Το ΠΑΣΟΚ άρχισε διμέτωπο αγώνα. Εκτός από τον Μητσοτάκη που ευθύνεται γιατί δεν έχουμε γίνει όλοι πλούσιοι, διάσημοι, όμορφοι και αθάνατοι, τώρα ο πρόεδρός του Νίκος Ανδρουλάκης, προς το παρόν με διακριτικότητα, βάλλει και κατά της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αφού διατείνεται ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα-κομήτης ούτε μονοπρόσωπος φορέας».

Μετά την πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης, δεύτερη φορά με το ίδιο θέμα, τα Τέμπη, στην οποία με τα επιχειρήματα του Βελόπουλου ο Ανδρουλάκης συντάχθηκε με τον μονοπρόσωπο φορέα που σήμερα αποκηρύσσει, το κόμμα πήρε δημοσκοπικά την κατιούσα. Οι οπαδοί του αρνήθηκαν να το πιστέψουν, γι’ αυτό αντέγραψαν τον τρόπο με τον οποίο αποκήρυσσαν τις δημοσκοπήσεις οι Συριζαίοι όταν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση: ισχυρίστηκαν επιθετικά ότι το Μέγαρο Μαξίμου και η ΝΔ έστηναν ανύπαρκτες δημοσκοπήσεις με ανύπαρκτες εταιρείες, επειδή δεν μπορούσαν να τους αντιμετωπίσουν αλλιώς.

Οταν τα ποσοστά επιβεβαιώθηκαν και από τις εταιρείες που το ΠΑΣΟΚ αναγνωρίζει ως υπαρκτές, αντί να γίνει αυτοκριτική και ανασυγκρότηση πολιτικής και θέσεων, επένδυσαν στην εικόνα της οργανωτικής ανασύνταξης. Επιστέγασμα ήταν μια κομματική εκδήλωση στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, την περασμένη Κυριακή, στην οποία ο πρόεδρος διακήρυξε: «Δείχνουμε στον ελληνικό λαό έναν άλλο δρόμο: Ναι, μπορούμε διαφορετικά! Ναι, μπορούμε καλύτερα! Ο ελληνικός λαός αξίζει πολλά (sic) περισσότερα από όσα προσφέρει η ΝΔ».

Μπορεί η αυτοδιαφημιστική φλυαρία να υποκαταστήσει την πολιτική έμπνευση και να αλλάξει το κλίμα; Ο μόνος που φαίνεται ότι το πιστεύει είναι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του Πολιτικού Κέντρου του κόμματος – και κάποιοι από όσους πήγαν στην κομματική εκδήλωση για τη φωτογραφία. Αλλά πίσω από την ακίνητη εικόνα με τα χαμόγελα, έχουν αρχίσει οι κραδασμοί. Ο βουλευτής Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος δηλώνει ανοιχτά ότι απαιτούνται «διαφορετικές κινήσεις σε στρατηγική, σε πολιτικές και σε πρόσωπα» και ότι «από τότε που ανέλαβε το Πολιτικό Κέντρο έχουμε χάσει 10 μονάδες. Αν χάνεις 10 μονάδες, ενώ συνεδριάζεις κάθε εβδομάδα, πρέπει να βρούμε λύσεις» – και δεν τον αποδοκιμάζει η Αννα Διαμαντοπούλου, παρότι η ίδια συμμετέχει στο Πολιτικό Κέντρο.

Η πραγματικότητα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ συρρικνώνεται επειδή όχι μόνο δεν δείχνει στον λαό έναν άλλο δρόμο αλλά και διότι ούτε το ίδιο ξέρει ποιος είναι αυτός ο δρόμος. Οι πολιτικές θέσεις που κάθε τόσο προβάλλει είναι αδύναμες, αντιφατικές, μακριά από τις ανάγκες του κόσμου τούτου. Σχεδόν συνθήματα. Υποτίθεται ότι εκφράζουν την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία αλλά στην πραγματικότητα είναι ναΐφ διαπιστώσεις αμφιθεάτρου.

Κατηγορούν την κυβέρνηση ότι πέτυχε πλεόνασμα στην οικονομία επειδή επέβαλε νέους φόρους μπερδεύοντας τους φόρους με τα φορολογικά έσοδα –επαναλαμβάνοντας δηλαδή το λάθος των ανοικονόμητων Συριζαίων ή της Εφης Αχτσιόγλου.

Αυτοεπαίρονται για παρεμβάσεις που δήθεν υιοθέτησε η κυβέρνηση και κάνουν σημαία τους το πρόβλημα της στέγης, απαιτώντας πλαφόν στο ύψος των ενοικίων, παρεμβαίνοντας δηλαδή με τρόπο αδιανόητο για ευρωπαϊκή χώρα σε βάρος της ιδιοκτησίας.

Ο δε Νίκος Ανδρουλάκης υπόσχεται στους πολίτες καλύτερη ζωή, την οποία εγγυάται «το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ» το οποίο δεν υπάρχει –καλεί μάλιστα τους φίλους του κόμματος να το συνδιαμορφώσουν.

Υπόσχεται χωρίς να λαμβάνει υπόψη τους δημοσιονομικούς φραγμούς που είναι απαραίτητοι αν θέλουμε η χώρα να συνεχίσει να προχωρά μεγεθύνοντας την οικονομία της.

Κατηγορεί τους αντιπάλους του ότι δεν ενδιαφέρονται για «ποιοτικό δημόσιο διάλογο» τον οποίο επιδιώκει το ΠΑΣΟΚ, αλλά από την πολλή ποιότητα αγνοεί την πραγματικότητα που τον περιλαμβάνει: έχοντας υποχωρήσει δημοσκοπικά, είναι δυνατόν να πολιτεύεται σαν να είναι ο σίγουρος νικητής των επόμενων εκλογών, μάλιστα με αυτοδυναμία, και να μην οργανώνεται στο πλαίσιο της πραγματικότητας, προετοιμάζοντας το έδαφος για την πιθανότητα συμμετοχής σε ένα συμμαχικό κυβερνητικό σχήμα;

Πού ζει αυτός ο πολιτικός;

Μάλλον στα «Αγροτικά» του Θωμά Μπακαλάκου, αφού «οι Ελληνες εγκαταλείπουν το αγροτικό επάγγελμα», κάτι που ο ίδιος, αν κατάλαβα καλά, μάλλον θα αντιστρέψει κερδίζοντας επιδοτήσεις από την Ευρώπη για να παράγουμε περισσότερα οπωροκηπευτικά. Ή, ίσως, λόγω της ανησυχίας του, επειδή οι μόνιμοι κάτοικοι λιγοστεύουν, στον κόσμο του Τζίμη Πανούση – τον μοναδικό κόσμο όπου η χώρα έχει λύσει το δημογραφικό της πρόβλημα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News