Μια ζωή επιμένω ότι τα τοσοδούλικα ξεμπροστιάζουν την αλήθεια. Τον παρατηρώ πώς εξέρχεται από το θηριώδες τζιπ, πώς πεταρίζει το βλέμμα για δόξα, τζούφια δόξα, πώς υποδύεται τον θυμωμένο, τον τρυφερό, τον αποφασιστικό. Πώς απαγγέλλει πύρινους –και καλά– λόγους που όμως τους διαβάζει λέξη λέξη. Μου ήρθε λοιπόν μια ιδέα. Μια πρόταση προς το πρόσωπό του με βαθιά κατανόηση για την περίπτωσή του, ώστε να μείνει στην Ιστορία ως μια λαμπρή σελίδα. «Ας το συζητήσουμε», όπως μονίμως παροτρύνουν οι αριστεροί, δίνοντας πάντα μια αίσθηση ότι όλος ο κόσμος περπατάει στους δικούς τους χρόνους.

Ιδού η ιδέα. Να καλέσει το «σύμπαν» σε μια λαμπρή εκδήλωση και να πει:

«Σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, είμαι σε Αποστολή. Ηρθα να ξεσκεπάσω την αλήθεια σας στον εαυτό σας. Ξέρετε γιατί με δεχτήκατε; Και με ευκολία κατέλαβα θέση αρχηγού χωρίς να με γνωρίζετε και αρκετοί σπεύσατε, λες και ήρθε ο Σωτήρας; Γιατί ούτε υπήρχε και ούτε υπάρχει ιδεολογία. Ενα άσπρο χαρτί για να γράφει ο καθένας μια μη δημιουργική ασάφεια ήσασταν υπό τον τίτλο Αριστερά. Κατ’ ουσίαν φωνάζατε πάντα το άσπρο μαύρο και το μαύρο άσπρο. Μια οχλαγωγία, ένα φρένο διαρκείας, μια βολική, επικερδής για σας ασάφεια που έκρινε τους πάντες εκτός του εαυτού της. Διατηρείτε ακόμα όλες τις παθογένειες σε μια δραματικά τραυματισμένη χώρα.

»Λέμε συχνά, “στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις” Δήλωσα Ζάπλουτος. Στην πιο παλαιοπλούσια χώρα… Φερθήκατε σαν Μαντάμ Σουσούδες. Αμάσητο το κατάπιατε. Πόθεν; Πόσα; Sorry, σύντροφοι, αλλά από ετούτη τη χώρα που πέρασε και ένας Τράγκας οφείλουμε άλλα αντανακλαστικά; Αλλά ακόμα κι αν με σιγουρέψετε ως ζάπλουτο, δεν σας τρόμαξε η αμετροέπεια και η σαχλοελαφράδα να διατυμπανίζω ότι δεν χρειάζεται να δουλέψω για το υπόλοιπο της ζωής μου; Σιγά τον Μπιλ Γκέιτς! Ο πλούτος, σύντροφοι, έχει πολλά είδη. Υπάρχει μέχρι και φτώχεια στον πλούτο.

»Αντιστοίχως σας διαβεβαιώνω ότι πολλά από τα “μεγάλα” από ευκατάστατους έγιναν στην Ιστορία. Ο Καποδίστριας ευκατάστατος ήταν και παρέδωσε τον μισθό του στην πατρίδα γιατί δεν καταδεχόταν να εισπράττει από μια πατρίδα που είχε ανάγκη. Και ο Μαρξ, συντρόφια, ευκατάστατος ήταν. Εσείς, καθώς επί μια ζωή στηλιτεύετε τον πλούτο, αίφνης σπεύσατε να δοξάσετε τον αγνώστου προελεύσεως δικό μου πλούτο. Αυτό είναι Μανταμσουσουδισμός.

