Μεγάλο πράγμα η φανέλα στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το «βάρος» της. Η ιστορία που σέρνει πίσω της. Αποδείχτηκε για ακόμη μια φορά στους πρώτους προημιτελικούς της διοργάνωσης το βράδυ της Τρίτης. Αυτό που συνέβη στο Λονδίνο, είναι από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Στο «Εμιρεϊτς» η Αρσεναλ, ίσως η πιο φορμαρισμένη ομάδα στην Ευρώπη αυτή την εποχή, υποδεχόταν το… φάντασμα της Μπάγερν Μονάχου. Εφέτος οι Βαυαροί δεν θα κατακτήσουν τη «σαλατιέρα» της Μπουντεσλίγκα για πρώτη φορά μετά το 2012 (έχουν μείνει 16 βαθμούς πίσω από την πρωτοπόρο Λεβερκούζεν), δεν συνεχίζουν στο Κύπελλο Γερμανίας (αποκλείστηκαν από τη Ζααρμπρίκεν της Γ’ Κατηγορίας) και πριν ταξιδέψουν στην Αγγλία βίωσαν μια από τις πιο ντροπιαστικές ήττες τους. Από τη νεοφώτιστη Χάιντενχαϊμ, που το συνολικό της μισθολόγιο είναι μικρότερο από τις ετήσιες αποδοχές του Χάρι Κέιν. Αν και προηγήθηκαν 2-0, έχασαν 3-2. Τα γερμανικά media έγραφαν ότι η πρώτη αναμέτρηση με τους Αγγλους θα μπορούσε να είναι το τελευταίο παιχνίδι του Τόμας Τούχελ ως προπονητή της Μπάγερν.

Περίπου 60.000 οπαδοί της Αρσεναλ πήγαν στο γήπεδο με τη βεβαιότητα του θριάμβου. Της «εκδίκησης» που ζητούσαν για τις ταπεινώσεις, τις οποίες η ομάδα τους έχει υποστεί στο παρελθόν από τους Βαυαρούς. Τον Μάρτιο του 2017 η Μπάγερν την απέκλεισε με συνολικό σκορ… 10-2. Ηταν η τρίτη φορά μέσα σε μια εξαετία, που την πετούσε εκτός Τσάμπιονς Λιγκ. Και η αρχή του τέλους του Αρσέν Βενγκέρ. Ο σημερινός προπονητής της Αρσεναλ, Μικέλ Αρτέτα, ήταν παρών -ως παίκτης της- σε δυο από αυτούς τους αποκλεισμούς, το 2013 και το 2014. Τώρα, όμως, η πρωτοπόρος της Πρέμιερ Λιγκ ήταν το γκραν-φαβορί. Λίγοι περίμεναν τόσο ισχυρή αντίσταση από το πληγωμένο θηρίο.

Ακόμη κι όταν έμειναν πίσω στο σκορ (12’), οι Βαυαροί δεν λιποψύχησαν. Πέτυχαν δυο γκολ, ήταν καλύτεροι στο δεύτερο 45λεπτο (αν και ισοφαρίστηκαν) και στο τέλος θα μπορούσαν να πάρουν τη νίκη, αν ο Κομάν δεν «σημάδευε» το δοκάρι. Ακόμη και στην παρακμή της, η Μπάγερν είναι… η Μπάγερν. Ο σύλλογος που έχει εμφανιστεί σε 11 τελικούς Κυπέλλου Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ, και έχει κερδίσει τους έξι. Η Αρσεναλ έχει φτάσει μέχρι τους ημιτελικούς, δυο φορές. Και τα διεθνή της τρόπαια είναι ένα Κύπελλο Κυπελλούχων (1994) και ένα Κύπελλο Εκθέσεων (1970), σε δυο διοργανώσεις που δεν υπάρχουν πια.

Για κάποιο περίεργο λόγο, οι παραδόσεις παίζουν σημαντικό ρόλο στο ποδόσφαιρο. Στο μεγάλο ματς του Λονδίνου τηρήθηκε ακόμη μία. Είναι σχεδόν αδύνατο, ο Χάρι Κέιν να συναντήσει την Αρσεναλ και να μην της βάλει γκολ. Αυτό που σκόραρε χθες (με εκτέλεση πέναλτι) ήταν το 15ο σε 20 αγώνες, σε όλες τις διοργανώσεις. Θα μπορούσε να έχει αποβληθεί. Ηταν τυχερός, που ο ρέφερι δεν τον είδε να χτυπά σκόπιμα τον Γκάμπριελ με αγκωνιά. Γιατί τόσα νεύρα; Ισως, επειδή ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Εθνικής Αγγλίας και δεύτερος από καταβολής Πρέμιερ Λιγκ κινδυνεύει να ολοκληρώσει ακόμη μια σεζόν χωρίς να έχει κατακτήσει ούτε ένα τρόπαιο. Το περασμένο καλοκαίρι άφησε την Τότεναμ για την Μπάγερν, για να πανηγυρίσει -επιτέλους- έναν τίτλο. Εφέτος έχει πετύχει 39 γκολ σε 38 ματς, όμως είναι πολύ πιθανό να μείνει πάλι με άδεια χέρια.

