Ο γλυκός τραχανάς της θαλπωρής
Όταν λες φαγητό της μάνας στο μυαλό μου έρχεται ο τραχανάς. Γιατί για μάς, τους Ρουμελιώτες, δεν υπάρχει άλλο φαγητό που να προσφέρει μεγαλύτερη θαλπωρή από ένα βαθύ πιάτο τραχανά βρασμένο με γάλα, λίγο βούτυρο και τριμμένη φέτα. Είναι μια παχουλή, καλά χυλωμένη σούπα – βάλσαμο που γίνεται στο άψε σβήσε. Την τρώμε χειμώνα καλοκαίρι. Απλά όταν πιάνουν οι ζέστες, δεν την τρώς καυτή, την αφήνεις να χλυάνει.
Διαφέρει αυτός ο τραχανάς από την αναμφίβολα υπέροχη ντοματένια εκδοχή – υπερπαραγωγή του Κώστα Τσαούση (δείτε εδώ τη συνταγή του) την οποία έβαλα αμέσως στη λίστα μου με τα γιορτινά. Βάζει λάδι στη σούπα του ο Κώστας και την συνοδεύει με απάκι και καπνιστή χοιρινή μπριζόλα.
‘O,τι πρέπει δηλαδή για ένα brunch ή μετά από μια εξόρμηση στα βουνά, τον χειμώνα με τα χιόνια. Εμείς πάλι, τρώμε τραχανά όλο το χρόνο όχι μόνο τον χειμώνα, και μάλιστα σκέτο, ούτε καν μια φέτα ψωμί δεν βουτάμε μέσα (αν και πρέπει να το ομολογήσω, φρυγανισμένο του πάει πολύ). Αλλά αυτό είναι μια καλή δικαιολογία για ένα δεύτερο πιάτο. Βαθύ εννοείται.
Υλικά
Για 3 βαθιά πιάτα
- 1 φλ. τραχανά
- 2 φλ. νερό
- 2-3 φλ. γάλα φρέσκο ή εβαπορέ αραιωμένο μισό μισό με νερό
- 1 πρέζα αλάτι
- ½ -1 κ.τ.σ. βούτυρο φρέσκο
- 1 φλ. τυρί φέτα τριμμένη
Δείτε ολόκληρη τη συνταγή εδώ
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News
