Τον Οκτώβριο του 2014 οι αδελφοί Αγγελόπουλοι αποχαιρετούσαν τον πρώτο έλληνα κόουτς που κατέκτησε το τρόπαιο της Ευρωλίγκας, αφήνοντας ορθάνοικτη την πόρτα της επιστροφής: «Μαζί σου παίξαμε το μπάσκετ που ονειρευόμαστε». Τότε, γιατί τον άφησαν να φύγει; Επειδή ήταν πολύ νέοι και άπειροι, ως παράγοντες, για να αντισταθούν στη «λαϊκή οργή». Που δεν ήταν παρά μερικοί «μπαχαλάκηδες», οι οποίοι προπηλάκισαν τον προπονητή στο πάρκινγκ του ΣΕΦ μετά την ήττα του Ολυμπιακού από τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο Ελλάδας. Στο πρώτο επίσημο ματς εκείνης της σεζόν. Τη στιγμή που διάβαζαν την επιστολή παραίτησής του, ίσως να το είχαν, κιόλας, μετανιώσει που δεν τον υποστήριξαν.

Η επιστροφή του Γιώργου Μπαρτζώκα στην τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού, σχεδόν πεντέμισι χρόνια μετά, αποκαθιστά μια ιστορική αδικία. Ο κόουτς οδήγησε τους «ερυθρόλευκους» στην back-to-back κατάκτηση της Ευρωλίγκας (2013), σε εκείνον τον αλησμόνητο τελικό με τη Ρεάλ Μαδρίτης στο Λονδίνο (100-88), και παρουσίασε μια αξιόμαχη και θεαματική ομάδα, που το 2015 στέφτηκε πρωταθλήτρια Ελλάδας (με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, πλέον, στον πάγκο της). Δεν του άξιζε, να εκδιωχθεί κακήν κακώς. Κάθε άλλο.

Ηταν για ‘κείνον μια τραυματική εμπειρία. Εμεινε εκτός δουλειάς για σχεδόν μια ολόκληρη σεζόν. Στο διάστημα αυτών των οκτώ μηνών ταξίδεψε στις ΗΠΑ, παρακολούθησε αγώνες του ΝΒΑ και βελτίωσε τα αγγλικά του. Ηθελε να μείνει μακριά από το ελληνικό μπάσκετ. Να ηρεμήσει. Να ξεχάσει. Αλλά, ποτέ δεν κράτησε κακία στους Αγγελόπουλους, ή στους οπαδούς του Ολυμπιακού. Το πίστευε, πως κάποια μέρα θα επέστρεφε. Και το επιθυμούσε.

Η μέρα αυτή έφτασε, όμως η νέα συνάντηση του προπονητή με τον σύλλογο τους βρίσκει, και τους δύο, σε εντελώς διαφορετική κατάσταση. Ο Μπαρτζώκας είναι πολύ πιο έμπειρος, πλέον, έχοντας εργαστεί στη Λοκομοτίβ Κουμπάν (με την οποία πήγε σε ένα, ακόμη, Final-4), την Μπαρτσελόνα και τη Χίμκι. Την πρώτη φορά είχε δουλέψει στον Ολυμπιακό αμέσως μετά τον Πανιώνιο. Αλλά, και ο Ολυμπιακός δεν είναι, πια, η «στρωμένη» ομάδα που το 2012 είχε παραλάβει από τον «δάσκαλο», Ντούσαν Ιβκοβιτς. Δεν είναι πρωταθλητής Ευρώπης, στην Ελλάδα παίζει στην Α2, οι δύο ηγέτες του (Σπανούλης και Πρίντεζης) οδεύουν προς τη δύση της καριέρας τους, και οι περισσότεροι ξένοι του αποδείχτηκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων.

Ο Μπαρτζώκας αναλαμβάνει δύο δύσκολες αποστολές. Η πρώτη είναι, να εξαντλήσει τις όποιες πιθανότητες έχει η ομάδα να προκριθεί στα πλέι-οφ της Ευρωλίγκας. Ακόμη κι αν αποτύχει να κάνει την υπέρβαση, κανείς δεν θα του το χρεώσει. Η δεύτερη -και πιο σημαντική-, να «χτίσει» τον Ολυμπιακό της επόμενης διετίας. Χαμηλού κόστους και με ελληνική ταυτότητα. «Υλικό» υπάρχει: ο Παπανικολάου, ο Κόνιαρης, ο Χαραλαμπόπουλος, ο Βεζένκοφ και ο Λαρεντζάκης, που έρχεται. Φυσικά, και ο Σπανούλης με τον Πρίντεζη. Οσο αντέξουν. Εάν παραμείνει στην ομάδα ο Μιλουτίνοφ, ο κόουτς θα πρέπει να βρει τέσσερις πέντε καλούς (και φθηνούς) ξένους.

Φαίνεται πως διαθέτει όλα τα προσόντα γι’ αυτή τη δουλειά. Μπορεί να δουλέψει με χαμηλό μπάτζετ – το έκανε με τεράστια επιτυχία στη Λοκομοτίβ Κουμπάν. Είναι καλός στο σκάουτινγκ – στο παρελθόν έχει ξετρυπώσει πολλούς ξένους (και καλούς χαρακτήρες), που άξιζαν περισσότερο από τα λεφτά τους. Εχει ταλέντο στο να κρατά το ρόστερ του ικανοποιημένο. Πρεσβεύει ένα στιλ παιχνιδιού που συνδυάζει την αποτελεσματική άμυνα με την ταχύτητα και τη φαντασία στην επίθεση. Και ξέρει τον Ολυμπιακό όσο λίγοι. Γιατί είναι και ο ίδιος φανατικός οπαδός του, μεγαλωμένος στο «Καραϊσκάκη» με την εμβληματική ομάδα των αρχών της δεκαετίας των ’80s.

Θα υπογράψει συμβόλαιο δυόμισι ετών, με αποδοχές που πλησιάζουν εκείνες του Ντέιβιντ Μπλατ. Αυτή η οικονομική υπέρβαση, αλλά και οι εγγυήσεις που έλαβε για κάποιες «σοβαρές» μεταγραφές, είναι η απόδειξη ότι οι Αγγελόπουλοι αποφάσισαν να αντεπιτεθούν, δημιουργώντας μια νέα, ανταγωνιστική ομάδα. Την ίδια δίψα για επιτυχία έχει και ο ίδιος ο 55χρονος κόουτς, που θέλει να ανεβάσει, πάλι, τις «μετοχές» του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ έπειτα από τις άτυχες θητείες του στην Μπαρτσελόνα (κυρίως) και τη Χίμκι.

Η χθεσινή (Παρασκευή) νίκη του Ολυμπιακού στη Βαλένθια (93-91) ήταν το αποχαιρετιστήριο δώρο του Κεστούτις Κεμζούρα στον σύλλογο, αφού κράτησε ζωντανές τις ελπίδες του για πρόκριση στα πλέι-οφ. Με μια κακοφτιαγμένη ομάδα, που δεν ήταν δική του, ο λιθουανός προπονητής έπαιξε τον ρόλο του head-coach όσο καλύτερα μπορούσε. Στα παιχνίδια της προσεχούς εβδομάδας, με την Αλμπα Βερολίνου και την Μπάγερν Μονάχου στο ΣΕΦ, αρχίζει η δεύτερη θητεία του Μπαρτζώκα στον Πειραιά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News