Μόλις μαθεύτηκε η είδηση από τα χείλη του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η Λίνα Παπαδοπούλου, αναπληρώτρια καθηγήτρια στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, έκανε ίσως την πιο ενδιαφέρουσα ανάρτηση στα social media: «είναι η στιγμή που λες, να μπορούσε να κλωνοποιηθεί, η μια να μείνει στο Δικαστήριο, η άλλη να πάει στην Προεδρία». Μιας και η διαδικασία δημιουργίας ανθρώπινων αντιγράφων δεν είναι εφικτή, η κυρία Σακελλαροπούλου θα αρχίσει μετά την 22α Ιανουαρίου – οπότε και η ανάδειξή της από το Κοινοβούλιο – να προετοιμάζεται για τη μεγάλη μέρα, την Ανοιξη, εποχή (12 Μαρτίου) κατά την οποία λήγει η θητεία του νυν Προέδρου Προκόπη Παυλόπουλου.

To ΣτΕ και οι δικαστικοί λειτουργοί του, έβγαλαν ανακοίνωση, με την οποία χαιρετίζουν με συγκίνηση και υπερηφάνεια την επιλογή της Προέδρου τους, για το ύπατο πολιτειακό αξίωμα, χαρακτηρίζοντας την μάλιστα ως ιδιαίτερα εκλεκτό και αγαπητό μέλος του Δικαστηρίου.

Μια πιο προσεκτική ματιά στην προσωπικότητα της κυρίας Σακελλαροπούλου ίσως καταστήσει εναργέστερους τους χαρακτηρισμούς των συναδέλφων της. Από το Δικαστήριο και τον νομικό κόσμο γενικότερα, προέρχονται άλλωστε σημαντικοί φίλοι, σχέσεις ζωής που την έχουν σημαδέψει. Κορυφαία, η σχέση της με τον εκλιπόντα Σταύρο Τσακυράκη, καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου, δημόσιο διανοητή, που έφυγε χτυπημένος από τον καρκίνο το καλοκαίρι του 2018. Η «Κατερίνα» ανήκει σε μια παρέα φίλων που έχουν επηρεαστεί βαθιά από τον λόγο του Τσακυράκη, δεν λείπει από καμιά εκδήλωση στην μνήμη του, η ίδια συμμετείχε μάλιστα στην οργανωτική επιτροπή του συμποσίου που έγινε τον Αύγουστο του 2019, στη Μυτιλήνη, για να ξαναζωντανέψει και πάλι η «νομική και πολιτική του σκέψη». «Ο Μόλυβος του Σταύρου», έλεγε τότε συγκινημένη για τον τόπο του.

Η κυρία Σακελλαροπούλου διατηρεί επίσης ισχυρό σύνδεσμο φιλίας με τον Κωνσταντίνο Μενουδάκο, πρώην πρόεδρο του ΣτΕ, υπό την προεδρία του οποίου η ίδια και το Δικαστήριο έλαμψαν με αποφάσεις φιλοπεριβαλλοντικής νομοθεσίας. Εχει θερμό φιλικό δεσμό με τον τέως αντιπρόεδρο του ΣτΕ και νυν πρόεδρο της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών Χρήστο Ράμμο, συνδέεται προσωπικά με τον ομότιμο καθηγητή στο ΑΠΘ Αντώνη Μανιτάκη. Χώρια οι γυναικοπαρέες.

Οι διεθνείς επαφές της, αφότου επελέγη Πρόεδρος του ΣτΕ, πολλαπλασιάστηκαν. Η κυρία Σακελλαροπούλου, υπακούοντας στα εξωστρεφή της ένστικτα, ταξίδεψε εκτός συνόρων, φέρνοντας το Δικαστήριο πιο κοντά στην Ευρώπη. Συνάντησε στο Παρίσι τον γάλλο Πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν, είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει και να φωτογραφηθεί στο Στρασβούργο με τη λαίδη Χέιλ, επικεφαλής του Ανώτατου Δικαστηρίου στο Ηνωμένο Βασίλειο, αμέσως μετά την απόφαση του τελευταίου με την οποία «άδειαζε» τον Πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον, για τους χειρισμούς του περί το Brexit. Η πρόεδρος του ΣτΕ παρακολουθεί εξάλλου συστηματικά τα διεθνή τεκταινόμενα στον κόσμο των δικαστηρίων, από τις Ηνωμένες Πολιτείες ως την Πολωνία και την Ουγγαρία, με τα γνωστά προβλήματα δικαστικής ανεξαρτησίας που τις ταλανίζουν.

