Καλά τα ευφάνταστα σχόλια και οι… χαριτωμενιές περί Οδυσσέα, μνηστήρων, Ομήρου και Πηνελόπης στα κοινωνικά δίκτυα για τον διχαστικό λόγο του Αλέξη Τσίπρα, στο διάγγελμά του από την Ιθάκη, για το τέλος του τρίτου μνημονίου. Θα πρέπει όμως κανείς να σκεφθεί, με ψυχραιμία και προσοχή, γιατί επέλεξε αυτό τον δρόμο και τι φαίνεται να επιδιώκει. Είναι προφανές ότι προσπαθεί να στήσει παγίδα σ’ όλον τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς σερβίροντάς του, με το διάγγελμα της Ιθάκης, το τυράκι ώστε μετεκλογικά να τον «πιάσει» στη φάκα.

Το πράττει μάλιστα απολύτως συνειδητά, καθώς η συγκεκριμένη στρατηγική εξυπηρετεί  τη διαχείριση της επερχόμενης εκλογικής ήττας του ΣΥΡΙΖΑ. Στοχεύει στο να αποτρέψει την πιθανότητα να υποστεί μη αναστρέψιμη ήττα – «στρατηγική», όπως την χαρακτηρίζει ο Βαγγέλης Βενιζέλος- ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη μπορεί να έχει αυτοδυναμία.

Κάθε άλλο θα έλεγα. Όσο κι αν ακουστεί παράδοξο ο κ. Τσίπρας και ο στενός πυρήνας της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί ακόμα και να θέλουν αυτοδύναμη νίκη και κυβέρνηση της ΝΔ. Γιατί έτσι θα έχει τη δυνατότητα  να εγκλωβίσει τον ευρύτερο προοδευτικό χώρο και πρωτίστως το Κίνημα Αλλαγής και τους εκσυγχρονιστές του Ποταμιού. Να τους εξουδετερώσει κυριαρχώντας οριστικά, ως το «ΠΑΣΟΚ της μεταμνημονιακής εποχής», όπως προπαγανδιστικά διατείνονται οι διάφοροι πρόθυμοι διανοούμενοι ( Μουζέλης, Βέλτσος, Μαραντζίδης κ.α).

Αν το καταφέρει, πρώτον, θα έχει καταφέρει να περάσει η πόλωση και έτσι να αναδειχθεί ο ισχυρός αντιδεξιός αντικυβερνητικός πόλος, όντας ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση. Δεύτερον, δεν θα έχει συντελεστεί η απαρχή της  στρατηγικής ήττας του και οριστικά θα διεκδικήσει την ηγεμονία στην ευρύτερη Κεντροαριστερά. Ταυτόχρονα θα έχει καταφέρει να «σπρώξει» προς τη ΝΔ όσους προοδευτικούς εκσυγχρονιστές  αγανακτούν με όσα κάνει μη επιτρέποντας την ανασυγκρότηση του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου.

Γι’ αυτό λοιπόν όσοι εκφράζουν την άποψη ότι «το πρωτεύον είναι να φύγει ο Τσίπρας» θα πρέπει να σκεφτούν αν θα ψηφίσουν ΝΔ και Μητσοτάκη. Γιατί σωστό και αναγκαίο είναι να φύγει ο Τσίπρας αλλά από την άλλη θα έχουν «τσιμπήσει» στο τυράκι (διχαστικός λόγος Ιθάκης), και μπορεί να έχουν «πιαστεί» στη φάκα. Επιτρέποντας δηλαδή στον ΣΥΡΙΖΑ να αλωνίζει και σε λίγο καιρό, ως αξιωματική αντιπολίτευση, να θελήσει να επανέλθει, λαϊκίζοντας αμετροεπώς.

Και για να μην σπεύσει κάποιος, «αντι-Σύριζα» φίλος, να πει «τι κάνει το ΚΙΝΑΛ», είναι σαφές ότι άμεσα, η Φώφη Γεννηματά και η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, έχουν υποχρέωση ώστε:

-Να διατυπώσουν, αρχής γενομένης από τη ΔΕΘ, μια πλήρη εκσυγχρονιστική μεταρρυθμιστική πολιτική πρόταση-σχέδιο για την συνολική ανασύσταση της χώρας πείθοντας τους προοδευτικούς  πολίτες να τη στηρίξουν.

-Η κυρία Γεννηματά καλείται να επιβάλει ενιαία ενωτική στήριξη αυτής της προσπάθειας βάζοντας στο περιθώριο:

1. Ορισμένους «παπανδρεϊκούς» οι οποίοι εμφανίζονται δικαιωμένοι και παρασυρμένοι από τον αντιδεξιό τους οίστρο, αφήνουν να εννοηθεί ότι μπορούν να προωθήσουν προοδευτικές μεταρρυθμίσεις με τον αντί-μεταρρυθμιστή ΣΥΡΙΖΑ.

2. Οσους «βενιζελικούς» αντιδρούν αφήνοντας ανοικτό το ενδεχόμενο για κυβερνητική επαναπροσέγγιση με τη ΝΔ.

-Να διεκδικήσει τον αυτόνομο ρόλο του ΚΙΝΑΛ στη διακυβέρνηση της χώρας, παίρνοντας την τρίτη διερευνητική εντολή και μη αναζητώντας τυχόν άλλοθι για νέα εκλογική- με αναλογική αυτήν τη φορά- εκλογική αναμέτρηση.

Αν η παγίδα της Ιθάκης, που επιχειρεί να στήσουν επιδέξια ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντροαριστερά δεν εμποδιστεί, τότε η μεταμνημονιακή περίοδος θα θυμίζει το  2014-15, με ότι (ξανά)- σημαίνει αυτό για τη χώρα. Γι’ αυτό μόνο η ενίσχυση του ΚΙΝΑΛ , ακόμη και με αυτοδύναμη ΝΔ δίνει ελπίδα στη χώρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News