Zαλισμένος με την ξαφνική δημοσιότητα, πήρε κάποιες ημέρες να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου και να στρωθώ να γράψω. Σε αυτές τις περιπτώσεις –ιδίως όσοι είστε παλιοί δημοσιογράφοι το ξέρετε– βοηθάει πολύ η ανάθεση της διεύθυνσης. Μου ζητήθηκε, λοιπόν, το εξής και είναι επίκαιρο: «Γράψε για τα ψευδώνυμα στον Τύπο, είναι μια παλιά ιστορία που έχει γούστο».

Οταν πρέπει να γράψεις κάτι γρήγορα, αναγκαστικά «πατάς» στις παραστάσεις σου και σε αυτά που γνωρίζεις λίγο καλύτερα.

• Αντιγράφω ένα απόσπασμα από τη στήλη του Ηλία Κανέλλη στα «ΝΕΑ»:

«Επειδή η κριτική των ψευδωνύμων εκκινεί από τα αριστερά, επιτρέψτε μου να αναφερθώ σε έναν παρεμβατικό αριστερό ποιητή και αρθρογράφο, τον Μανόλη Αναγνωστάκη, που έγραφε μετά τη μεταπολίτευση κυρίως στα κομματικά έντυπα του ΚΚΕ εσωτερικού, ο οποίος έχει χρησιμοποιήσει πάρα πολλά ψευδώνυμα, συχνά εφάπαξ, πολύ συχνά στην κομματική εφημερίδα “Αυγή” (όταν ήταν κανονική εφημερίδα). Μελετητές όπως η Αντεια Φραντζή, ο Γιώργος Ζεβελάκης, ο Δημήτρης Κόκορης, ο Κωστής Λιόντης, ο Κυριάκος Ντελόπουλος κ.ά. έχουν μελετήσει αυτά τα ψευδώνυμα, που δεν είναι όλα φιλολογικά: Μίνως Αμαριώτης / Αναπληρωτής / Φανή Δημαρά / Εμμανουήλ Κασιμάτης / Δήμος Κρητικός / Φώτης Παλιός / Σαλβατόρ υ Ρέγιες / Α. Φελιάδης / Σωκρ. Λαζαρίδης / Αλίκη Στεφανίδου / Αλ. Καμής / Θείος Λένον – και βέβαια, ο Μανούσος Φάσσης. Δεν είναι όλα φιλολογικά ψευδώνυμα. Χρησιμοποιώντας κάποια απ’ αυτά, ο Αναγνωστάκης ασκεί πολιτική κριτική, κυρίως στο ΠΑΣΟΚ της εποχής και στον λαϊκισμό».

Δηλαδή συγκρίνεσαι με τον Μανόλη Αναγνωστάκη, με βάρεσαν σφυριές μέσα στο μυαλό μου. Το φαντάζεστε να το κάνει κάποιος αυτό και να μην έχει την πρόνοια να μπει αμέσως μόνος του στο Δρομοκαΐτειο; Η αναφορά στον Αναγνωστάκη και στα ψευδώνυμα όμως είναι μια ευκαρία να ομολογήσω την αμαρτία μου. Αν είχες την τύχη να γνωρίσεις στη ζωή σου τον Αναγνωστάκη και να διαπιστώσεις ο ίδιος το ήθος της Αριστεράς που εκείνος –και αρκετοί άλλοι– αντιπροσώπευαν τότε έχεις ένα προβληματάκι: δεν μπορείς, όσο κι αν προσπαθήσεις –και το έκανα φιλότιμα– να δεχτείς ότι η Αριστερά μπορεί να είναι μόνο ο Τσίπρας και ο μεξικανικός στρατός του ΣΥΡΙΖΑ. «Συμπαθάτε με, ω Αθηναίοι» που έλεγε και το τραγουδάκι.