Δεν φταίει μόνο η «βαριά» φανέλα της Μπάγερν στην Ευρώπη, που η Αρσεναλ δεν κατάφερε να νικήσει. Φταίει και το γεγονός ότι χθες οι Βαυαροί εφάρμοσαν κατά γράμμα την τακτική που ο Τούχελ προσπαθεί εδώ και μήνες να τους διδάξει. Γιατί δεν το έκαναν νωρίτερα; Επειδή το λεγόμενο «Τούχελμπολ» προϋποθέτει απαραιτήτως δυο πράγματα. Πρώτον, να έχουν την κατοχή της μπάλας οι αντίπαλοι – ελάχιστες ομάδες της Μπουντεσλίγκα ήταν διατεθειμένες να παίξουν επιθετικά απέναντι στην υπερδύναμη του γερμανικού ποδοσφαίρου. Και, δεύτερον, οι παίκτες να μάχονται, ο ένας για τον άλλον. Αλλά οι «ντίβες» της Μπάγερν δεν είχαν καμία τέτοια διάθεση. Το έκαναν στο Λονδίνο, επειδή αυτή είναι η τελευταία τους ευκαιρία να πετύχουν κάτι καλό σε αυτή την εφιαλτική σεζόν.

Στην άλλη αναμέτρηση της βραδιάς, στη Μαδρίτη, οι θεατές απόλαυσαν ένα από τα πιο συναρπαστικά παιχνίδια στα χρονικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Το Ρεάλ – Μάντσεστερ Σίτι θα μπορούσε, κάλλιστα, να είναι ο τελικός της εφετινής διοργάνωσης. Οποιος προκριθεί από αυτό το «ζευγάρι», είναι πολύ πιθανό να κατακτήσει το τρόπαιο. Ολοι, λοιπόν, περίμεναν να δουν δυο πολύ συντηρητικές ομάδες, που θα φρόντιζαν κυρίως να μη δεχθούν τέρμα. Διαψεύστηκαν πανηγυρικά.

Το πρώτο γκολ σημειώθηκε στα 108 δευτερόλεπτα. Τα δυο επόμενα, μέχρι το 14’ – μέσα σε 114 δευτερόλεπτα. Στο σύνολο, έξι. Ηταν ένα ρεσιτάλ ποδοσφαίρου. Παρά το διακύβευμα του αγώνα, Ρεάλ και Σίτι κατέγραψαν ποσοστά εύστοχων μεταβιβάσεων άνω του 90%.

Στο τέλος ρώτησαν τον Πεπ Γκουαρντιόλα, αν η Σίτι είναι ευχαριστημένη με την ισοπαλία. «Εδώ είναι το Μπερναμπέου, φίλε μου. Είναι δύσκολα τα πράγματα, όμως σκοράραμε τρία γκολ», απάντησε ο καταλανός τεχνικός (η Σίτι είναι η μόνη ομάδα στα χρονικά της διοργάνωσης, που έχει σκοράρει τουλάχιστον τρία γκολ σε 9 διαδοχικά ματς), ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει Ρεάλ στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η ομάδα του τα κατάφερε να παραμείνει αήττητη μέσα στο 2024, με τον Κέβιν ντε Μπρόινε απόντα (με πρόβλημα της τελευταίας στιγμής) και τον Ερλινγκ Χάαλαντ… ωσεί παρόντα. Σε ολόκληρο το 90λεπτο ο νορβηγός επιθετικός έκανε μόνο ένα σουτ προς την αντίπαλη εστία.

Τα δυο χθεσινά παιχνίδια άρχισαν στις 22:00. Στις 22:32 είχαν, ήδη, σημειωθεί έξι γκολ: τρία στο Λονδίνο και τρία στη Μαδρίτη. Στον θαυμαστό κόσμο του Τσάμπιονς Λιγκ, το ποδόσφαιρο έχει περάσει σε άλλη διάσταση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News