Εκεί στο Μαξίμου, πέραν του ίδιου του Κυριάκου Μητσοτάκη, υπάρχει τίποτα άλλο; Είναι και ο Κωστής Χατζηδάκης, θα πείτε, αλλά αυτός βίδωσε ταμπελίτσα στην πόρτα του γραφείου του πριν από τρεις μήνες, ούτε τους διαδρόμους του Μεγάρου δεν έχει προλάβει να μάθει ακόμα. Αφήστε που έχει κι όλες τις αρμοδιότητες του κόσμου. Αλλος κανείς υπάρχει; Υφίσταται; Καθότι σ’ εκείνο το νεοκλασικό που έχουν δει πολλά τα μάτια του, πέραν του τζακιού των συνεντεύξεων και των καναπέδων των επίσημων συναντήσεων, υποτίθεται ότι στεγάζεται και η διεύθυνση του επιτελικού μας κράτους που κυβερνά την χώρα.

Ναι, αλλά «κυβερνώ» δεν σημαίνει ότι παίρνω τον πυροσβεστήρα αφότου ξεσπάσει μια φωτιά και γεμίζω τον τόπο με νερά και αφρούς προσπαθώντας να τη σβήσω. Σημαίνει ότι παίρνω όλα τα μέτρα και δημιουργώ σταθερά τις προϋποθέσεις να μην έχω πυρκαγιά κάθε βδομάδα. Ούτε υπάρχει αποτελεσματικός επιτελικός μηχανισμός, που στην κορυφή του έχει πέντ’ έξι υπεύθυνους και καμιά δεκαριά υποεπιτροπές με θολά προκαθορισμένες αρμοδιότητες. Αυτές είναι συνταγές αποτυχίας. Ενας πρέπει να είναι ο υπεύθυνος, αλλιώς βράσε όρυζα.

Ο οποίος «ένας» διαθέτει ελευθερία κινήσεων, λαμβάνει το σύνολο των πληροφοριών που διακινούνται και κατέχει τη συνθετική ικανότητα να αξιολογεί τα αόρατα προβλήματα, πριν αυτά γίνουν βαλλιστικοί πύραυλοι που εκρήγνυνται πάνω στο σώμα της κυβέρνησης. Κοντολογίς, προλαβαίνει τις ρουκέτες πριν εκτοξευτούν. Διότι πόσο δύσκολο ήταν να αντιληφθεί κανείς ότι το θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ αργά ή γρήγορα θα έσκαγε στα μούτρα της κυβέρνησης;

Δύσκολο για ένα τσούρμο ασχέτων και αναρμόδιων, ευκολότερο για κάποιον που διαθέτει το δίκτυο πληροφόρησης και την πολιτική μύτη που του υποδεικνύει τις ναρκοθετημένες περιοχές. Παλιότερα υπήρχε τέτοιος άνθρωπος στο Μαξίμου. Μετά την αποχώρησή του, το κενό δεν αναπληρώθηκε ποτέ. Ισα ίσα, ήταν αυτό το πολυπλόκαμο δήθεν επιτελικό σύστημα, που έστειλε τον Μητσοτάκη τον Σρόιτερ να πει ότι ενδεχομένως να υπήρχε και παράνομο υλικό στο τρένο. Μην τα ξεχνάμε αυτά.

Τα επιτελικά κράτη δεν είναι μόνο για να φτιάχνουν έτοιμους φακέλους με στόχους, τους οποίους παραδίδουν στους υπουργούς στην ανάληψη των καθηκόντων τους. Ούτε για να φτιάχνουν excel απόδοσης κάθε υφυπουργού και γενικού γραμματέα. Χρήσιμα αυτά τα τεχνοκρατικά, αλλά δίχως τον άνθρωπο που θα πει «εδώ κι εδώ κι εδώ θα έχουμε πρόβλημα τους επόμενους μήνες» και τρέχει πάραυτα να τα προλάβει, πάντα το Μαξίμου θα δρα εκ των υστέρων. Και πάντα πυροσβεστικά, και πάντα με κόστος. Διότι το πρόβλημα δεν είναι πια ο ΟΠΕΚΕΠΕ. Αυτό αντιμετωπίζεται ήδη με κάποιον τρόπο.

Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν ξέρει ποιος θα ναι ο επόμενος ΟΠΕΚΕΠΕ, που τώρα ψήνεται κάπου υπογείως και ετοιμάζεται να τρυπήσει ξαφνικά την επιφάνεια για να γεμίσει τον κόσμο με τη λάβα του, ενώ εκεί (στο Μαξίμου) αγρόν ηγόραζον και ζεύγη βοών πέντε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News