Πέριξ της Ομόνοιας υπήρχαν κάποτε εκείνα τα εμβληματικά σινεμά. Μιλάμε για πολλά. Αμφιβάλω αν, και πόσα υπάρχουν στις μέρες μας. Διαλαλούσαν την πραμάτεια τους «Σήμερον 2 έργα σεξ». Άρα, έπεφτε στην πελατεία τους, λίγο το ένα. Σ’ έπαιρνε η μυρουδιά από το σπέρμα από την είσοδο σου ακόμα. Οι άνδρες έμπαιναν σ΄αυτά με σβελτάδα λαγού και σκυμμένο κεφάλι κι έβγαιναν για ν’ ανάψουν αυτόματα τσιγάρο, στην επόμενη όμως γωνία. Μπορείς να φανταστείς να κάνει πρεμιέρα σε τέτοια αίθουσα, π.χ το «Πατέρας αφέντης» των αδελφών Ταβιάνι ή το Amour του Μίχαελ Χάνεκε; No way!

Είναι εκείνα τα κρεοπωλεία στα παζάρια της λάγνας ανατολής. Λατρεύω λάγνα ανατολή και παζάρια. Εχουν και μύγες λεφούσι δίπλα στο «εμπόρευμα», που ο καταστηματάρχης έχει βαρεθεί να διώχνει. Και βλέπεις σε στοίχιση εκείνα τα κεφαλάκια των αρνιών. Με το μάτι στο γούρλωμα του θανάτου και τη γλώσσα στο δάγκωμα της απελπισίας. Και εκείνες οι συκωταριές που στάζουν αίμα. Μπορεί να φανταστείς σε τέτοιο χώρο, να πουλιούνται και άνθη; Περίτεχνες ανθοδέσμες με μαγευτικά λουλούδια; No way!

Ηταν κάποτε εκείνα τα γραφεία τελετών… Πόσο άλλαξαν πια, ακόμα και εκείνα τα γραφεία στις μέρες μας; Τα τόσα ιερά αναγκαία για να φροντίσουν, την one way αναχώρηση των ανθρώπων μας….Ωστόσο, κάποτε σ΄έπαιρνε ο φόβος και μόνο στο κοίταγμά τους. Μ΄εκείνο το χλωμό φωτάκι μέσα στην νύχτα και την ταμπέλα «Διανυκτερεύει» στο τζάμι τους και πάντα μια σκυμμένη φιγούρα να κάθεται πίσω από ένα γραφείο και το τηλέφωνο δίπλα, θηριώδες και μαύρο με το καντράν που κροτάλιζε ήχο για κάθε νούμερο…Μπορείς να φανταστείς ένα τέτοιο μαγαζί να διαφημίζει παράλληλα «Ταξίδια για νιόπαντρους σε εξωτικά μέρη»; No way!

Μα πώς μου ήρθαν όλα αυτά; Παρακάμψτε τα παρακαλώ, ως άσχετα. Καμία σχέση με την επικαιρότητα. Χθες, για παράδειγμα, διάβασα μια ανάρτηση της Εύης Κυριακοπούλου. «Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από επτά καλεσμένους της εκπομπής μου “Η ζωή είναι αλλού” και “Επί τούτω” αλλά και από τους τηλεθεατές, που μετά από δεκαεπτά χρόνια στην ΕΡΤ (πάντα συμβασιούχος) θα είμαι ασυνεπής απέναντί τους. Ο λόγος είναι ότι η Διοίκηση της ΕΡΤ, αποφάσισε μετά από επτά μήνες αναμονής και αναξιοπρεπούς -τουλάχιστον- συμπεριφοράς στο πρόσωπό μου, να μου ανακοινώσει ότι κόβει την εκπομπή. Και μιλώ για κόψιμο, διότι η σχετική σύμβαση προέβλεπε, να παραχθούν δώδεκα συνεντεύξεις οι οποίες παραδόθηκαν, πληρώθηκαν, προβλήθηκαν οι πέντε και κόπηκαν οι επτά!»…

Συνέχισα να διαβάζω, αναζητώντας καχύποπτα υποψιασμένη τους καλεσμένους που κόπηκαν. Ξεχωρίζω τα ονόματα, Στάθης Καλύβας καθηγητής της Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (μακάρι να διαβάσετε εσείς και τα παιδιά σας τα βιβλία του, της Ιστορίας), Ανδρέας Πετρουλάκης, πολιτικός σκιτσογράφος (που σύρθηκε και στα δικαστήρια μετά από μήνυση του Π. Καμένου που διεκδικούσε αποζημίωση εκατομμυρίων ευρώ. Βεβαίως αθωώθηκε), Στέλιος Ράμφος συγγραφέας –γνωστός κυβερνητικός αντιρρησίας.

Μπορείς να φανταστείς την ΕΡΤ των ημερών μας, ν’ αντέχει τη φιλοξενία τέτοιων ανθρώπων; Μπορείς να φανταστείς να αντέχει τον λόγο και αντίλογό τους; Φαντάζεσαι το κρατικό κανάλι να συνεργάζεται με δημοσιογράφους με το ηθικό ανάστημα, την ουσιαστική μόρφωση, την εκλεκτικότητα της Εύης Κυριακοπούλου; Φαντάζεσαι την ΕΡΤ να δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε «ακριβούς», της δικής «μας» γης; Αχρείαστοι να είναι! Φαντάζεσαι Ανάσταση στον χώρο που κάνουν μνημόσυνα –καθόλου τυχαία– σε νεκρούς ως να υπήρξαν; Η εκπομπή της Εύης Κυριακοπούλου κόπηκε. Ευτυχώς! Τι κρίμα!

Υ.Γ1 Πόσο λατρεύω αυτό το αγέρωχο, ευφυές «θράσος» της Εύης; Μα, στην ΕΡΤ;

Υ.Γ 2 Υπάρχει και χειρότερο. Στην ιδιωτική τηλεόραση χωράνε εκπομπές σαν της Εύης Κυριακοπούλου; Μπορείτε να μου αναφέρετε έστω και μία;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News