Πριν από λίγους μήνες, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης έγραφαν στις οικονομικές σελίδες τους ότι στο εξής τα μάτια όλων θα είναι στραμμένα στην Κίνα. Βασικά, δύο ήταν τα καινούργια δεδομένα που άλλαζαν το παιχνίδι, πέραν των σινοαμερικανικών τριβών, τόσο στο εμπόριο όσο και στη γεωπολιτική: πρώτον, η απόφαση της Κομισιόν να απεξαρτηθούν τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης από τα ορυκτά καύσιμα και, δεύτερον, το σαμποτάζ στον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream, το οποίο ανάγκασε τη Ρωσία να αναζητήσει εναλλακτικές διαδρομές για τις εξαγωγές της.

Μονόδρομος για την ανακατεύθυνση του ρωσικού φυσικού αερίου ήταν η Ανατολή και κύριος προορισμός η Κίνα. Φυσικά, το μεγάλο πρόβλημα ήταν και παραμένει η υποδομή: οι αγωγοί μεταφοράς.

Στο θέμα επανήλθαν μέσα όπως οι Financial Times, με αφορμή την επίσκεψη στο Πεκίνο του ρώσου πρωθυπουργού Μιχαήλ Μισούστιν με 1.200 επιχειρηματίες. Εγραψαν ότι περίσσεψαν οι εκατέρωθεν ρητορείες περί «άνευ ορίων συνεργασίας», «πρωτοφανούς επιπέδου σχέσεων» κ.λπ., ωστόσο τα αγκάθια υπάρχουν και είναι ενοχλητικά – για τους Ρώσους, βέβαια.

Ο μήκους 2.600 χλμ. αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου από τη Σιβηρία στην Κίνα μέσω Μογγολίας, ο λεγόμενος Power of Siberia 2, υπάρχει μόνο στα χαρτιά, καθώς οι Κινέζοι δεν βιάζονται να αρχίσουν την κατασκευή του. Οι Ρώσοι επείγονται, αφού θα τους δώσει τη δυνατότητα να ανακτήσουν μέρος των κεφαλαίων που έχασαν λόγω Ουκρανικού, με την απώλεια του ευρωπαϊκού πελατολογίου.

Οι FT βρίσκουν τον Σι Τζινπίνγκ «επιφυλακτικό» και ερμηνεύουν τη στάση του κινέζου ηγέτη ως «αδυναμία της Ρωσίας να διαπραγματευθεί με τον πολύ ισχυρότερο από οικονομικής απόψεως γείτονά της». Γιατί; Επειδή ο Σι σκέφτεται ότι όσο διαρκεί ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος η Κίνα έχει την ευκαιρία να ενισχύσει τη δική της διαπραγματευτική θέση αναφορικά με το συγκεκριμένο ενεργειακό deal. Εξάλλου, οι Κινέζοι έχουν μεγάλη παράδοση σκληρού κατενάτσιο στις μπίζνες με τον οιονδήποτε.

Ο Μισούστιν είχε εντολή να λάβει δεσμεύσεις, αλλά δεν τα κατάφερε. Οπως δεν τα κατάφερε και ο ίδιος ο Βλαντίμιρ Πούτιν τον περασμένο Μάρτιο, όταν ο Σι τον είχε επισκεφθεί στη Μόσχα. «Ο ρώσος πρόεδρος επιχείρησε να περάσει τη συμφωνία με το Πεκίνο σαν ολοκληρωμένη, λέγοντας ότι όλες οι παράμετροι έχουν οριστικοποιηθεί, όμως ο Σι απέφυγε να πει έστω και μια λέξη για τον αγωγό».

Κατά τις εκτιμήσεις των Δυτικών αναλυτών, οι Κινέζοι έχουν εξασφαλίσει πολλά συμβόλαια για προμήθεια καυσίμων, καθώς δεν θέλουν να εξαρτώνται μόνο από μία πηγή. «Αυτή τη στιγμή η Κίνα εξαρτάται από το ρωσικό φυσικό αέριο σε ποσοστό περί το 5%, ενώ με τον σιβηρικό αγωγό θα φθάσει την εξάρτησή της στο 20% μετά το 2030».

Φυσικά, ο Σι προτιμά να παραλαμβάνει καύσιμα από ξηράς και όχι διά θαλάσσης (με τάνκερ LNG), αφού οι θαλάσσιες μεταφορές πλήττονται πρώτες σε περίπτωση πολέμου (με τη Δύση, εν προκειμένω). Ετσι, άλλοι αναλυτές θεωρούν ότι η στενότερη συνεργασία Πεκίνου-Μόσχας στο φυσικό αέριο και στο πετρέλαιο είναι απλώς θέμα χρόνου.

Γεγονός, πάντως, είναι ότι οι Κινέζοι κάνουν και άλλα ανοίγματα: στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής των χωρών της Κεντρικής Ασίας ο Σι ζήτησε την κατασκευή νέου αγωγού για τη μεταφορά φυσικού αερίου από το Τουρκμενιστάν στην Κίνα. Η Corriere della Sera, αναμεταδίδοντας τα σχόλια των Βρετανών, έγραψε ότι «δεν είναι εύκολο να σκεφτεί κανείς ότι ο Σι θα ‘‘πνίξει’’ τον φίλο του, τον Πούτιν», ωστόσο συμπλήρωσε ότι το οικονομικό πρόβλημα της Ρωσίας, απόρροια των Δυτικών κυρώσεων, «είναι απίθανο να τον συγκινήσει περισσότερο από το κινεζικό συμφέρον».

Αν και το σινορωσικό εμπόριο θα φτάσει τα 200 δισ. δολάρια στο τέλος του έτους και οι τρέχουσες ρωσικές εξαγωγές φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Κίνα έχουν ήδη αυξηθεί κατά 40%, η Corriere σημείωσε τα εξής: «Μακροπρόθεσμα αυτή η αγκαλιά είναι ασφυκτική για τη Ρωσία. Διότι το ΑΕΠ της είναι το 1/10 του κινεζικού και, επιπλέον, η Κίνα δεν έχει κόψει τις γέφυρες με τη Δύση. Η Δύση παραμένει ο πρώτος εμπορικός και οικονομικός εταίρος της Κίνας, αφού το εμπόριο με τους ‘‘φίλους Ρώσους’’ αξίζει το 1/10 εκείνου που κάνει με τις ΗΠΑ και με την Ευρωπαϊκή Ενωση».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News