»Συντρόφια, είμαι σε Αποστολή. Σας άφηνα όλα τα σημάδια. Κανένα δεν πιάσατε; Είμαι ένας κακομοιροπλούσιος. Ποιος Ελληνας, μωρέ, δεν κερνάει όλο τον κόσμο την ημέρα μιας επιτυχίας του. Εγώ κατέβηκα και παρέλαβα κουτιά με πίτσες αλλά δεν άφησα πουρμπουάρ. Δεν το πιάσατε; Είμαι άδειος. Αυτό που με ένοιαζε ήταν η εικόνα. Οτι –και καλά– εγώ ο ίδιος κατέβηκα να τις παραλάβω. Σας παρουσίασα τον Τάιλερ για να εμψυχώσω την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, αλλά, ρε φίλοι, εγώ, εγώ ο κατά δήλωσή μου “ζάμπλουτος”, με το καλημέρα σας ζήτησα ασφάλεια εκ του κράτους, τόσο για μένα όσο και για τον Τάιλερ γιατί σκιάχτηκα.

»Ο κάθε νέος άνθρωπος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας πώς προστατεύεται από τη χλεύη, από τα συχνά δράματα των μικρών κοινωνιών; Ζητάει ασφάλεια; Ούτε μια μέρα δεν άντεξα τη συμπόρευση με τον μέσο άνθρωπο. Με το “καλημέρα σας” επιζήτησα τη βολή του συστήματος. Να βράσω τον πλούτο! Πήγα τον Τάιλερ στον “Ευαγγελισμό” να του εκθέσω το ελληνικό σύστημα Υγείας. Το κατάπιατε κι αυτό; Ο Τάιλερ προερχόμενος από την Αμερική που χρωστάει 31 τρισ!.. 31 τρισ., ρε φίλε!.. (120 ποσοστό του ΑΕΠ). Τόσο χρέος για να ΜΗΝ προσφέρει ούτε ΚΑΝ δωρεάν υγεία σε όλους τους πολίτες της, έκρινε την Ελλάδα που προσφέρει ασφάλεια σε 2 εκατ. ανασφάλιστους και σε μισό εκατομμύριο εισαγόμενους. Και μας είπατε ότι ο Τάιλερ θα μας φανεί χρήσιμος στο μέλλον. Πόθεν; ΛΟΑΤΚΙ δεν σημαίνει να τακτοποιήσω τον σύντροφό μου ή, ακόμα χειρότερα, να τον συστήσω οπωσδήποτε ως κάτι σπουδαίο, επιτυχημένο, αυτό είναι “επαρχία”. Σας παρουσίασα τον νοσοκόμο σύντροφό μου, λες και ανακάλυψε το φάρμακο του κορονοϊού. Ολα μια Εικόνα, που την ενίσχυα ως πιο Εικόνα από Εικόνα.

»Κι εσείς, όλα ΟΚ; Και τώρα θέλω να επιβάλω σεβασμό. Και πάλι αρκετοί με δικαιώνετε. Μα οι αρχηγοί δεν επιβάλλουν σεβασμό, κατακτούν τον σεβασμό. Σύντροφοι, ήρθε η ώρα να σας το αποκαλύψω. Είμαι σε Αποστολή. Είμαι καθρέπτης. Πάνω μου μπορείτε να δείτε τον εαυτό σας. Στον τρόπο που ενεργείτε να δείτε την άδεια ιδεολογία σας. Ολα είναι ένα ψέμα. Τι κυβέρνηση διεκδικούσατε με φόρα;

»Η Ελλάδα απαιτεί, τραγικά, δραματικά, χρειάζεται υγιή αντιπολίτευση. Ενα μεγάλο κομμάτι του λαού έγινε σοφότερο. Διαδρομή μέσα από δάκρυ και πόνο. Γύρισε το σύμπαν ανάποδα. Μελετήστε την ψήφο του λαού, τον οποίον επικαλείστε μια ζωή, αυτή τη φορά με σοβαρότητα. Σεβαστείτε τις πληγές της χώρας και άντε να κάνετε καμία δουλειά. Περίκλειστοι, πολυτελώς περίκλειστοι, βγείτε στην κοινωνία, όχι για να τη σώσετε αλλά για να σωθείτε εσείς».

Τι λες, Στέφανε; Η ομολογία αυτή είναι μια κάποια λύσις. Ενας ρόλος είναι και αυτός. Παίξ’ τον να τελειώνει. Οσο είναι καιρός. Να βγεις με δόξα και τιμή. Να καταγραφείς στην Ιστορία με χρυσά γράμματα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News