Μέσα σε λίγες μόλις εβδομάδες η κυβέρνηση έχει κατορθώσει να χάσει σχεδόν τα πάντα και Χριστουγεννιάτικα ο Πρωθυπουργός να τρέχει από εγκαίνια σε εγκαίνια και να καλλιεργεί σκηνικό σύγκρουσης με τον αιώνιο αντίπαλο: τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος για κάποιον λόγο σχετικό μάλλον με την ψυχική του κατάσταση, «ποτέ δεν ήθελε να πετύχει το ελληνικό πρόγραμμα».

Σε ένα τέτοιο κλίμα, κάθε ημέρα κάτι νέο θυμίζει ολοένα και περισσότερο κάτι παλιό και έτσι αναβιώνει το κλίμα και η ρητορική του 2015: Κόκκινες γραμμές, ο κακός Σόιμπλε που έχει γίνει χειρότερος, σύμμαχοι και δήθεν ευνοϊκοί συσχετισμοί, αλλά ακόμη και… «ανθρωπιστική κρίση». Οπως δήλωσε σε συνέντευξή του σε ρωσικό κανάλι ο Πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης: «Αντιλαμβάνεστε ότι η χώρα μου είναι στο όριο της ανθρωπιστικής καταστροφής».

Και συνέχισε: «250 χιλιάδες νέοι επιστήμονες έχουν φύγει, ως το πιο πολύτιμο κεφάλαιο, διότι η εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι δημόσια, είναι κρατική. Είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο, επενδεδυμένο κεφάλαιο, το οποίο έχει πάει έτοιμο στην κυρία Μέι, στη Μεγάλη Βρετανία, στον κύριο Ολάντ και στην κυρία Μέρκελ. Έτοιμοι επιστήμονες, γιατροί, μηχανικοί… Και αν αυτό συνεχιστεί, η Ελλάδα και όχι μόνο, τα Βαλκάνια γενικότερα, θα οδηγηθούν στο να είναι μια ειδική οικονομική ζώνη, εντελώς ανισότιμη, στο πλαίσιο της ΕΕ. Αυτή η πορεία πρέπει να σταματήσει. Γι’ αυτό λέμε ότι εργαζόμαστε για όλη την Ευρώπη και για το μέλλον της. Δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα της Ελλάδας που πρέπει να τακτοποιηθεί».

Ακόμη κι αν η «ανθρωπιστική κρίση» είχε ξεκινήσει από πριν, τελικά απλώς συνεχίζεται έπειτα από δύο χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί που όλοι πίστεψαν ότι είχε λήξει μόλις ο Τσίπρας και ο Καμμένος ανέλαβαν την διακυβέρνηση…

Επειτα από όλα αυτά, τι έχει καταφέρει η κυβέρνηση τις τελευταίες εβδομάδες;

Κατ’ αρχάς: να απομακρύνει ακόμη και τον μεγάλο της στόχο για την επίτευξη του οποίου πανηγύριζε έπειτα από εκείνο το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου, ότι πέτυχε δήθεν μείωση του χρέους κατά 40 δισ. ευρώ έως το 2060… Μέσα σε λίγες ημέρες και αφότου ανακοίνωσε την χορήγηση ενός επιδόματος, για το οποίο τώρα καλείται να δώσει εξηγήσεις, τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος μπήκαν προς στιγμήν στο «ψυγείο» και επανεξετάζονται τώρα υπό το πρίσμα των νέων δεδομένων.

Επειτα και από την απάντηση που απέστειλε ο κ. Τσακαλώτος στην επιστολή που του ESM, το θέμα παραμένει: θα χαθούν οι προθεσμίες για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης; Ο στόχος της 26ης Ιανουαρίου μοιάζει πολύ δύσκολο να επιτευχθεί.

Και έτσι μάλλον απειλείται και κάτι άλλο:

Η ένταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Αν αυτό δεν γίνει έως την ανοιξη, άντε αρχές καλοκαιριού, στην ουσία θα πρόκειται για «δώρον – άδωρον». Τα χρήματα που θα διατίθενται από το πρόγραμμα θα είναι ολοένα και λιγότερα και το αν αυτό θα παραταθεί πέραν του Δεκεμβρίου 2017 είναι άγνωστο.

Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Πρωθυπουργός και οι υπουργοί του επιμένουν ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2019.

Αν τον πιστέψει κανείς, οφείλει να παραδεχθεί ότι το χρονοδιάγραμμα αυτό είναι το πλέον απαιτητικό από άποψη φυσικών αντοχών ακόμη και ενός νεαρού Πρωθυπουργού: Πόσα εγκαίνια θα μπορέσει να κάνει, πόσες περιοδείες μπορεί να αντέξει και πόσες ρακές και τσίπουρα μπορεί να καταναλώσει σε τέτοιους ρυθμούς επί τρία χρόνια;…

Ολα θα κριθούν τις αμέσως επόμενες εβδομάδες. Το να πτοηθεί ο Σόιμπλε από τις αντιστάσεις της ελληνικής κυβέρνησης, μπορεί ο καθένας να αναλογιστεί τι πιθανότητες συγκεντρώνει.

Επειδή είναι μάλλον λίγες, ίσως πλησιάζει η ώρα που, όπως λέει ο Ζουράρις, πάμε σε εκλογές με αντίπαλο τον «πραξικοπηματία» Σόιμπλε και τους «συνοδοιπόρους του».

Ή όπως λέει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου: «Σωστά ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει ότι δεν θέλει να παραδώσει την εξουσία στην σοϊμπλεκρατία και προσπαθεί να κλείσει την αξιολόγηση. Ποιο είναι όμως το εναλλακτικό σχέδιο αν αυτό το τελευταίο δεν είναι δυνατό; Αν ξέρεις ότι ο αντίπαλος θα σου κηρύξει ανοιχτό πόλεμο, επιλέγεις εσύ πότε θα δώσεις τη μάχη. Για να έχεις τις μικρότερες απώλειες».

Και εν τέλει, ποιος μπορεί να αποκλείσει την εκδοχή του Βαγγέλη Βενιζέλου; «Το κυβερνητικό αμάλγαμα δεν θα κάνει μια ανώδυνη και συμβατική επιλογή. Θέλει να διατηρήσει τη νομή της εξουσίας. Αν αναγκαστεί να προσφύγει στο εκλογικό σώμα, θα το κάνει μέσα σε κλίμα τεχνητής έντασης. Με μεγάλο οικονομικό, θεσμικό, ακόμη και εθνικό κόστος».

Ας φανταστούμε, παρεμπιπτόντως, πώς θα είναι μία προεκλογική εστρατεία με κλειστά κάποια μέσα ενημέρωσης όπως το Mega, το «Βήμα» ή «Τα Νέα». Ισως τότε καταλάβουμε πολλά περισσότερα για όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News