• Πίσω στα ψευδώνυμα. Αντιγράφω ένα απόσπασμα από την ανάρτηση του δημοσιογράφου Γιάννη Σιδέρη στο Facebook:

«Φασαρία μάλλον σκόπιμη, επειδή αντιπολιτεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι που πειράζει. Κατ΄ αρχάς οι εντός των τειχών καταλάβαιναν ότι ειναι ψευδώνυμα, αφού φαίνονταν να έχουν εμπειρία πολιτικού ρεπορτάζ, αλλά τα επίθετα τους ήταν άγνωστα σε ένα χώρο όπου όλοι γνωρίζονται. Σημειωτέον ότι πάντα υπήρχαν άνθρωποι στα ΜΜΕ που έγραφαν με ψευδώνυμο. Η πιο συχνή περίπτωση είναι να δούλευαν σε ανταγωνιστικά Μέσα, ή να είχαν κάποια κοινωνική και επαγγελματική θέση ασύμβατη. Δεδομένου ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι καν ρεπόρτερ, δεν κάνουν καταγγελτικές αποκαλύψεις, αλλά μόνο πολιτικό σχολιασμό, δεν είναι αντιδεοντολογική η μεταμφιεσμένη παρουσία τους. Σημασία έχει τι γράφουν, όχι αν το γράφουν με το επώνυμό τους».

• H δημοσιογράφος και συγγραφέας Ρούλα Γεωργακοπούλου, έγραψε, επίσης στο Facebook:

«Τα πρώτα 35 χρόνια χρόνια της επαγγελματικής μου ζωής υπέγραφα με διάφορα ψευδώνυμα ή έγραφα κείμενα που τα υπέγραφαν άλλοι, με το δικό τους όνομα, γιατί αυτές ήταν οι ανάγκες της εφημερίδας ή του περιοδικού. Η σωστή δημοσιογραφία έχει τη δική της “τάξη”, δεν φτιάχνει παράγοντες για έξω αλλά στελέχη για μέσα. Και μην την μπερδεύετε με το προφίλ σας στο φέισμπουκ γιατί θα στενοχωρηθείτε».

• «Προσωπικά, είχα 3 “επίσημα” ψευδώνυμα, για να μπορώ να μεγαλώνω το παιδί μου» σχολίασε κάτω από την ανάρτηση η δημοσιογράφος Εμμανουέλα Νικολαΐδου.

• Ο δημοσιογράφος Δημήτρης Τριανταφυλλίδης, σε μια αναλυτική ανάρτηση στο FB, παραθέτει με χιούμορ μια ενδιαφέρουσα λίστα:

«Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα τα ψευδώνυμα στον Τύπο.

Π.χ. 1 υπάρχει κάποιος που γράφει σε ένα ΜΜΕ, τον θέλει, όμως και ένα άλλο. Για να μην χαλάσει τις σχέσεις του με το πρώτο, γράφει στο δεύτερο με ψευδώνυμο.

Πχ. 2 Πολλοί που γράφουν για αθλητικά και μάλιστα για το στοίχημα, γράφουν με ψευδώνυμα για να αποφύγουν τα προβλήματα.

Π.χ. 3 Πολλοί γράφουν με ψευδώνυμα γιατί απλά έχουν παιγνιώδη διάθεση. Το έχω κάνει κι εγώ πολλές φορές.
Απειρα τέτοια παραδείγματα.

Π.χ. 4 Πόσες φορές δεν είδατε στη θέση του ονόματος “Ειδικού συνεργάτη”;

Π.χ. 5 Πόσες φορές ψάχνατε και δεν βρίσκατε το όνομα;

Π.χ. 6 Ξέρετε πόσοι έγραφαν επί χρόνια με ψευδώνυμα στον ελληνικό Τύπο; Κυρίως αριστεροί;

Π.χ 7 Ξέρετε πόσα κείμενα με ψευδώνυμα έχουν γραφτεί και δημοσιευτεί σε αριστερά έντυπα με ψευδώνυμα, τα οποία στρέφονταν κατά των συντρόφων τους; Εκεί να δείτε γλέντια».

Αυτά τα ολίγα για την ώρα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News