Όταν βρίσκω ευκαιρία και πηγαίνω στο χωριό μου, ψάχνω να βρω φίλους να πάμε βόλτα στη φύση να περπατήσουμε, να πάμε παραλία ή βουνό, ανάλογα με τον καιρό και την εποχή. Δόξα το Θεό, όποια εποχή και να βρεθείς εκεί μπορείς να απολαύσεις τη φύση, είτε παραθαλάσσια είτε στα μετόχια πάνω στα βουνά.

Εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία, τώρα τις γιορτές που βρέθηκα στο πατρικό μου και είπα να ανηφορίσω με τον αδελφό μου για μια βόλτα προς τα ορεινά. Με το που πάτησα το πόδι μου, στη πρώτη στάση κοντά στην αρχαία μας μινωική ελιά, που άλλη τόσο μεγάλη δεν έχει πουθενά αλλού στο κόσμο, στο διπλανό χωράφι η βλάστηση οργίαζε από τις βροχές.

Βρέθηκα σ’ ένα μικρό παράδεισο με χόρτα και πολλά άγρια σπαράγγια ή σφαράγγια όπως τα λέμε στο χωριό.  Ώσπου να πεις κύμινο έψαξα στο πορτμπαγκάζ για σακούλα και μαχαίρι. Ούτε τις φωνές  του αδελφού μου να φύγουμε άκουγα «γιατί τον περιμένει η παρέα στο μετόχι», ούτε κανένα, μόνο όταν γέμισα την τσάντα και σήκωσα το κεφάλι μου από τη γη. «Να ‘σαι καλά αδελφέ» του είπα και τον χαλάρωσα λίγο, γιατί ο νους του ήταν πότε θα βρεθεί με τους φίλους του. Το ίδιο βέβαια ήθελα και εγώ αλλά πώς να αντισταθώ σε τέτοιο πειρασμό, να βλέπω μπροστά μου τα χόρτα και να μην σκύψω να μαζέψω;

Να πω την αλήθεια, πεσκέσι για την παρέα εγώ δεν είχα πάρει αλλά μάλλον δεν χρειάστηκε. Το τραπέζι ήταν γεμάτο όλου του κόσμου τα καλά από ρακομεζέδες και ποτήρια γεμάτα ρακή.  Ζήλεψα και εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία να φτιάξω ένα καλό μεζέ για την περίπτωση. Στο μετόχι υπάρχουν τα πάντα, γιατί εδώ έρχονται για να περάσουν καλά, να απολαύσουν καλό φαγητό, καλούς μεζέδες, ρακή και κρασί. Αυτό όμως που ξέρουν καλά είναι να μαζεύουν τα καλύτερα χόρτα, που οργιάζουν αυτή την εποχή και να φτιάχνουν φαγητά, να γλείφεις τα δάκτυλα σου.

Για πότε τα έπλυνα, για πότε τα τσιγάρισα και για πότε τους έφτιαξα μια ομελέτα, δεν το κατάλαβα. Όταν είσαι σε μια παρέα και ακούς Κρητικά τραγούδια, υπάρχει κέφι, υπάρχει διάθεση, με μεζέδες και ρακή, είσαι στο «Παράδεισο της Κρήτης». Όρεξη να ‘χεις να μαγειρεύεις και να απολαμβάνεις με την παρέα το καλό φαγητό. Αυτό εμένα με ικανοποιεί. Και στο τέλος να βάζεις το πιάτο στη μέση του τραπεζιού και να βλέπεις τα πιρούνια να αδειάζουν το πιάτο. «Χαλάλι» τους λέω! Να σας πω ότι κράτησα τα μισά για το σπίτι για να δοκιμάσουν και τα παιδιά μου που τρελαίνονται για χόρτα.

Πως έφτιαξα αυτή τη συνταγή; Μα είναι απλή, μόνο όρεξη να έχετε.

Δείτε τη συνταγή εδώ και καλή σας όρεξη!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News