Η πρόεδρος μοιάζει να έχει γερή μνήμη, πάντα έτοιμη να τιμήσει αυτούς που έφυγαν, να ενώσει παρελθόν, παρόν και μέλλον. «Μια κοινωνία χωρίς μνήμη, δεν έχει ούτε μέλλον», έχει πει η ίδια σε ανύποπτη χρονική στιγμή, νοσταλγώντας το σπιτικό λικέρ βύσσινο, τις καριόκες της Ξάνθης, φροντίζοντας με τις ξαδέλφες της να μη καταρρεύσει η ξύλινη εξώπορτα του σπιτιού της γιαγιάς.

Η οικογένεια αποτυπώνεται πάνω της. Δεν είναι μόνο οι νύξεις για τον -αποθανόντα- πατέρα της, ανώτατο δικαστικό στον Άρειο Πάγο, ούτε τα στιγμιότυπα με τις γυναίκες της ζωής της – τη μητέρα, την κόρη της Νιόβη, τη γιαγιά της. Είναι η ίδια της η αύρα: ως παιδί μιας οικογένειας που της χάρισε ρίζες και φτερά, την ανέθρεψε χωρίς συμπλέγματα, της προσέφερε το δώρο της αυτοπεποίθησης.

Παράδοξο μεν, αληθές δε: παρότι Σαλονικιά, δεν κλείνει τα μάτια στις χάρες της Αθήνας. Ίσως γιατί μεγάλωσε ως μαθήτρια κάπου στην πλατεία Κολιάτσου, εκεί περίμενε το σχολικό για να την πάει στο Αρσάκειο. Την περιδιαβαίνει την πόλη, φωτογραφίζει τις γωνιές της, τα μισογκρεμισμένα κτίρια, τα ζωντανά της – ζει άλλωστε εδώ και χρόνια στο Μεταξουργείο, συνοικία που επιτρέπει τη συνύπαρξη αντιφατικών στοιχείων: την παράδοση του αστικού βίου, την υποτίμηση, την προσπάθεια ανανέωσης.

Σε κάθε περίπτωση, η αγάπη στην Αθήνα του σήμερα, δε σημαίνει λιγότερο συναίσθημα για τον Βορρά «της», τον Θερμαϊκό και τα δειλινά του. Καλές είναι κι οι Κυκλάδες, αλλά «σαν τη Χαλκιδική δεν έχει». Φήμες στα δημοσιογραφικά γραφεία τη θέλουν μάλιστα να γέρνει ποδοσφαιρικά – όσο τέλος πάντων μπορεί μια πρόεδρος Ανωτάτου Δικαστηρίου και μέλλουσα της Δημοκρατίας να γέρνει – προς Άρη μεριά, αντιμετωπίζοντας με χιούμορ τις αιώνιες κόντρες των κιτρινόμαυρων με τους ΠΑΟΚτζήδες «εχθρούς» τους.

Η κυρία Σακελλαροπούλου είναι κανονικός άνθρωπος, «Αικατερίνη» στα επίσημα έγγραφα, «Κατερίνα» στην καθημερινότητά της. Και όσοι τη γνωρίζουν προσωπικά, επιμένουν ότι δεν θα σταματήσει να είναι. Τα σοβαρά που θα έχει να διαχειριστεί θα αφήνουν πάντα χώρο στις μικρές χαρές της ζωής. Όπως άφηναν μέχρι σήμερα υποθέσεις βεληνεκούς, από τα αναδρομικά των συνταξιούχων μέχρι την έκδοση του Mr. Bitcoin.

Στο εξής θα είναι βεβαίως αδύνατο για την ίδια να αφήνει χαραμάδες ιδιωτικότητας στη δημόσια σφαίρα. Είναι ο ρόλος της Προέδρου τέτοιος που και η παραμικρή ευαίσθητη πληροφορία μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ. Είναι και η σοβαροφάνεια που παιδεύει αυτή τη χώρα, ο σεξισμός αλλά και το πολιτικό μίσος που εμφιλοχωρεί, έτοιμο να σπιλώσει με ευκολία, να λοιδορήσει, να αναπτύξει θεωρίες συνωμοσίας, να κατασπαράξει.

Ηδη τα όργανα έχουν αρχίσει. Η ίδια το γνωρίζει, αποχαιρέτησε τους διαδικτυακούς της φίλους, «θα πρέπει να σας αφήσω», τους είπε. Καθένας μας άλλωστε το ξέρει: αν διαφυλάξει την «Κατερίνα», η «Αικατερίνη» μπορεί να επιτύχει πολλά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News