι οποίοι μπορούν να περάσουν γρήγορα και αποτελεσματικά το μήνυμα στις ηλικίες 11-30, που ΔΕΝ βλέπουν τηλεόραση, αλλά ενημερώνονται διαρκώς από τα «δικά τους» social media (YouTube, Instagram, Snapchat, Τik Τok) και εμπιστεύονται κάποιους infuencers, youtubers κ.ά. περισσότερο από τους γονείς και τους δασκάλους τους; Και τα ΜΜΕ, όσα τέλος πάντων λένε ότι απευθύνονται στα κοινά αυτά, μίλησαν στη γλώσσα των νέων ή απλώς αναπαρήγαγαν τις απαγορεύσεις και τις απειλές;

Αντιλαμβάνομαι ότι έπρεπε να γίνουν πολλά σε λίγο χρόνο, από λίγους και για πολλούς – για όλους μας. Και έγιναν αρκετά. Δεν είναι όμως ώρα να φορέσουμε τη μάσκα του δικαστή, αλλά να δούμε τι (άλλο) δεν κάναμε ή τι κάναμε λάθος, να προσαρμοστούμε άμεσα στη νέα πραγματικότητα, στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της. Τώρα. Γιατί τα καρναβάλια πέρασαν, αλλά το πρόβλημα είναι εδώ. «Ντυμένο» έτσι ώστε να περνάει απαρατήρητο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News