Η άρνηση του Μακρόν να επιθεωρήσει τις μάνικες της Πυροσβεστικής και το περίπτερο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης στη ΔΕΘ συμμετέχοντας στο σόου του Αλέξη Τσίπρα λέγεται ότι δεν είναι το πρώτο «Οχι» που έχει πει στον Πρωθυπουργό.

Σύμφωνα με πληροφορίες του Protagon, ο Τσίπρας είχε ζητήσει να δει τον Μακρόν κατά το περίφημο μυστικό ταξίδι του στο Παρίσι στις 30 Ιανουαρίου αλλά δεν τα κατάφερε. Ο Μακρόν ήταν τότε στην τελική ευθεία της προεκλογικής του εκστρατείας και ο Πρωθυπουργός , σύμφωνα με το Μαξίμου, είδε τελικά στελέχη της Rothschild.

Υποτίθεται ότι στην Αθήνα συναντώνται το επόμενο διήμερο οι δύο πολιτικοί που θα αλλάξουν την Ευρώπη, αυτό το όμορφο σχήμα περιγράφουν οι spin doctors της κυβερνητικής επικοινωνίας. Ουδέν αναληθέστερον. Στην πραγματικότητα Μακρόν και Τσίπρας βρίσκονται όσο πιο μακριά γίνεται στις αντιλήψεις και στις προσεγγίσεις τους.

Ο πολιτικός που φαίνεται να αλλάζει τις ισορροπίες στην Ευρώπη εξελέγη πρόεδρος της Γαλλίας μιλώντας ανοιχτά για την ασθένεια του λαϊκισμού χωρίς να εξαιρεί τον αριστερό λαϊκισμό. Σε αντίθεση με τον πρωθυπουργό μας, ο Μακρόν, τώρα που βρίσκεται στην αρχή, διάλεξε να αξιοποιήσει το πολιτικό του κεφάλαιο προωθώντας μια φιλόδοξη μεταρρύθμιση στα εργασιακά αντί για το διαπραγματευτικό σόου για εσωτερική κατανάλωση που έστησε ο κ. Τσίπρας.

Το απόλυτο χάσμα αντιλήψεων: Ο γάλλος πρόεδρος δεν φοβήθηκε το κόστος για τη δημοτικότητά του από μια δύσκολη απόφαση στην αρχή. Αποφάσισε να προωθήσει μια μεγάλη αλλαγή στα εργασιακά που εκτιμά ότι θα ωφελήσει μεσοπρόθεσμα τη Γαλλία με τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και την αύξηση της απασχόλησης και ότι θα ενισχύσει τη θέση της στην Ευρωζώνη έναντι της Γερμανίας. Επέλεξε να γίνει δυσάρεστος στην αρχή ελπίζοντας ότι οι Γάλλοι θα του αναγνωρίσουν ότι είχε δίκιο όταν δουν τις μεταρρυθμίσεις να αποδίδουν.

Ο κ. Τσίπρας έκανε ακριβώς το αντίθετο. Αντί να αναλάβει ένα πρώτο κόστος στη σαρωτική δημοτικότητά του μετά την 25η Ιανουαρίου του 2015, κλείνοντας το πακέτο των μέτρων για την έξοδο από το δεύτερο μνημόνιο, προτίμησε να παραμείνει ευχάριστος όσο μπορούσε περισσότερο.

Αντί να θέσει τις βάσεις όταν ήταν ακλόνητος και να περιμένει να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τα οφέλη από τη μεταμνημονιακή εποχή, την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και την επιστροφή στη ανάπτυξη, διάλεξε τη δόξα των φιλοκυβερνητικών διαδηλώσεων των πρώτων εβδομάδων. Κυριακή χαρά, Δευτέρα λύπη. Πήγε σε μια σύγκρουση χωρίς σχέδιο και αντί να βγάλει την Ελλάδα από το μνημόνιο την καταδίκασε σε άλλα δύο. Παρέμεινε ευχάριστος για λίγο «εξασφαλίζοντας» όμως με αυτή την απόφαση βάσανα σε βάθος χρόνου με το τρίτο μνημόνιο, τα capital controls και τον ορυμαγδό των νέων μέτρων ως το 2020.

Για τον Μακρόν, οι Financial Times, σε ανάλυση με τίτλο «Macronomics», κάνουν λόγο για μια μεταρρυθμιστική ατζέντα χωρίς προηγούμενο στην Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία που στοχεύει στη ριζική αναδόμηση των κανόνων που ισχύουν στη δεύτερη μεγαλύτερη αγορά εργασίας της Ευρωζώνης μετά τη γερμανική. Σε κάθε περίπτωση οι επιπτώσεις από την αποτυχία ή την επιτυχία του εγχειρήματος θα επηρεάσουν για πολλά χρόνια τα τεκταινόμενα στην ζώνη του ευρώ. Τα μέτρα είναι σκληρά αλλά φαίνεται ότι ο Μακρόν έχει πιθανότητες να τα περάσει.

Η μεταρρύθμιση αυτή, συνεχίζουν οι Financial Times, είναι το πιο σκληρό τεστ για την αξιοπιστία του γάλλου προέδου ως προς την ικανότητα διαχείρισης των οικονομικών στα μάτια του γειτονικού Βερολίνου. Αν τα καταφέρει η θέση της Γαλλίας στο «γαλλογερμανικό πρότζεκτ» του ευρώ θα είναι σημαντικά ενισχυμένη.

Στον αντίποδα ο κ. Τσίπρας ήταν και προσπαθεί να παραμείνει ευχάριστος στο εσωτερικό και παρότι πήρε περισσότερα μέτρα από όσα μπορούσαν να φανταστούν στο Βερολίνο η θέση της χώρας στο ευρωπαϊκό πρότζεκτ υποχώρησε (έφτασε μάλιστα κοντά στην έξοδο) και συνεχίζει να υποχωρεί.

Αλλά είπαμε: Λιγότερο κράτος και περισσότερη Ευρώπη είναι η συνταγή του Μακρόν. Λαϊκισμός, κρατισμός και δαιμονοποίηση της ΕΕ με χορηγό τους Ανεξ. Ελληνες είναι η απάντηση του Τσίπρα. Η συνέχεια επί ελληνικού εδάφους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News