Η άτιμη η ενεργειακή κρίση, που ταλανίζει την Βενεζουέλα (ναι μωρέ, από εκεί που θα παίρναμε πετρέλαιο στις δύσκολες, αν θυμάστε) οδήγησε τον πρόεδρο της χώρας Νικολάς Μαδούρο  να επιβάλλει περιορισμούς στην κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας για τους επόμενους μήνες και ειδικά να αποταθεί στις γυναίκες απαιτώντας τον περιορισμό  χρήσης των σεσουάρ. «Πάντα πίστευα, ότι μια γυναίκα μοιάζει καλύτερη, όταν απλώς περνά τα δάχτυλά της ανάμεσα στα μαλλιά της και τα αφήνει να στεγνώνουν φυσικά» είπε ο πρόεδρος με προφανή αφέλεια.

Αλλο θέμα όμως είναι η αφέλεια κι η μπούκλα στο μαλλί – δεν παίζουμε μ’ αυτά. Το κρίσιμο πολιτικό ερώτημα είναι ένα: Πού πας ρε Καραμήτ… εεε, ρε Μαδούρο; Ζητάς αφοπλισμό από πιστολάκια, πιστολάρες, καραμπίνες, μάγκνουμ και 45άρια, μασιές και αεροβόλα αέρος αέρος; Στη διαπραγμάτευση για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, οι Αμερικανοί πιο εύκολη δουλειά είχαν από σένα, τον διώκτη του σεσουάρ, Μαδούρο μου.

Και δεν είναι μόνο το σχήμα των σεσουάρ, που έδωσε στα ελληνικά το προσωνύμιο «πιστολάκι» – είναι όπλο φονικό κανονικό και αποτελεσματικότατο. Κάτι περισσότερο ξέρουν και κάνουν την πάπια όλοι οι παρακοιμώμενοι άνδρες του πολιτισμένου κόσμου εκεί γύρω στις επτά το πρωί, όταν η σύντροφός τους μπαίνει στο μπάνιο για να ετοιμαστεί. Η ελευθερία μου σταματά εκεί που αρχίζει το σεσουάρ σου, λέει ο απαράβατος κανόνας της δημοκρατίας της συγκατοίκησης.

Ζωή χωρίς τουρμαλίνη και αρνητικά ιόντα από τον σωστό αέρα στην τρίχα, δεν υπάρχει έστω κι αν το ζεμάτισμα είναι κάποτε ενδεχόμενο από την γυναικεία ανασφάλεια. Οι Βενεζουελάνες (ωραίες γυναίκες), όσο κι εκπαιδευμένες Τσαβικά και να ‘ναι, θ’ αντιδράσουν, θα σου τα κάνουν λίμπα, Μαδούρο μου. Μπορεί να ζήσει το θηλυκό σύμπαν άνευ σεσουάρ; Χωρίς ζεστό αεράκι αυτοπεποίθησης, χωρίς το καθημερινό σάουντρακ του ηδονιστικού βζζζζουνννν στ’ αυτιά λίγο πριν από την έξοδο; Το ιερό τελετουργικό του πιστολακίου είναι άβατο, μια μικρή καθημερινή μυσταγωγία, που ακουμπά στο πιο βαθύ πηγάδι του πλανήτη, την γυναικεία εικόνα –  ολόκληρη βιομηχανία έχει στηθεί πάνω σ’ αυτή.

Και δε μπορεί, θα ‘χει κομμωτήρια, εκεί στη Βενεζουέλα. Τι θ’ απογίνει ο τζίρος του θερμού αέρα και της ανυπότακτης τρίχας; Ποιος θα υπολογίσει το οικονομικό έλλειμμα της αέναης μάχης με την εικόνα και τον χρόνο έστω και παραλείποντας το ψυχολογικό κραχ της κοινωνικότητας του κομμωτηρίου; Γιάφκες παράνομες με σεσουάρ, βαφές κι αλουμινόχαρτα προβλέπονται άμεσα.

Η προεδρική άγνοια περί των γυναικείων προτεραιοτήτων δεν είναι απλώς επικίνδυνη, είναι εγκληματική άσε που προβληματίζει και το ότι η βενεζουελανή επιρροή στην ελληνική πολιτική σκέψη ( ε καλά, μη βαράτε…) αυξάνεται τα τελευταία χρόνια. Κι ας έλεγαν οι σοφοί της Επανάστασης πως η ανάγκη είναι που κινεί την Ιστορία. Τρίχες. Μπορεί κι οι τρίχες να κινούν την Ιστορία – ειδικά αν είναι ατίθασες και δεν στρώνει η μπούκλα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News