Τη βλέπεις –και την ακούς– πια παντού.

Σε post του LinkedIn που ξεκινούν με έναν αφορισμό και τελειώνουν με μια ερώτηση του τύπου «Εσύ τι πιστεύεις;». Τόσο και πόσο ίδια!

Σε captions στο Instagram που σε κάνουν να νιώθεις ότι κάποιος προσπαθεί να σου πουλήσει έμπνευση με το κιλό. 

Σε tweets που ακούγονται πολύ συνετά για να είναι αυθόρμητα. 

Κείμενα χωρίς λάθη, χωρίς σαρδάμ, χωρίς ίχνος προσωπικής έκπληξης. Ολα κομμένα και ραμμένα σαν τα κοστούμια που θα φορέσουν οι περισσότεροι σε ένα εταιρικό συνέδριο: σωστά, τυπικά, αδιάφορα.

«Σε έναν κόσμο που εξελίσσεται διαρκώς…». «Η τεχνολογία αλλάζει ραγδαία τον κόσμο μας…». «Η επικοινωνία είναι το κλειδί για την επιτυχία…». Διαβάζεις δελτία Τύπου, ανακοινώσεις εταιρειών και brands, δηλώσεις υπουργών και CEO, ακούς στο ραδιόφωνο (ή και στην τηλεόραση) διαφημιστικά σποτάκια στα οποία μπορείς να προβλέψεις την κάθε επόμενη πρόταση (αυτό ακριβώς, δηλαδή, που κάνει η Τεχνητή Νοημοσύνη/ΑΙ). Είναι τόσο σωστά τοποθετημένες οι έννοιες, που μοιάζουν να προέκυψαν από γεννήτρια περιεχομένου με brief «ασφαλής τόνος και αισιοδοξία». 

Και δεν είναι μόνο τα brands. Ούτε μόνο οι επαγγελματίες «γραφιάδες». Πλέον και οι «απλοί», καθημερινοί άνθρωποι έχουν μπει στο παιχνίδι του «γράφω με Τεχνητή Νοημοσύνη» στα social media και (σίγουρα) αλλού… Η ξαδέρφη που γράφει ευχαριστήριο/απολογιστικό post για τον γάμο της, ο φίλος που ανεβάζει ένα κείμενο για τον σκύλο του, όλοι έχουν αρχίσει να διαβάζονται και να ακούγονται λίγο-πολύ σαν την ίδια μηχανή. 

Οσοι έχουν εξοικειωθεί με τον τόνο και τις «συνήθειες» της Τεχνητής Νοημοσύνης, τα αναγνωρίζουν αμέσως. 

Δείτε την κατάχρηση της παύλας. Αυτό το μικρό σύμβολο που λειτουργεί σαν ρητορική αναπνοή. Τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα (LLMs) τη λατρεύουν, τη διαζευτική ειδικά. Παράδειγμα: «Ολοι μιλούν για καινοτομία – αλλά λίγοι την εννοούν». Τη χρησιμοποιούν για να δώσουν ρυθμό, για να προσθέσουν έμφαση, για να κάνουν το κείμενο να μοιάζει σαν να σου μιλάει (λέμε τώρα….). Ομως όταν τη δεις να εμφανίζεται με απόλυτη συνέπεια, μεθοδικά, σε κάθε δεύτερη πρόταση, τότε ξέρεις…

Ή τη διπλή πρόταση: «Δεν είναι απλώς/μόνο… είναι και…». Π.χ. «η επικοινωνία δεν είναι μόνο λόγια – είναι και πράξεις» (εδώ πάρτε bonus και μια παύλα). Αυτό το σχήμα είναι πολύ αγαπητό στα μοντέλα επειδή δημιουργεί contrast, που είναι μια εύκολη ρητορική τεχνική, ενώ χρησιμοποιείται για να προσδώσει «βάθος» σε ένα επιχείρημα με ελάχιστη πληροφορία και ουσία…

Η Τεχνητή Νοημοσύνη παράγει λόγο που μοιάζει τέλειος από άποψη δομής. Εχει αρχή, μέση, τέλος. Δεν βγαίνει ποτέ εκτός θέματος (ΟΚ, εκτός από όταν «παραληρεί»). Δεν φλυαρεί, δεν υπερβάλλει, δεν εκτίθεται. Και ακριβώς επειδή κάνει όλα αυτά σωστά, κάτι μέσα σου αρχίζει να σε ενοχλεί. Σου λείπει η φωνή. Η τυχαιότητα. Το προσωπικό λάθος. Η φράση που δεν κολλάει απόλυτα, αλλά αφήνει χώρο. Η λέξη που ξέφυγε γιατί κάπως έτσι μιλάς όταν είσαι άνθρωπος…

Δεν φταίει η Τεχνητή Νοημοσύνη για αυτό. Αντίθετα, είναι εργαλείο που μπορεί να ξεκλειδώσει σκέψη, να ξεμπλοκάρει τον λόγο, να βοηθήσει σε πράγματα πρακτικά ή δύσκολα. Οταν όμως την αφήνεις να γράφει μόνη της, χωρίς να βάζεις το (όποιο) στίγμα σου, τότε χάνεται κάτι πολύ βασικό. Γιατί το στίγμα αυτό δεν είναι το «στυλ» σου. Δεν είναι ο ρυθμός σου, η προφορά σου, ο ήχος σου. Το πώς λες κάτι όταν δεν προσπαθείς να το πεις τέλεια. Το ποιος, στην πραγματικότητα, είσαι. 

Για να γράφεις και να παράγεις καλά με τη βοήθεια της Τεχνητής Νοημοσύνης, θα πρέπει πρώτα να ξέρεις πώς γράφεις και παράγεις περιεχόμενο εσύ. Ποιο είναι το ύφος σου. Ποια είναι τα κλισέ σου. Ποιο είναι το φυσικό σου σφάλμα. Πώς ανασαίνεις, όχι πώς το κάνει η μηχανή. Πρέπει να ασχοληθείς λίγο περισσότερο. Να της (τα) δείξεις. Να τη ρωτήσεις, στην τελική, τι (δεν) πρέπει να κάνεις για να μη γράφεις ρομποτικά και «όπως όλοι οι άλλοι». Θα σου πει.

Αλλιώς το αποτέλεσμα θα μοιάζει «σωστό», μάλλον θα είναι τέτοιο, αλλά δεν θα είναι ζωντανό. 

Μπορεί να είναι και χρήσιμο, αλλά δεν θα είναι αληθινό. 

Θα μοιάζει ίσως με εσένα, αλλά δεν θα είναι εσύ. 

Και αν το παρακάνεις, στο τέλος δεν θα είσαι πουθενά εσύ. 

Οχι γιατί θα σου έχει πάρει τη δουλειά η Τεχνητή Νοημοσύνη. 

Αλλά επειδή κάποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα τα χούγια της. Και θα φροντίζει να φυλάγεται από αυτά. 

Τι λες, λοιπόν;

Είναι αυτό το κείμενο γραμμένο με ΑΙ;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News