Αυτό είναι καινούργιο. Οι υποψήφιοι αρχηγοί του ΚΙΝΑΛ άρχισαν ξαφνικά να κάνουν διαγωνισμό ποιος θα διαχωρίσει όλο και πιο ξεκάθαρα τη θέση του έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, ποιος θα πάρει τις μεγαλύτερες αποστάσεις από τον Αλέξη Τσίπρα. Από τις (καθαρές ευθύς εξ αρχής) θέσεις του Λοβέρδου, μέχρι την πρόσφατη συνέντευξη του Γιώργου και τις απανωτές τελευταίες δηλώσεις Ανδρουλάκη, διακρίνουμε ξαφνικά μια συλλογική αντισυριζαϊκή στροφή όλης της βεντάλιας των υποψηφίων. Γιατί;

Φρονώ ότι πρόκειται για επιστροφή της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ στην κοινή λογική. Και αυτή επέρχεται σταδιακά, όσο οι δυνητικοί αρχηγοί βγαίνουν από τις φούσκες των λιγοστών στελεχών που τους περιστοιχίζουν στα περίκλειστα γραφεία τους και έρχονται σε επαφή με τον απλό κόσμο του κόμματός τους. Ο οποίος κόσμος τους είχε από καιρό κάνει την επιλογή του, στηριγμένος στην τραυματική εμπειρία της τελευταίας δεκαετίας. Ο Μητσοτάκης είναι αντίπαλος, ο Τσίπρας είναι εχθρός.

Τα κορυφαία στελέχη του ΚΙΝΑΛ δεν το καταλάβαιναν. Δέσμια μιας Ανδρεοπαπανδρεϊκής αντιδεξιάς παράδοσης, συνέχισαν να σκέφτονται σαν να βρίσκονταν ακόμα στη δεκαετία του 1980 ή του 2000. Συνέχιζαν να ξιφουλκούν εναντίον της Δεξιάς, την ίδια ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ τους λιάνιζε από τα αριστερά. Ο Τσίπρας κόντεψε να τους εξαφανίσει κυριολεκτικά από τον πολιτικό χάρτη, αλλά αυτοί συνέχιζαν να θεωρούν όρο επιβίωσής τους να διαχωρίζουν τον εαυτό τους από την επάρατο Δεξιά. 

Το ηρωικό 5% και 6% που άντεξε και τους κράτησε στη Βουλή ένιωσε τη συριζαϊκή πίεση και απαξία στα καφενεία, όμως αυτοί που εκλέχτηκαν βουλευτές και ηγέτες του συνέχιζαν να θεωρούν ότι η βασική τους αποστολή ήταν να διατηρήσουν τις «ίσες αποστάσεις». Ναι, αλλά τελικά επρόκειτο για ίσες αποστάσεις έναντι εκείνου που τους λιάνιζε και εκείνου που, υπερασπίζοντας τη λογική και τον ρεαλισμό απέναντι στη λαίλαπα του λαϊκισμού, υπεράσπιζε αντικειμενικά και τη δική τους πολιτική ιστορία και ύπαρξη. 

Ο απλός κόσμος του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, που σήμερα εξωθεί τους υποψηφίους να του ξεκαθαρίσουν ότι δεν σκοπεύουν να γίνουν πολιτικά υποστυλώματα του απαξιωμένου Τσίπρα, έχει καθαρότερη πολιτική σκέψη και στρατηγική στόχευση από όλους τους δυνητικούς αρχηγούς του. Ξέρει ότι πρώτα πρέπει να «καθαρίσει» με τον Τσίπρα και (αν τα καταφέρει), στη συνέχεια να τα βάλει με τον Μητσοτάκη. Κοντολογίς, αντιλαμβάνεται τον εχθρό. Τώρα, σιγά-σιγά άρχισαν να το παίρνουν χαμπάρι και οι επίδοξοι ηγέτες του. Κάτι είναι κι αυτό. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News