Το μεταφρασμένο στα αγγλικά κείμενο απάντησης του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας στις τουρκικές θέσεις περί αμφισβήτησης της Συμφωνίας της Λωζάνης, έχει γίνει το ανέκδοτο του ίντερνετ παγκοσμίως. Και η Ελλάδα, χώρα χαβαλές. Ακόμα και το διορθωμένο στη συνέχεια κείμενο ήταν πάλι γεμάτο από παιδαριώδη λάθη, και έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα.

Δεν έμεινε ξένο μέσο ενημέρωσης που να μην το αναφέρει, ξένος διπλωμάτης στην Αθήνα ή σε άλλες χώρες που να μην το κάνει like ή retweet με ειρωνική διάθεση.

Είναι αυτονόητο πως σε τέτοια θέματα αυτά τα πράγματα δεν συγχωρούνται. Κοστίζουν. Όπως κόστισε σε όλους μας ο παγκόσμιος εξευτελισμός του Πρωθυπουργού της χώρας στην περιβόητη πια συνέντευξη με τον Κλίντον στο CNN, όπου αντί να απαντήσει στις ερωτήσεις που του έθετε, και που ήταν σαφώς βοηθητικές για να μην πούμε και προσυμφωνημένες, χασκογελούσε σαν αδιάβαστος, θρασύς μαθητής μέσα στην τάξη, όταν ο καθηγητής τον σηκώνει στον πίνακα να πει μάθημα.

Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε εδώ πόση σημασία έχουν, κυρίως στην εξωτερική πολιτική της χώρας, οι τύποι. Το πρωτόκολλο. Από το πώς είσαι ντυμένος, πώς συμπεριφέρεσαι και πώς επικοινωνείς με ομολόγους σου, άλλους ανώτατους αξιωματούχους και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, μέχρι και πώς τρως στα επίσημα δείπνα και γεύματα, και ποιο το ποιόν των συνεργατών που έχεις μαζί σου.

Εάν ο Πρωθυπουργός της χώρας δεν ξέρει καλά Αγγλικά δεν πρέπει να τα μιλά από διεθνές βήμα. Τι δεν καταλαβαίνουν;

Η «σημειολογία της πολιτικής», ιδίως σε διπλωματικό επίπεδο, παίζει τεράστιο ρόλο. Το κακό είναι ότι οι δικοί μας δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Και παραξενεύονται που κάποιοι ενοχλούμαστε για αυτές τις κραυγαλέες παρασπονδίες τους. Τους κάνει εντύπωση που κάνουμε «τόση φασαρία για το τίποτα», όπως μου διαμαρτυρήθηκε προ ημερών κυβερνητικό στέλεχος για παρόμοιο σχόλιό μου. Νομίζουν ότι υπάρχει μία συνωμοσία εναντίον τους. Ότι κάποιοι ντόπιοι και ξένοι εχθροί θέλουν να τους ρίξουν από την εξουσία από την οποία τόσο φιλάρεσκα είναι γαντζωμένοι.

Οι αντιδράσεις τους στην καθολική κατακραυγή που προκαλούν αυτά τα πολιτικά και διπλωματικά τους φάουλ, είναι ίσως η πιο αποκαρδιωτική πτυχή της θλιβερής αυτής ιστορίας.

Εάν δεν καταλαβαίνουν ότι ο Πρωθυπουργός της χώρας, αν δεν ξέρει καλά Αγγλικά δεν πρέπει να τα μιλά καθόλου σε διεθνές βήμα. Ό,τι το υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος, δεν μπορεί να απαντά σε μία πολύ σοβαρή θέση της τουρκικής κυβέρνησης, ή να εκδίδει ένα Δελτίο Τύπου για όποιο θέμα, με ένα κείμενο -στην καλύτερη περίπτωση- χαβαλέ, από μεταφραστικής απόψεως. Ή ότι όταν πραγματοποιείς επίσημη επίσκεψη στην Κίνα, ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου, και κατεβαίνεις από το αεροπλάνο που γράφει επάνω «Ελληνική Δημοκρατία», σαν να έχεις φτάσει στη Ρόδο για πενθήμερη σχολική εκδρομή, με φόρμες γυμναστικής και ατημέλητα μαλλιά και ύφος χαλαρό. Εάν δεν τα καταλαβαίνεις λοιπόν αυτά τα βασικά, και ταυτόχρονα εκπλήττεσαι που τα καταλαβαίνουν άλλοι και τους ονοματίζεις εχθρούς ή ό,τι άλλο σοφιστεί το κυνηγημένο σου μυαλό, τότε, μπλέξαμε. Και μπλέξαμε πολύ άσχημα, αδέρφια!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News