Τα λάθη του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Tραμπ στη Μέση Ανατολή επιχείρησε να εξηγήσει ένας από τους πιο έμπειρους δημοσιογράφους στις ΗΠΑ, ο οποίος τυγχάνει και γνώστης του πολυπλόκαμου Μεσανατολικού – ο Τόμας Φρίντμαν έγραψε στους Νew Υork Τimes ότι ο Τραμπ ερμήνευσε μεν ορθώς την επιθυμία των Αμερικανών να κάνουν ένα «διάλειμμα από το πεπρωμένο τους ως χωροφυλάκων του κόσμου και κηρύκων της δημοκρατίας», ωστόσο τα έκανε θάλασσα.

Ο παραπάνω ρόλος –τον οποίο οι ΗΠΑ ανέλαβαν επί Ψυχρού Πολέμου αλλά συνέχισαν, με άλλους όρους φυσικά, και στη μετασοβιετική εποχή– κούρασε τους Αμερικανούς. Και ο εκάστοτε πρόεδρος βέβαια έχει καθήκον να υποστηρίξει το λαϊκό αίσθημα, ωστόσο «με έναν τρόπο βιώσιμο». Από το σημείο αυτό ο αναλυτής άρχισε τον εξάψαλμό του στον πρόεδρό του.

«Η απαράγραπτη δέσμευσή μας υπέρ της ελευθερίας απαιτεί να κάνουμε τουλάχιστον τρία πράγματα: να ξεχωρίζουμε την ήρα από το στάρι, να αξιοποιούμε τους συμμάχους μας, να ενισχύουμε την ευπρέπεια. Δυστυχώς, στο Συριακό ο Τραμπ παραβίασε όλες αυτές τις αρχές». 

Ο Φρίντμαν διατείνεται ότι η αμερικανική ηγεσία, πολιτική και στρατιωτική, «δεν διέκριναν μεταξύ του ISIS στο Ιράκ και του ISIS στη Συρία» και ότι πέρασαν την αντιτρομοκρατική πολιτική των ΗΠΑ «στον αυτόματο πιλότο». Η γνώμη του αρθρογράφου είναι ότι η ιρακινή περιπέτεια των ΗΠΑ απέδωσε καρπούς στο επίπεδο της συνεργασίας με τους Ιρακινούς, κάτι που «οδήγησε όχι μόνο στην ήττα του ISIS στο Ιράκ, αλλά και σε ορισμένα απροσδοκήτως θετικά αποτελέσματα στην ιρακινή πολιτική». Και εξηγείται: «Ο πόλεμος εναντίον του ISIS έγινε ένα είδος εθνικού πολέμου στο Ιράκ και έφερε κοντά τους μετριοπαθείς σιίτες, τους σουνίτες και τους Κούρδους».

Μεταφέροντας τη γραφίδα του στο Συριακό, ο Φρίντμαν λέει ότι η επανάληψη από πλευράς ΗΠΑ του ίδιου μοτίβου στη Συρία ήταν λάθος: «Λαμβάνοντας την ευθύνη, μαζί με τους Κούρδους, να νικήσουμε τον ISIS στη Συρία, επιτρέψαμε στη Ρωσία, στο Ιράν, στη Χεζμπολάχ και τον Ασαντ να συντρίψουν τους αντιπάλους του καθεστώτος. Και το κάναμε και τζάμπα! Δεν απαιτήσαμε καν την αυτονομία των συμμάχων μας Κούρδων και των μετριοπαθών αντικαθεστωτικών σουνιτών».

Εκτιμά δε ότι η νίκη του Πούτιν είναι άνευ προηγουμένου: «Κέρδισε τη Συρία, το δικαίωμα να στηρίξει το γενοκτονικό καθεστώς Ασαντ και να διαχειριστεί τις προσπάθειες του Ιράν να χρησιμοποιήσει τη Συρία ως πλατφόρμα επίθεσης εναντίον του Ισραήλ».

Κλείνοντας το κείμενό του ο αρθρογράφος των ΝΥΤ μνημονεύει κάποιες «νησίδες ευπρέπειας» στη Μέση Ανατολή, σαν «το ιρακινό Κουρδιστάν, εκεί όπου το Ισλάμ είναι μετριοπαθές, οι γυναίκες τείνουν να έχουν μεγαλύτερη εξουσία και προάγεται η δυτική φιλελεύθερη εκπαίδευση». Το κάνει για να δηλώσει την πίστη του ότι αυτές οι «νησίδες» είναι ελπιδοφόρες για το μέλλον της περιοχής αλλά και για να πει ότι η Αμερική του Τραμπ δεν τις σεβάστηκε και δεν τις ενίσχυσε, μα αντιθέτως τις αποδυνάμωσε. Και ας ήταν αυτές η μοναδική ελπίδα των ΗΠΑ, αφού «δεν έχουμε χρόνο, υπομονή, ενέργεια ή τεχνογνωσία για τη δημιουργία δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή».

Οπωσδήποτε όμως αισιοδοξεί στην κατακλείδα: «Η Αμερική είναι καλύτερη από αυτήν που φαίνεται τώρα, ακόμη και αν ο σημερινός πρόεδρός μας δεν είναι» γράφει ο Φρίντμαν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News