Οι σκιτσογράφοι – όπως και όλοι όσοι ανήκουν στην ευρύτερη κατηγορία των ανθρώπων που αντλούν την έμπνευσή τους από την επικαιρότητα – έχουν να αντιμετωπίσουν μια τεράστια αντίφαση: όσο πιο άσχημα είναι τα πράγματα γύρω τους, τόσο πιο εύκολη είναι η δουλειά τους.

Οπως όταν εξελέγη ο Ντόναλντ Τραμπ τον περασμένο Νοέμβριο, γελοιογράφοι από όλον τον πλανήτη, λες και ήταν συνεννοημένοι, εξέφρασαν την θλίψη και την ανησυχία όλων για την τεράστια οπισθοχώρηση σε ένα ζοφερό παρελθόν έτσι και τώρα, με την επίσημη ανάληψη των καθηκόντων του, τα πενάκια πήραν φωτιά. Και τόνοι μελάνης χύθηκαν για να πουν με λίγες σχεδιασμένες γραμμές ότι και ένα μεγάλο κείμενο ανάλυσης.

Η αλυσίδα των ψεμάτων και των ανακριβειών του, η αισθητική του, ο σεξισμός του και το γενικότερο κοινωνικό bullying που ξεκίνησε με την ανάληψη των καθηκόντων του μπήκαν στο στόχαστρο. Ως φύσει και θέσει ευαισθητοποιημένη ομάδα που ξέρει να πιάνει τους παλμούς μιας κοινωνίας – πολλές φορές ακόμα και πριν από την ίδια – ο σκιτσογράφοι μπόρεσαν να περάσουν πέρα από τις τηλεοπτικές εικόνες και τα ρεπορτάζ, να φθάσουν στην καρδιά του ζόφου που δημιούργησε η «ενθρόνιση» του Τραμπ και να τον μοιραστούν με όλο τον πλανήτη. Κάνοντάς τον ίσως και λίγο πιο ανεκτό.

Ο γνωστός σκιτσογράφος της Journal de Quebec, Υgreck, επικεντρώθηκε στην «Τελευταία ομιλία του Ομπάμα» ο οποίος εύχεται στον πλανήτη «καλή τύχη» ξεροκαταπίνοντας, ενώ από πίσω του ξεπροβάλει η ζοφερή μορφή του Ντόναλντ Τραμπ.

 

Ο Patrick Chappatte των The New York Times δίνει έμφαση στην απαραίτητη ψυχική προετοιμασία για την τετραετία που θα ακολουθήσει. Στη λεζάντα συστήνει σε όλους να πάρουν μια βαθιά ανάσα. Ενώ στο σκίτσο αντί να βάλει τη φράση «Ας μας βοηθήσει ο Θεός», με την οποία καταλήγει ο όρκος στο στόμα του Ντόναλντ Τράμπ, την βάζει στο στόμα όλων των γύρω του.

 

Η αυστραλέζα Kathy Wilcox τονίζει την αλήθεια των λόγων του Ντόναλντ Τραμπ. Τον ζωγραφίζει στο βήμα να λέει «Σκοπεύω να κάνω την Αμερική μεγάλη ξανά». Μόνο που έχει σβήσει τη μισή φράση και μετά το «σκοπεύω» έχει «διορθώσει» με τη φράση «…να πλαστογραφώ τα πάντα».

 

Στο θέμα των fake news επικεντρώνεται και ο σκιτσογράφος Pascal Kirchmair. Με ένα βέλος δείχνει τους συνεργάτες του Ντόναλντ Τραμπ και τον ίδιο και σημειώνει: «Ψεύτικες ικανότητες». Με ένα άλλο δείχνει το κεφάλι του και σημειώνει «Ψεύτικος εγκέφαλος». Με ένα άλλο τα μαλλιά του και γράφει: «ψεύτικο χτένισμα». Με ένα άλλο το χαρτί που έχει μπροστά του και γράφει «ψεύτικο σχέδιο». Και τέλος με ένα ακόμα βέλος δείχνει το κινητό του που είναι στο twitter και τα λόγια του και σημειώνει «ψεύτικα νέα».

 

Η Telegraph αφιερώνει το σκίτσο της στην «επόμενη μέρα» της ορκωμοσίας…

 

Ο νορβηγός καρτουνίστας Engr. Rajab Orakzai είναι ακόμα πιο άμεσος, χωρίς λόγια, δείχνοντας τον Τραμπ σαν λερωμένο μωρό να βρομίζει την αμερικανική σημαία ενώ μια υδρόγειος σφαίρα είναι έτοιμη να πέσει κάτω και να σπάσει.

 

Ο σκιτσογράφος της Wisconsin State Journal θίγει το θέμα «Πούτιν» βάζοντας τον ρώσο πρόεδρο να χαμογελά με την ορκωμοσία του Τραμπ.

 

Και ο ίδιος σε ένα δεύτερο σκίτσο του κάνει εικόνα την αμερικανική έκφραση «μπες στα παπούτσια μου» – κάτι σαν το δικό μας «έλα στη θέση μου». Ο Τραμπ μοιάζει νάνος μέσα στα παπούτσια του Ομπάμα ενώ ο απερχόμενος πρόεδρος σκύβει κοροϊδευτικά επάνω του και του λέει: «νομίζω ότι η λέξη που ψάχνεις είναι το Huge» (σ.σ.: αγαπημένη έκφραση του Τράμπ  σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας)

 

Η Μαντόνα έκανε retweet ένα σκίτσο του Μάικλ Φόρμπς που έχει δώσει το πρόσωπό της στο άγαλμα της Ελευθερίας (σ.σ.: με μαυρισμένο μάτι). Κρατάει ένα πανό που γράφει «Δεν είναι ο πρόεδρός μου» ενώ επάνω της είναι σκαρφαλωμένος σαν Κινγκ Κονγκ o Ντόναλντ Τραμπ. Και από το βάθος έρχεται ο Σούπερμαν να την σώσει.

 

Οι International New York Times παρουσιάζουν τον Τραμπ σε ένα άδειο γραφείο με μόνο δυο κουμπιά μπροστά του. Το ένα για τα πυρηνικά και το άλλο για το twitter. Υπονοώντας ότι με την ίδια ευκολία που κάνει το δεύτερο μπορεί να κάνει και το πρώτο.

 

Στο ίδιο πνεύμα για την τοξική σχέση του Ντόναλντ Τραμπ με το twitter κινείται και ο σκιτσογράφος Angel Boligan

 

O Zapiro των Sunday Times  θίγει το θέμα της διαμάχης για το πλήθος που παρακολούθησε την ορκωμοσία: «Το τεράστιο πλήθος είναι υπέροχο πράγμα» λέει ο Τράμπ. Για να του απαντήσει η Μελάνια: «διαδηλωτές είναι Ντόναλντ».

 

Η γελοιογραφία του site philly.com στην Φιλαδέλφεια είναι ιδιαίτερα λιτή: Μια υδρόγειος μόνο με την Αμερική σχολιάζει το νέο δόγμα «Πρώτα η Αμερική».

 

O Michael de Adder των The Hill Times περιγράφει την νέα προεδρική καρέκλα

 

Ενώ ο σκιτσογράφος του comicallyincorrect.com, Branco, αναφέρεται στη σχέση του με τα media σχεδιάζοντάς τον να ρωτάει μπροστά σε καμμένους (σ.σ.: προφανώς κεραυνοβολημένους…) εκπροσώπους των καναλιών: «Καμιά άλλη ερώτηση»;

 

Στο The New Yorker ένα ζευγάρι πέφτει για ύπνο. Και εκείνη του λέει «βάλε το ξυπνητήρι στο 2020».

 

 

Ο Peter Brookes των The Times επιστρατεύει απλώς την «Κραυγή» του Μουνκ…

 

Και τέλος ένας σκωτσέζος σκιτσογράφος, ο Peter J. Herron βλέπει στην ορκωμοσία Τραμπ το τέλος του κόσμου. Και σχεδιάζει τον Θεό να κοιτάζει διάφορες επιλογές βιβλικών καταστροφών και να σκέφτεται «δεν φανταζόμουν ότι θα το ξανάκανα αυτό…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News